Η ΚΟΛΥΜΒΗΘΡΑ

 

Η ΚΟΛΥΜΒΗΘΡΑ

Γι ΄αλλού ξεκινήσαμε και αλλού μας οδήγησαν, κι όμως παραμένει στα βάθη της καρδιάς ο πόθος για ένωση με την Ελλάδα, μόνο που τώρα πρωτεύει η απελευθέρωση από τους Τούρκους. Για να επιβληθεί η λύση που δόθηκε το 1960 χρησιμοποιήθηκαν πολλά μέσα, περάσαμε ως λαός από πολλά, εντός και εκτός οι εχθροί, φτάσαμε στο χείλος του γκρεμού, δεκάδες λόγιοι και λόγοι γράφτηκαν για να αποδειχθεί πως κακώς έγινε ο αγώνας της ΕΟΚΑ, πείτε μου όμως μια στιγμή της κυπριακής μας Ιστορίας κατά την οποία αυτός ο λαός ανέβηκε τόσο ψηλά ηθικά, δεν σκέφτηκε το προσωπικό αλλά το συνολικό, αγωνίστηκε ο ένας για τον άλλο, θυσιάστηκαν οι αγνοί άνθρωποι του τόπου, και ήταν χιλιάδες τότε, έστω κι αν η προδοσία οχιά φαρμακερή δάγκωνε τα μέλη του αγώνα.

Η περίοδος του 1955-59 φανέρωσε την αγνή ελληνική κυπριακή ψυχή, το ύψος της ηθικότητας στο οποίο μπορεί να φτάσει ένας λαός, όταν αγωνίζεται για την ελευθερία του. Γι’ αυτό και η Ιστορία του αγώνα της ΕΟΚΑ θα αποτελεί κολυμβήθρα αναβάφτισης στις αξίες της ανθρωπιάς για αιώνες.  

το ζητούμενο

 

Το ζητούμενο

Δημοκρατία σημαίνει ελευθερία και σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οπότε μπορούμε να μελετήσουμε τη λειτουργία του πολιτεύματος αυτού με βάση τα ανθρώπινα δικαιώματα, πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά. Αν υπάρχουν και είναι σεβαστά και λειτουργούν, υπάρχει δημοκρατία, ειδ’ άλλως το πολίτευμα, έστω κι αν ονομάζεται δημοκρατία, το στηρίζουν οι λίγοι δυνατοί ποικιλοτρόπως και είναι μάλλον ολιγαρχία.

Ένα από τα σημαντικά δικαιώματα του ανθρώπου είναι αυτό του σκέπτεσθαι και εκφράζεσθαι. Το οποίο όμως δέχεται επιθέσεις πανταχόθεν, γιατί η ελεύθερη σκέψη και έκφραση φέρει στο φως πολλά κακώς έχοντα. Περισσότερο εμφανής είναι σήμερα η προσπάθεια να κατευθυνθεί ο κόσμος σε θέσεις ή “αξίες”  ανήκουστες ως τώρα, ενδυμένες με τον μανδύα του μοντέρνου. Θέματα φύλου, φυλής, γλώσσας θρησκείας, ανοχής ή μη στη γνώμη του άλλου καθοδηγούνται έτσι, ώστε να υπερνικά όχι το λογικό αλλά το σύγχρονο, το επαναστατικό και ανατρεπτικό, οπότε πάντα οι συντηρητικοί καλύπτονται για να μην ακούεται η αντίθεσή τους. Θέση όμως χωρίς αντίθεση δεν υπάρχει, γιατί τότε μόνο θα φθάσουμε στη σύνθεση των αντιθέτων, όσο δυνατόν.

Η καθοδήγηση των μαζών στηρίχτηκε σε ολόκληρη επιστήμη, και οι επικοινωνιολόγοι παίζουν τεράστιο ρόλο στη εποχή μας, όχι μόνο σε περιόδους εκλογών, αλλά και στην καθημερινή ζωή, στην αγορά των αναγκαίων ή μη, στην τοποθέτηση σε θέματα πολιτικής, οικονομίας, κοινωνίας, και σε πνευματικά βέβαια, αφού και εκεί η προβολή είναι απαραίτητη ειδ΄άλλως χάνεται ή μένει άγνωστος ο δημιουργός. Και όμως η ταπεινοφροσύνη είναι αυτή που σώζει την ψυχή μας, γι’ αυτό και άξιοι δημιουργοί μπορεί να καθυστερούν στην αναγνώριση, κανένας όμως άξιος δεν χάνεται, αργά γρήγορα θα λάμψει.

