Του Θωμά

 

Του Θωμά

Γνωστός ως ο άπιστος, που όμως πίστεψε για καλά, αφού όμως άγγιξε την πληγή, στα χέρια και στα πόδια, για ν’ ακούσει τον Λόγο Εκείνου, «μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες».

Οι μαθητές Του, άλλοι έσπευσαν με το πρώτο κάλεσμα, άλλοι – οι περισσότεροι-  κοιμήθηκαν όταν τους κάλεσε να αγρυπνούν μαζί Του, άλλος «πριν αλέκτορα φωνήσαι», ο καθένας με την πίστη ή τον κλονισμό της, άνθρωποι κι αυτοί, στο τέλος όμως όχι μόνο πίστεψαν αλλά και επιτέλεσαν το καθήκον, «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη», και δίδαξαν και θυσιάστηκαν με την μέγιστη χαρά, δεν είναι λίγα που είδαν και άκουσαν.

Πίστη, εμπιστοσύνη, «γενηθήτω το θέλημά σου», κλονιζόμενη και κλονιζόμενοι εμείς, η λογική, η επιστήμη, ο άλλος μύθος, μα «σύγχρονοι άνθρωποι πιστεύετε αυτά τα πράγματα;» Όσο ο καθένας μπορεί, όσο περισσότερο. Μεγάλη δύναμη η πίστη, το ξέρουν όσοι δεν συνειδητοποιούσαν πως την έχουν μέσα τους μέχρι που ήρθε η στιγμή και σταγόνα σταγόνα ανεφάνη από τα έγκατατα, το μαρτυρούν τα σύγχρονα θαύματα στην υγεία, φτάνει να πιστεύει ο άνθρωπος και επιτυγχάνει πολλά. Πίστη και προσευχή, συνομιλία με τον Θεό, με τον βαθύτατο εαυτό μας, συγκέντρωση δυνάμεων όταν χρειάζονται, και προετοιμασία για την ημέρα εκείνη που θα χρειαστούν. «Κύριε Ιησού Χριστέ Υιέ Θεού ελέησόν με».

συγχυστικά

 

ΣΥΓΧΥΣΤΙΚΑ

Μεγάλη η προσπάθεια να καθαρίσουμε την συγχυστική ατμόσφαιρα, είναι και η σκόνη, από τις ερήμους έρχεται και σε έρημο μας μεταβάλλει, έρημο νοητική και συναισθηματική, συνηθίζουμε πολύ στις παράξενες δηλώσεις των κομματαρχών, στις αναλύσεις των πολιτικών αναλυτών, στις ιστορικές πληροφορίες που κατακλύζουν τα ΜΜΕ, ιδιαίτερα το φβ, στις πολεμικές σκηνές, στην προβοκάτσια, την προπαγάνδα,  τα ψευδή ως αληθή νέα, φέικ νιούς λέγονται κλπ κλπ.

Ο Αβέρωφ τους βρίσκεται προσκαλεσμένος στην Ελλάδα, συσκέψεις να γίνονται κοινωνικών ομάδων, οικονομικών κύκλων, κι αυτός παρών, το όραμά του λέει «τα τρία Α», Ασφάλεια, Ανάπτυξη, Αλληλεγγύη, κι αυτά δεν είναι εξυπνάδες των πληρωμένων διαφημιστών του κόμματος, θέλει να τα προωθήσει ως οράματα, και γιατί έχει όραμα το παιδί, γιατί πιστεύει ότι θα ανατρέψει τα ελάχιστα ποσοστά που τον περιμένουν να γίνει πρόεδρος και θα δούμε ΑΑΑ Αβέρωφ Αναστασιάδη Ακελ ή αυγά οφτά, αυγά μελάτα, αυγά τηγανητά.

