Θα κατέβουμε κι άλλα σκαλοπάτια;
Και να τον δεις αύριο που θα προσέλθει μουτρωμένος στις συνομιλίες- τι συνομιλίες!- κι ο δικός μας θα τρέχει να τον αγκαλιάσει, να τον φιλήσει, όπως προχτές τον πρωτοασεκρίτη το Ναμί. Κι αυτός όλο και περισσότερο θα λέει: «Μα σύντροφε, δεν είναι πράγματα αυτά. Να αφήνεις τον καθένα- καθένας εδώ ο Κύριος Αποστολίδης με την περιφανή δίκαιη νίκη του- δεν μπορείς λοιπόν να αφήνεις τον καθένα να τρέχει στα δικαστήρια και να μας λεν να ισοπεδώσουμε όσα παράνομα στα κλεψιμιά έχουμε χτίσει. Όσοι το λεν στα σοβαρά ή στ’ αστεία από τους δικούς σου θεωρούνται από τους περισσότερους φαιδρά πρόσωπα, αιθεροβάμονες και νεφεληγερέτες. Και τώρα, το ίδιο το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων να συντάσσεται με σαλούς!!! Δεν είναι αυτή πολιτική! Μόλις και μετά βίας, ύστερα από τόση πίεση, η μητέρα πατρίδα μου μ’ άφησε να προσέλθω εδώ σήμερα. Λάβε το σοβαρά υπόψη. Αυτοί κινδυνεύουν να τινάξουν στον αέρα τις συνομιλίες.»- τι συνομιλίες!-.
Όπως κινδύνεψαν να τινάξουν στον αέρα τη φιλία σας τα φαντάρια στο προεδρικό! Ακούς εκεί να φωνάζουν «Ελλάς Ελλάς σκέπασε κι εμάς». Γιατί εμείς προτιμάμε να μένουμε ξεσκέπαστοι. Συνηθίσαμε στο κρύο και στην παγωνιά, στην αδικία και στην καρπαζιά. Μας κακοφαίνεται να ζητήσουμε τη δίκαιη βοήθεια! Μας φέρνουν σε δύσκολη θέση, όταν μας λεν πως έχουμε δίκαιο - από κάπου κάποτε πρέπει κι εμείς να πιαστούμε! Ο Μεϊμαράκης να σιωπά, ο Καραμανλής τα κουπέπια του στο Κελλάκι - ως εδώ και μη παρέκει. Γιατί εμείς τ’ αποφασίσαμε πως μόνο τους Τούρκους έχουμε αδελφούς. Γι’ αυτό, κι αφού δε μας φτάνουν να το χωνέψουμε οι τουρκικές σημαίες στον Πενταδάχτυλο (που έτσι κι αλλιώς δεν τις βλέπουμε, όπως δε βλέπουμε τους Τούρκους στρατιώτες στη Λήδρας) καιρός είναι να λέμε και στα τούρκικα τα «ζήτω της πρωτομαγιάς», γιασιασίν και τέτοια. Έτσι κι αλλιώς δεν είδαμε πως ψήφισαν εκατό χιλιάδες έποικοι στις ψευδοεκλογές, κι ούτε ξέρουμε ποιος κάμνει κουμάντο στα κατεχόμενα! Εμείς θέλουμε «κυπριακή λύση» με ελάχιστους τουρκοκύπριους και πολλούς πολλούς εποίκους! Κι αν δώσουμε, λέει, ρεύμα στα τουρκικά στρατεύματα, ποιος τη χάρη μας! Εμείς δεν είμαστε άγριοι κι απολίτιστοι σαν τους τότε Σπαρτιάτες που τους ζήτησαν οι Πέρσες «γην και ύδωρ» κι αυτοί τους κήρυκες τους ρίξαν στο πηγάδι λέγοντάς τους, «Πάρτε όσο νερό και χώμα θέλετε!» Εμείς είμαστε ευγενικά παιδιά. Για ένα μπράβο ζούμε!
Ευτυχώς όμως που κανένας δεν ξέρει τι θα πει ο λαός την τελευταία στιγμή. Αυτό το θαύμα που είναι ο ελληνικός κυπριακός λαός και στην κατάλληλη ώρα απαντά με ένα «όχι» και τελειώνει.
Γιατί, στο τέλος –τέλος, η απάντηση δε δόθηκε στο μεγάλο ερώτημα: Εμείς τι θα κερδίσουμε από τη λύση που μας ετοιμάζετε; Απαριθμήστε μας, όπως απαριθμεί κάθε παραγωγός τα πλεονεκτήματα του προϊόντος του. Θέλετε να μας προωθήσετε- ή να μας πλασάρετε που λεν- μια λύση; Πείτε μας τα πλεονεκτήματα για μάς. Κι αν δεν υπάρχουν, τότε γιατί τόση βαβούρα και ενθουσιασμός, νικούμε, πάμε μπροστά, προοδεύουμε; Απαριθμήστε τα πλεονεκτήματα της λύσης για τον ελληνικό κυπριακό λαό, κι αν είναι περισσότερα από τα μειονεκτήματα, με τις ευχές μας.