Ήδη φαίνεται πως σε παγκόσμιο επίπεδο έγιναν πολλά πειράματα με όλους μας και αποδείχτηκε πως μπορούν να μας χειραγωγήσουν ή να μας πνίξουν από το λαιμό αν δεν υπακούσουμε. Περάσαμε ήδη μια πανδημία, αναγκαστήκαμε όλοι να προβούμε σε ενέργειες παρά τη θέλησή μας, στην πολιτική μας ζωή καταλαβαίνουμε πως τα συμφέροντα άλλων άγουν και φέρουν τους κρατούντες στα χέρια τους τις μοίρες μας, η οικονομική μας κατάσταση δεν εξαρτάται από μας, οι τιμές των αγαθών αυξάνονται και οι αξίες ουρανοκατέβατες μας εμφανίζονται ως ο νέος κόσμος στον οποίο πρέπει να συνηθίσουμε. Χαλεποί καιροί, κρίσιμοι, επαναλαμβανόμενες ακαταστασίες. Καρδίαν καθαράν. Αυτό είναι το ζητούμενο.

τι σου φταίνε τα σκυλιά

 

Τι σου φταίνε τα σκυλιά;

Τα σκυλάκια, όταν είναι μικρά, μπορείτε να τα πλένετε, να τα χτενίζετε, να τους βάζετε φιόγκους, αλλά πάλι σκυλιά θα είναι. Τους μεγάλους τους σκύλαρους μην τους πολυέχετε εμπιστοσύνη, γιατί και να τους πλύνετε, πάλι σκύλαροι θα είναι, έστω κι αν σας γλύφουν τα χέρια ή σας πλησιάζουν ως φίλοι και καλοί γείτονες, καρναβάλια είναι, ξέρουν να μεταμφιέζονται, από μοβόρικα σε παραπονεμένα.

Αυτό το ξέρουμε από το 1950 περίπου, όταν άρχισαν να γαυγίζουν στη γειτονιά κι ύστερα να κάμνουν επιδρομές με το στουπί πετρέλαιο να μας κάψουν, γιατί ήθελαν τη Χώρα δική τους, ενώ διέδιδαν πως οι χριστιανοί του τόπου είναι εχθροί τους και θέλουν να τους εξαλείψουν από τη γη και από το νησί, στο οποίο πήδηξαν ως κατακτητές το 1571. Έκτοτε κάτι απομεινάρια σκυλολογιού απαιτούσαν να κύπτουμε αυχένα ως υπόδουλοι και πολλοί αλλαξοπίστησαν, όπως περίπου και στις μέρες μας με τον τρόπο τους.

Τώρα, πώς, ύστερα από τόση καταπίεση, μερικοί δικοί μας θα ήθελαν πρώτα να ερωτήσουμε τους σύνοικους αν μας επιτρέπουν και ύστερα να προβούμε σε οποιαδήποτε επαναστατική πράξη εναντίον των εγγλέζων στους οποίους μάς πούλησαν, είναι άλλου μεγάλου κομματικού πολιτικού μυελού παραμύθια.

Τον σκύλο μην τον πλένεις, είναι το συμπέρασμα, και να ξέρεις να ξεχωρίζεις τον σκύλο από τα άλλα ζώα. Τα άλλα διατηρούν ταυτότητα, ο σκύλος κατέχει από καρναβάλια.

Ήταν λοιπόν το πρώτο γεύμα μετά την πρώτη μέρα του ραμαζανιού, κι ο πρώτος είπε να συμφάγει με επίλεκτους στρατιωτικούς, κι είπε να ανοίξει το στόμα και να γαυγίσει ως συνήθως, είναι νύχτες που δεν τον ανέχεσαι ούτε αυτόν ούτε τα κανάλια που τον εισάγουν στα σπίτια μας με τις αγριοφωνάρες του. Και τι είπε λοιπόν το παιδί; “Το 1974 δεν έπρεπε να σταματήσουμε, αν προχωρούσαμε θα καταλαμβάναμε όλη την Κύπρο” . Λέω κι εγώ, όπως οποιαδήποτε βραχονησίδα, ανθρώπους δεν είχε πάνω, πολιτισμό δεν είχαν, κι έτσι όλο το νησί θα ήταν ένας θαυμάσιος σκυλότοπος.