Ο έτερος μέγας καππαδόκης, από ναφθαλίνης προερχόμενος υπουργός των εξωτερικών, όπου κάτσει κι όπου σταθεί διαλαλεί πως βρήκε τη φόρμουλα, ΜΜΕ και δώσε ΜΜΕ, ο μέγας καταλύτης που θα ανοίξει την πόρτα στη συζήτηση για το κυπριακό, και το πιστεύει και το διαφημίζει και αυτολιβανίζεται. Οι τουρκοκύπριοι έμποροι στο μεταξύ παραπονούνται πως υπάρχει μέγας συνωστισμός στον  άγιο Δομέτιο, πολλά αυτοκίνητα περιμένουν να μεταβούν στα Κατεχόμενα από τον τουρκικό αττίλα εδάφη μας, είχαν λέει πολύ καλές δουλειές τελευταία, αυξάνονται τα έσοδά τους, ας τους ανοίξουμε, λένε, και την πύλη της Αμμοχώστου, τώρα τι εννοούν, πώς τα σχεδιάζουν, θα μας φαν και τον Ορφέα και τον κήπο της Χρυσαλινιώτισσας, ποια τα σχέδιά τους ακριβώς δεν ξέρουμε, εκείνοι όμως περιμένουν μεγάλο αλισβερίσι, τρέξτε παιδιά, μη συνωστίζεστε.

Μεγάλη μείζων και μεγίστη η σύγχυση με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Εδώ τα δοκτοράτα έχουν υπερπληθυνθεί, οι γνώσεις των λεπτομερειών της Ιστορίας είναι ψειροειδείς, υποσημειωτικές, φτάνει να μη θιγεί ο Πούτιν διότι οργίζεται και απειλεί τους πάντας, φτάνει να φταίει η Αμερική και η Ευρώπη, να καλοκρατούμε τον ισοπεδωτή της Μαριούπολης, να μην πιστεύουμε όσα βλέπουμε αλλά να ανατρέχουμε στις επιθέσεις του Νατο σε άλλες χώρες, να δίνουμε λόγο για την στάση μας σε άλλες επιδρομές πρώτα και ύστερα να μιλούμε για τον νέον Χίτλερ που εκτρέφουμε. Μερικοί συνεχίζουμε να επιμένουμε να βλέπουμε και να ακούμε και να κρίνουμε με τον νου μας.  

πάλι καλά

 

Στέλιος Παπαντωνίου

Πάλι καλά

Το 2004 έγινε το δημοψήφισμα για το σχέδιο Ανάν, με αποτέλεσμα να το απορρίψει η μεγάλη πλειονότητα του ελληνικού κυπριακού λαού, και το 2005 η πρεσβεία των ΗΠΑ στη Λευκωσία απέστειλε στο στέιτ ντιμπάρτμεντ τηλεγράφημα με το οποίο αξιολογούσε τη στάση των νέων στο δημοψήφισμα  και αποφαινόταν πως το 90% ψήφισε όχι. Οι αμερικάνοι ερεύνησαν το θέμα και απέδωσαν το αποτέλεσμα στο ότι οι νέοι επηρεάζονται από την οικογένεια, την εκπαίδευση, τη θητεία τους στο στρατό, την Εκκλησία.

Μακάρι να ήταν και να συνεχίσουν να είναι έτσι τα πράγματα, να επηρεάζει τους νέους η οικογένεια, γιατί εκεί μέσα τίθενται τα θεμέλια της ζωής τους, των αξιών και αρχών την όλης πορείας και δράσης τους μέσα στην κοινωνία, ένα βασικό πρόβλημα της οποίας είναι η εθνική αποκατάσταση των δικαίων του ελληνισμού του τόπου. Οι πρόσφυγες συνέχισαν να νιώθουν πρόσφυγες και συνεχίζουν εφ΄όρου ζωής έτσι να νιώθουν,  εφόσον δεν αξιώνονται να επανεγκατασταθούν στα σπίτια και στις περιουσίες τους, να συνεχίσουν τη ζωή στα χωριά και στις πόλεις τους, δεμένοι με το ίδιο το χώμα της περιοχής τους, ποτισμένο με τον ιδρώτα τους και των δικών τους. Γεννημένο ένα παιδί σε προσφυγική οικογένεια είναι βέβαιον πως θα ανάπνεε τον αέρα της εξορίας από τον παράδεισο, θα άκουε τους γονείς συνεχώς να μιλούν για το χωριό ή την πόλη, θα ζούσε τα ήθη και έθιμα, θα συναναστρεφόταν με τους συγγενείς και συγχωριανούς. Δεν είναι δυνατόν οι δεσμοί αυτοί να κοπούν με μια σπαθιά.

Η παιδεία του τόπου, ιδιαίτερα τα πρώτα χρόνια μετά την εισβολή ήταν εμποτισμένη  κάθε μέρα με τα μηνύματα της αδικίας και της ανάγκης αποκατάστασης της δικαιοσύνης. Η εθνική συνείδηση και το φιλότιμο είχαν τρωθεί βαριά και ο λόγος του δασκάλου, τα κείμενα των ποιητών και πεζογράφων εξέφραζαν αυτό τον πόνο του χαμού και τον πόθο της επιστροφής. Το πρόβλημα των προσφύγων, των νεκρών του πολέμου, των αγνοουμένων, των εγκλωβισμένων επικαθόταν σ’ όλη την κοινωνία και το βίωνε ο κάθε κάτοικος του νησιού, που έζησε την εισβολή. Κι ο Πενταδάχτυλος με τα εχθρικά μπαϊράκια προκλητικότατος μέρα και νύχτα.

Στο στρατό γινόταν σωστή δουλειά εφόσον υπενθύμιζαν συνεχώς το καθήκον της άμυνας και της απελευθέρωσης των σκλαβωμένων εδαφών. Η υπηρεσία σε γειτνιάζουσες στη νεκρή ζώνη περιοχές έδινε στους νέους φαντάρους ολοζώντανη τη δυστυχία της πατρίδας, έστω κι αν προέρχονταν από άλλες πόλεις, μακριά από τις κατεχόμενες περιοχές.

Η Εκκλησία με τον λόγο της, τα κηρύγματα, τις εγκυκλίους θύμιζε το καθήκον και καλούσε σε αγώνα απελευθέρωσης, έστω και με τις διαμαρτυρίες άλλων ή πολιτικών, που δεν ήθελαν την ανάμειξη της Εκκλησίας στο εθνικό θέμα, πράγμα όμως αδύνατον, αφού πρώτη η Εκκλησία πρωτοστατούσε πάντα σε εθνικούς αγώνες.

Η αμερικάνικη πρεσβεία μάλλον άλλα θα ήθελε, να σκέφτονται όλοι όπως εκείνοι σκέφτονται, να λησμονήσουμε για πάντα τα πάντα, να αφήσουμε τους Τούρκους ανενόχλητους και τους δήθεν  μεσάζοντες και σωτήρες μας να  εφαρμόζουν τα εχθρικά προς εμάς ανίερα σχέδιά τους.

Το σχέδιο Ανάν απορρίφθηκε, γιατί ήταν διχοτομικό, ομολογημένα παρέδιδε την Κύπρο στους Τούρκους, και το κράτος μας μετατρεπόταν σε συνιστών κρατίδιο. Ευτυχώς την περίοδο εκείνη είχαμε Πρόεδρο Δημοκρατίας άνδρα συνετό, γνώστη του θέματος, μελετημένο, που ζύγισε τα υπέρ και τα κατά και διαφώτισε για το περιεχόμενο του Σχεδίου, πολλοί των υποστηρικτών του οποίου δεν το είχαν διαβάσει καν. Αφού το απορρίψαμε, οτιδήποτε γίνεται στην Κατεχόμενη περιοχή είναι παράνομο, γιατί η παρανομία δεν έχει όρια, ενώ ο νόμος είναι περιορισμός και όριο. Διαφυλάξαμε την πατρίδα και τη νομιμότητα του κράτους μας.

Κι όλα αυτά επιτύχαμε ευτυχώς με τη συνδρομή της οικογένειας, του σχολείου, του στρατού, της Εκκλησίας. Από το ποιόν των ανθρώπων που υπηρετούν τους θεσμούς αυτούς εξαρτάται και η αποκατάσταση του δικαίου στον τόπο μας.

Στα κατεχόμενα εδάφη μας συνεχίζονται τα παράνομα τουρκικά έργα. Αν ψηφίζαμε ναι στο δημοψήφισμα, τα έργα των Τούρκων θα είχαν την σφραγίδα της νομιμότητας.