Κι όλα αυτά λέγονται μετά τον πρώτο, μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, μετά την Κοινωνία των Εθνών, μετά τον διάδοχό της Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών, που ιδρύθηκε για να προστατεύσει τα κράτη από τους πολέμους και τις επιβουλές των αδηφάγων γειτόνων τους.

Η Ελλάδα παρουσιάζεται να μην ξέρει τι σημαίνει Τουρκία, μερικοί των ημετέρων παρουσιάζονται ανιστόρητοι, μερικοί των απεσταλμένων των ΗΕ δεν την βλέπουν ως αιτία του αδιεξόδου στο κυπριακό, και στο τέλος, όντως, η Τουρκία κατορθώνει να μεταμφιέζεται και να παίζει με τους άλλους όλους, πλην εκείνων που καλά κατέχουν το ρόλο της ως μιας επικίνδυνης δύναμης στην περιοχή και στο παγκόσμιο.

Κι ο σκύλαρος έχει το εντολοδόχο σκυλάκι του εδώ, που ακούει στο όνομα Τατάρ, και το σκυλάκι δεν μπορεί να κάμει χωρίς τον σκύλαρο, και απαιτεί να δεχτούμε κι εμείς με την υπογραφή μας την αιώνια παρουσία τουρκικών στρατευμάτων στο νησί, για να διαφυλάσσουν τα συμφέροντα όχι των τουρκοκυπρίων αλλά της σουλτάνας Τουρκίας. Εκτός των άλλων όλων απαιτήσεων. Που βρίσκουν, δυστυχώς, και ανάμεσά μας υποστηρικτές τους.

Οι ανεπίδεκτοι μαθήσεως θα συνεχίσουν να χαλούν το σαπούνι τους. Οι απελπισμένοι προς το παρόν θα συσσωρεύουν γνώση και πείρα από τις συνεχείς επαναλήψεις οι οποίες απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα: τον σκύλο μην τον πλένεις. Είναι ανώφελο.

 

 

 

καρδίαν καθαράν

 

ΚΑΡΔΙΑΝ ΚΑΘΑΡΑΝ

Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός, γιατί αυτές τις μέρες φορτώνεται πολλή τη σκουριά, κι ένα γύρο τα λόγια, οι ειδήσεις, τα σχόλια, οι διαδικασίες, εκκλησιαστικές και πολιτικές, αστυνομικές και νομικές, φορτώνονται στη ράχη μας, στην καρδιά και στους πνεύμονες, άκου Κύριε και καθάριζε, βοήθα να εκπλύνουμε γιατί το ένα φέρνει το άλλο, δεν θα περιμένουμε ως τη μεγάλη βδομάδα, το κακό έρπει και υφέρπει, σημασία έχει να ξαναδούμε κρυστάλλινα τα ιερά και τα όσιά μας, μεγάλη ευκαιρία δόθηκε σε όλους να πουν το πειν τους, να χύσουν όξος και χολή, αυτό περίμεναν, την ώρα και τη μέρα, τη στιγμή, έτοιμοι οι παντογνώστες, τα ελεύθερα πνεύματα, δικαίωμά τους, αλλά και δικό μας να ζητούμε την καθαράν καρδίαν, μέσα στο ζόφο, στην καπνιά και στη σύγχυση. Να δούμε καθαρά την ιερότητα των όντων και φαινομένων, των ιερών και οσίων μας.

πού πάμε;

 

Πού πάμε;

“Ένας στους τέσσερις μαθητές θύμα εκβιασμού και ένας στους δέκα χρήστης ναρκωτικών.”

Δεν είναι και οι καλύτερες ειδήσεις. Ποιες συμμορίες δρουν στα σχολεία; Δεν τις γνωρίζει η διεύθυνση; Αφού αναγνωρίζονται τα παιδιά χρήστες, τα παιδιά θύματα, πώς προστατεύονται από το σχολείο, τους δασκάλους τους, τη διεύθυνση, τον σύνδεσμο γονέων, τους αξιωματούχους του μαθητικού συμβουλίου;

Κάποτε τα σχολεία αριθμούσαν χίλιους και άνω μαθητές. Ποιος να προλάβει ποιους. Το Υπουργείο οργάνωνε συμβούλους, ομάδες άμεσης επέμβασης, επεστράτευε ψυχολόγους και σχολικούς συμβούλους. Το κακό συνεχίζετο και συνεχίζεται.