ΕΝ ΤΟΙς ΟΥΡΑΝΟΙΣ

 

ΕΝ ΤΟΙΣ ΟΥΡΑΝΟΙΣ

Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, και με το ουρανοίς εννοούμε μια πνευματική τάξη, αιώνια, ακατάλυτη, την αρμονία των πάντων, την αγάπη και συνένωση εις εν, ενώ εν τη γη μπορούν να συμβαίνουν όλα τα αντιφατικά, να ανάβεις κερί και να σταυροκοπιέσαι την ώρα που σκοτώνεις τους άλλους, που δεν είναι δικοί σου. Εδώ στη γη υπάρχουν εχθροί και φίλοι, εκεί στον ουρανό μόνο φίλοι αγαπητοί. Ως εν ουρανώ και επί της γης:  μακάρι να επικρατήσει η ίδια αρμονία όπως στον ουρανό, έτσι και στη γη, δεν είναι όμως ποτέ δυνατόν, εκτός αν καταργηθεί η γη.

Στο μεταξύ στη γη οι φιλοπόλεμοι εμφανίζονται ως ειρηνόφιλοι, ο επαγγελματικά θεωρούμενος αδέκαστος κριτής δείχνει ήδη κοιμισμένος αγουροξυπνημένος, ο κλέφτης εμφανίζεται ως αστυνομικός της περιοχής, ο επιτιθέμενος δεν φταίει αλλά φταίει ο αμυνόμενος, επιλέγουμε πώς βλέπουμε και πώς ακούμε, και προπάντων πώς μιλάμε και πώς γράφουμε μήπως πουν... Η αλήθεια λανθάνει, τα λάθη προβάλλονται ως δείγματα προς μίμησιν αντί προς αποφυγήν, μνήσθητι και ημών εν τη βασιλεία σου, γιατί πολλή η σκόνη πολλή η λασπουριά και βυθιζόμαστε τυφλοί και κωφοί.

Κατά τα άλλα εβδομάς διακαινήσιμος. Ουδέν όμως καινόν, μάλλον κενότης καρδίας και νου.    

Κασσιανής αφορμή

 

Με αφορμή το τροπάριο της Κασσιανής, εκεί που νομίζει κανείς πως δεν έχει και πολλές αμαρτίες, δεν είναι η πόρνη, ο πόρνος, ο φονιάς, ο κλέφτης του μεσονυχτίου, ο βουτηγμένος στην ανομία, στην κόλαση των διχτύων και είναι τόσα πολλά, ήσυχος άνθρωπος, πετάγεται μια στιγμή από μέσα του ένας θυμός, μια κατηγόρια για τον άλλο, μια κατάκριση, και τρέμει με το ξαφνικό, πού είχε όλη αυτή την κακία, αυτή την οργή, και κατακρίνει τον αδελφό, και σκέφτεται κακά, καλά κρυμμένα στα βάθη των σκοταδιών του ξεπετάχτηκαν με μια μικρή αφορμή, κι ευτυχώς, για να κατανοήσει και να συνειδητοποιήσει πως μέσα στα βαθιά του νερά, στα ασέληνα σκοτάδια, ένας άλλος κόσμος κακίας μπορεί να είναι κρυμμένος, γι’ αυτό δεν πρέπει ποτέ να επαναπαύεται. Αμαρτιών μου αβύσσους μόνο εγώ μπορώ να εξιχνιάσω, έστω με μια μικρή αφορμή, και να φέρω στο φως για να τις συνειδητοποιήσω και αποβάλω κατά δύναμιν. Ο Θεός βοηθός.

των δέκα παρθένων

 

ΤΩΝ ΔΕΚΑ ΠΑΡΘΕΝΩΝ

Των δέκα παρθένων. Πέντε φρόνιμες και πέντε μωρές, χωρίς να προνοήσουν, άπειρες μάλλον, γιατί το προνοείν σχετίζεται και με την πείρα. Οι φρόνιμες έλαβαν τα μέτρα τους. Ο γαμπρός μπορεί να καθυστερήσει, χίλια εμπόδια σήμερα στο δρόμο, από δυστυχήματα ως καθυστερήσεις στα αεροδρόμια, κι ο ευλογημένος έρχεται εν τω μέσω της νυχτός. Οι προνοητικές κορούδες έσπευσαν μαζί του και μπήκαν στο μεγάλο ξενοδοχείο που θα γίνονταν τα γλέντια. Οι άλλες, ξέχασε η μια να φέρει το δώρο η άλλη ξέχασε το τρικό η άλλη…. Οι φρόνιμες δεν είναι τρελές να μοιραστούν το λάδι, τα δώρα, τα χρήματα, τα τα τα… Κι έτσι δεν σώζουν, δεν μπορούν να σώσουν τις μωρές. Κανένας δεν σε σώζει στην ανοησία ή στην απρονοησία σου.

 Τι ισχύει στη ζωή; Υπάρχουν άνθρωποι που είναι πάντα φρόνιμοι ή πάντα άνοες; Ἠ μας συμβαίνει περιοδικά πότε το ένα και πότε το άλλο; Κάποτε μας συμβαίνουν τα άφρονα και ανόητα, και κάποτε είμαστε οι νούσιμοι, οι εχέφρονες; Ή μπορεί να πει κανείς: να κρίνουμε τον άνθρωπο από το σύνηθες: Πώς μας έχει συνηθίσει να συμπεριφέρεται; Και να τον κατατάξουμε ανάλογα: «φρόνιμο» ή «άφρονα».

Εδώ όμως παίζεται η όλη ζωή μας, πλησιάζει το τέλος της επίγειας ζωής μας, άλλος σήμερα άλλος αύριο, το τέρμα είναι γνωστό και βέβαιο από τη μέρα της γέννησής μας. Πόσο έτοιμοι ή ανέτοιμοι είμαστε για κείνη την στιγμή; Κι όσο λάδι χρειάζεται ο φανός να κρατιέται αναμμένος άλλο τόσο σημαίνει πως σταγόνα σταγόνα το λαδάκι στη ζωή μας, η αυτοκριτική, η συνέπεια, η υπομονή, σωρεύονται στο φανάρι μας, εφόδια για την ώρα εκείνη. Το αντίθετο, με την αφροντισιά μένει τα φανάρι χωρίς λάδι, χωρίς καμιά ψυχική δύναμη να μας κρατήσει στη δύσκολη περίσταση.

Στο τέλος οι φρόνιμοι πείθονται για τη στιγμή εκείνη πως έρχεται ξαφνικά, πως πρέπει να την περιμένουν, γι’αυτό προτιμούν να είναι έτοιμοι. Ένα από τα καλύτερα προστάγματα είναι το «έσο έτοιμος». Και να ζει κανείς, να σκέφτεται να συναισθάνεται να δρα. Αλλά και να ετοιμάζεται. «Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτα», λέει κι ο Καβάφης.  

πεντηκοστή μέρα

 

Πεντηκοστή μέρα

Πεντηκοστή μέρα και τα εργοστάσια κατασκευής ανθρώπινων ομοιωμάτων αυξάνουν την παραγωγή. Κούκλες παντός είδους προπάντων πάσης ηλικίας ιδιαίτερα μικρών παιδιών. Τα περιτυλίγουν και μας τα παρουσιάζουν ως νεκρούς πολέμου, άταφους στους δρόμους, άλλους πρόχειρα θαμμένους σε μαζικούς τάφους.

Τα στούντιο στο Χόλυγουντ δεν σταματούν να στήνουν πόλεις ισοπεδωμένες, αυτοκίνητα αναποδογυρισμένα, αλλά πού, εμείς αμέσως το αντιλαμβανόμαστε,  «φέικ νιους» λέμε ελληνικά.

Οι πληρωμένοι δημοσιογράφοι προσπαθούν να πείσουν πως η Ρωσία έχει κάμει εισβολή στην Ουκρανία. Πεντηκοστή μέρα σήμερα. Ο πρόεδρος Πούτιν μας το λέει ξεκάθαρα: Πρόκειται για πολεμικές επιχειρήσεις με τις οποίες θα ελευθερώσει τους ανθρώπους από τον ναζισμό και θα εξασφαλίσουν την Ρωσία από τους κακούς γείτονες.

Τέτοιες μέρες παρουσιάζονται και στον τόπο μας  δήθεν πρόσφυγες από την Ουκρανία, και δυστυχώς το κράτος μας αμέσως αναλαμβάνει να συνδράμει στη μεγαλειώδη αβερώφεια σύλληψη να φιλοξενηθούν στα σπίτια μας, χωρίς όμως να αναλαμβάνει και την ευθύνη για τον κίνδυνο: αφού όλοι είναι ηθοποιοί που παίζουν το ρόλο των προσφύγων καλά διδαγμένοι από τον ηθοποιό πρόεδρό τους.