Όταν καλείται η αστυνομία, επεμβαίνει εκπρόθεσμα, αφού φύγουν όλοι από το σχολείο και δεν υπάρχει μαρτυρία για κανέναν και για τίποτε. Μένει απλώς ο διευθυντής εκτεθειμένος.

Όταν μιλάμε για παιδεία, αυτό εννοούμε: την ασφάλεια και την υγιή ανάπτυξη των παιδιών μας. Λόγια τα περί ελεύθερης ανάπτυξης, κριτικής σκέψης, υπευθυνότητας. Έμφαση δίνεται στο ποσόν της διδασκαλίας, ούτε στο ποιόν ούτε στην παιδεία. Σκοτώσαμε τα καλύτερα κείμενα γιατί συμβούλευαν κι έδειχναν το σωστό δρόμο στα παιδιά. Μπήκαν τα κόμματα και το καθένα απαιτούσε να διδάσκονται οι κομματικοί του εκπρόσωποι λογοτέχνες. Δώσαμε έμφαση στις υποσημειώσεις και αφήσαμε τα κύρια νοήματα, την κατανόηση των κειμένων και την καλλιέργεια των παιδιών μας, αισθητικά και ηθικά. Επεμβαίνουν στα σχολεία άσχετοι με την παιδεία του τόπου, που θεωρούν ευκαιρία την αναρρίχηση στους συνδέσμους γονέων ή στις εφορείες. Μερικοί βουλευτές ως παντογνώστες είναι ανερμάτιστοι και επίφοβοι στις εισηγήσεις τους.

Οποιαδήποτε επέμβαση στα σχολεία έχει τον αντικτυπό της στην κοινωνία, γι’ αυτό η παιδεία πρέπει να είναι μέλημα των μετεχόντων παιδείας και όχι των επισήμων απαίδευτων.

“Ένας στους τέσσερις μαθητές θύμα εκβιασμού και ένας στους δέκα χρήστης ναρκωτικών.” Πού πάμε;

 

 

μνημη και μιμηση

 

ΜΝΗΜΗ ΚΑΙ ΜΙΜΗΣΗ

Ελπιδοφόρο το ότι η θυσία και η μνήμη  του Γρηγόρη Αυξεντίου και των συν αυτώ και άλλων αγωνιστών της ΕΟΚΑ συνεχίζει να συγκινεί και να εμπνέει μεγάλο μέρος των Ελλήνων της Κύπρου. Η Ιστορία μας δεν είναι της μιας στιγμής ή του ενός αιώνα, αλλά, βαθιά χαραγμένη μέσα μας συνεπαίρνει και ανεβάζει πνευματικά, άρα και καθοδηγεί στις αποφάσεις και ενέργειες και πράξεις μας.

Υπήρξαν περίοδοι και προσπάθειες να υποτιμηθεί η θυσία, να ταξινομηθεί και ιεραρχηθεί, πρώτος ο Τσε Γκεβάρα και ύστερα οι άλλοι, και αυτές οι αναιδείς σκέψεις και λόγοι ακούγονταν και σε σχολικές γιορτές, άλλο τι λέγεται σε κάτι κομματικά σεμινάρια....

Τουλάχιστον σιωπή.

Οι πολιτικοί λόγοι, όροι  και λόγια καθοδηγούν σε άλλες ατραπούς, στην προσπάθεια μερικών να εισηγηθούν και να επιβάλουν ανελεύθερες λύσεις στο εθνικό μας θέμα. Όπως ο όρος “πατριωτικός ρεαλισμός”, ο οποίος στην πραγματικότητα σημαίνει την αποδοχή των τετελεσμένων της εισβολής.

Η υπεύθυνη ερώτηση όμως πρέπει πάντα να είναι: Μπορεί να υπάρξει ασφάλεια και ευτυχία στον τόπο μας, αν δεν υπάρχει ελευθερία, αν η Τουρκία συνεχίζει να καταπατά τα εδάφη μας, αν θα παριστάνει την εγγυήτρια της ανεξαρτησίας μας, αν οι έποικοι συνεχίζουν να ριζώνουν στα Κατεχόμενα, αν συνεχίσουμε να αισθανόμαστε βαρύ το χέρι του φόβου και συνεχώς υποχωρούμε, αν δεν τοποθετούμε το κυπριακό ως θέμα εισβολής και κατοχής, άρα ανάγκης απελευθέρωσης;

Μνήμη θυσίας ηρώων, σημαίνει μίμηση ήθους και πράξεων. Αυτοί σίγουρα αγωνίστηκαν για την ελευθερία και μόνη. Εμείς;