Πεντηκοστή μέρα και δεν ανακοινώθηκε ακόμα η απόφαση για το βραβείο Νόμπελ ειρήνης. Ο Ερντογάν περιμένει.

Πεντηκοστή και κανένα πουλί με κλάδον ελαίας δεν κατέβηκε στον κόσμο. Λέτε να γίνεται καμιά πραγματική εισβολή από μια χώρα σε άλλη γειτονική της και να μην το πιστέψαμε μέσα στη σύγχυση των ημερών; Πεντηκοστή πια μέρα!!!

θουκυδιδικά σημασία λέξεων

 Την πιο επιτυχημένη έκφραση του φαινομένου της αλλαγής της σημασίας των λέξεων έδωσε ο Θουκυδίδης στο τρίτο βιβλίο του όταν γράφει «Και την ειωθυίαν αξίωσιν των ονομάτων ες τα έργα αντήλλαξαν τη δικαιώσει», δηλαδή «Ακόμα και την καθιερωμένη σημασία των λέξεων για τις ανθρώπινες πράξεις την άλλαξαν για να δικαιολογούν τις πράξεις τους».

Και πρώτο πρώτο φέρνουμε στο νου το «Γλωσσάρι» μερικών δημοσιογράφων, που προσπάθησαν να μας καθορίσουν ποιες λέξεις πρέπει να χρησιμοποιούμε, όταν μιλούμε για το κυπριακό. Έρχεται η Βικτώρια Νιούλαντ των ΗΠΑ, μιλά για τον «πρόεδρο» Τατάρ, μα πώς να τον πώ, μιλά για τον «βορρά», δεν υπάρχουν γι’ αυτήν κατεχόμενα, μα αφού το γλωσσάρι καθόρισε έτσι να τα λέμε κι εμείς, τι να πει αυτή;

Κι εμείς χειρότεροι. Βλέπει κανείς στην τηλεόραση την καταστροφή ολόκληρης της Μαριούπολης, μα είναι «φέικ νιους», ολόκληρα κινηματογραφικά συνεργεία από Χόλυγουντ και στα περίχωρα με αυτό ασχολούνται, γυρίζουν ψεύτικες ταινίες για να κατηγορούν τη Ρωσία. Πας να μιλήσεις, είσαι ουκρανολάτρης, είσαι πουτινόφιλος, είσαι… κι αρχίζουν οι χαρακτηρισμοί. Δεν τολμάς να κατηγορήσεις κανένα για εγκλήματα πολέμου, γιατί αμέσως θα βγουν από το μανίκι δεκάδες άλλα παραδείγματα από προηγούμενους πολέμους, εγκλήματα κατά ανθρώπων και κατά της ανθρωπότητας.

Καταφεύγω κι εγώ στο Θουκυδίδη. Για να επιβεβαιώσω πως δεν βλέπουμε κανένα νέο, δεν λέμε τίποτε νεότερο. Όλα έχουν ξαναγίνει, όλα έχουν λεχθεί. «Η επανάληψη είναι μήτηρ των επιστημών». Το μόνο που δεν ισχύει. Όλο και κάτι θα μαθαίναμε ως άνθρωποι ύστερα από τόσους πολέμους.

ας φρόντιζαν

ΚΑΒΑΦΗ Ας φρόντιζαν

Κατήντησα σχεδόν ανέστιος και πένης. Αυτή η μοιραία πόλις, η Αντιόχεια όλα τα χρήματά μου τα ’φαγε: αυτή η μοιραία με τον δαπανηρό της βίο. 5Αλλά είμαι νέος και με υγείαν αρίστην. Κάτοχος της ελληνικής θαυμάσιος( ξέρω και παραξέρω Αριστοτέλη, Πλάτωνα· τί ρήτορας, τί ποιητάς, τί ό,τι κι αν πεις). Από στρατιωτικά έχω μιαν ιδέα, 10κι έχω φιλίες με αρχηγούς των μισθοφόρων. Είμαι μπασμένος κάμποσο και στα Διοικητικά. Στην Αλεξάνδρεια έμεινα έξι μήνες, πέρσι· κάπως γνωρίζω (κι είναι τούτο χρήσιμον) τα εκεί: του Κακεργέτη βλέψεις, και παλιανθρωπιές, και τα λοιπά.

15Όθεν φρονώ πως είμαι στα γεμάτα ενδεδειγμένος για να υπηρετήσω αυτήν την χώρα, την προσφιλή πατρίδα μου Συρία.

Σ’ ό,τι δουλειά με βάλουν θα πασχίσω να είμαι στην χώρα ωφέλιμος. Αυτή είν’ η πρόθεσίς μου. 20Αν πάλι μ’ εμποδίσουνε με τα συστήματά τους —τους ξέρουμε τους προκομμένους: να τα λέμε τώρα; αν μ’ εμποδίσουνε, τί φταίω εγώ.

Θ’ απευθυνθώ προς τον Ζαβίνα πρώτα, κι αν ο μωρός αυτός δεν μ’ εκτιμήσει, 25θα πάγω στον αντίπαλό του, τον Γρυπό. Κι αν ο ηλίθιος κι αυτός δεν με προσλάβει, πηγαίνω παρευθύς στον Υρκανό.

Θα με θελήσει πάντως ένας απ’ τους τρεις.

Κι είν’ η συνείδησίς μου ήσυχη 30για το αψήφιστο της εκλογής. Βλάπτουν κι οι τρεις τους την Συρία το ίδιο.

Αλλά, κατεστραμμένος άνθρωπος, τί φταίω εγώ. Ζητώ ο ταλαίπωρος να μπαλωθώ. Ας φρόντιζαν οι κραταιοί θεοί 35να δημιουργήσουν έναν τέταρτο καλό. Μετά χαράς θα πήγαινα μ’ αυτόν. [1930*]

Λοιπόν, στην αρχή είπαμε να ενωθούμε με την Ελλάδα, δεν έγινε, χίλιοι δυο λόγοι, άλλος μπορεί να πει, ένας μόνο λόγος, ας είναι, γίναμε ανεξάρτητο κράτος, οι μεγάλοι μας στο ΝΑΤΟ, εμείς δεν γινόταν, δεν έγινε, χίλιοι λόγοι, άλλος μπορεί να πει, ένας μόνο, οι άλλοι της Δύσης, πατέρας μητέρα νονός, εμείς λέμε κάλλιο πρώτος στο χωριό παρά δεύτερος στην πόλη, ας γίνουμε τριτοκοσμικοί, διαλύονται κι αυτοί, άλλοι έλεγαν με τη Σοβιετική Ένωση να αποτελέσουμε μια νέα ένωση, διαλύεται κι αυτή, μάθαμε πως υπάρχει Ευρωπαϊκή Ένωση, μια ήταν Κοινότητα, μια του Άνθρακα, άλλαζε ονόματα, είπαμε ας πάμε κι εμείς, και τώρα; Της περνά λουρί η Αμερική, τη σέρνει από τη μύτη, καταβαραθρώνεται η Αμερική οικονομικά, καταβαραθρώνει κι εμάς, η μόνη που θα αναδυθεί θα είναι μια νέα Σοβιετία, με την Κίνα με την Ινδία, μαζί κι εμείς; Αλλά στο μεταξύ μέγα άστρον έχει ήδη ανατείλει, το μισοφέγγαρο, κόκκινο κατακόκκινο με γαλάζιες θάλασσες και άλλα ηχηρά παρόμοια. Λέτε να την καλέσουμε να μας βοηθήσει; Αλλά τι λέω; Αυτή έρχεται και απρόσκλητη, και γίνεται δω μέσα … Των βαρβάρων.

ΟΥΑΊ ΗΜΙΝ

 Ουαί ημίν. Ήταν να το δούμε κι αυτό, την Τουρκία να φιγουράρει ειρηνοφόρος, να προϊσταται ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων ανάμεσα στην Ρωσία και στην Ουκρανία, να υποκλίνονται οι αντιπρόσωποι των δυο χωρών στον σουλτάνο, κι αυτός, έστω καταδεκτικός, να ανέχεται τις χειραψίες, ενώ ο υπουργός των εξωτερικών υπερήφανος ττούρκος διάνος κούρκος γάλος ή γαλήνα, να παρουσιάζει το μέγα γεγονός: ό τι ως τώρα δεν πέτυχαν άλλοι, το πέτυχε η χώρα του: αρχίζουν οι υποχωρήσεις, αναμένεται λευκός καπνός, ενώ ακόμα καπνίζουν τα ερείπια της Κερύνειας, της Μόρφου και της Αμμοχώστου, κι εμείς αναζητούμε πρόεδρο αλλαγής, και ψάχνουμε εδώ κι εκεί και δεν βρήκαμε ακόμα, κι οι πολιτικοί μας καλά καθεύδουν και περί άλλα τυρβάζουν, οι ιθύνοντες με χαλινούς και μουτταρκές και αγγλικά ομματογυάλια, ακόμα και στον πρόεδρο των ΗΠΑ αναλύουν τα ΜΜΕ, κι αφήνουν την τουρκιά ν’ αλωνίζει και να θερίζει ακόμα, ενώ ακούονται σενάρια για προσαρτήσεις και δημοψηφίσματα, φόβος και τρόμος για όσους διαβλέπουν το ζοφερό μέλλον. Ουαί ημίν. Ήταν να το δούμε κι αυτό: την παράσταση στο Ντολμαμπαχτσέ της Κωνσταντινούπολις «Ειρήνης Τύραννος».

182Pantelis Papantoniou, Γρηγόρης Κουνναμας και 180 ακόμη

34 σχόλια

Μου αρέσει!

Σχόλιο

Κοινοποίηση

ΜΟΕ

 Μοε και τι σημαίνει τούτο; Μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης, λέει ο υπουργός των εξωτερικών και εκπέμπει σήματα στους πρεσβευτές μας στο εξωτερικό, εμμείνατε εμμείνατε, μη μετακινείστε από αυτά, ακόμα και ο πρόεδρος της Δημοκρατίας εν στάσει και παρά το πλευρόν του προέδρου των ΗΠΑ του τα ανέλυσε μάνι μάνι, κι αυτός κατάλαβε, βέβαια!

Μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης, οικοδομώ, χτίζω ένα μεγάλο τοίχο, γεμάτο εμπιστοσύνη της μιας κοινότητας προς την άλλη, οι ελληνοκύπριοι έχουμε εμπιστοσύνη πως καλά εκμεταλλεύονται τις περιουσίες μας οι τουρκοκύπριοι, έχουν καθαρά τα σπίτια μας, καλά μας έδιωξαν από τους τόπους μας, δεν πρόκειται να τους ενοχλήσουμε, να έχουν εμπιστοσύνη, δεν θα στρέψουμε όπλα εναντίον τους, δεν θα μιλήσουμε για απελευθέρωση των σκλαβωμένων εδαφών μας, αλλά αυτοί δεν κρατούν όπλα, ο τουρκικός στρατός τα στρέφει εναντίον μας όποτε πάρει διαταγή, οπότε, σε ποιον να έχουμε εμπιστοσύνη οι άμυαλοι εμείς; Δεν φταίμε εμείς, ο τουρκικός στρατός δεν εμπίπτει στα ΜΟΕ.

Και τι απέδωσαν ως τώρα αυτά; Έχουμε εμπιστοσύνη και γεμίζουμε τα αυτοκίνητα βενζίνη από τα κατεχόμενα, το διασκεδάζουμε εκεί, χαρτοπαίζουμε με πάσα εμπιστοσύνη, ενώ αυτοί με την ίδια εμπιστοσύνη μας αποστέλλουν καθημερινά εκατοντάδες παράνομους μετανάστες κι εμείς αφού τους έχουμε εμπιστοσύνη τους δεχόμαστε, γι’ αυτό και το υπουργείο των εξωτερικών εμμένει. ΜΟΕ.

Ούτε αστείοι πια δεν είμαστε.

ΝΟΥς ΟΡΑ ΚΑΙ ΝΟΥΣ ΑΚΟΥΕΙ

 Νους ορά και νους ακούει

Ο νους βλέπει και ο νους ακούει, τα άλλα όλα είναι κωφά και τυφλά, άρα αν θες να συγχύσεις τον άλλο να του ανατρέψεις τις κατηγορίες με τις οποίες σκέφτεται, τον τόπο και τον χρόνο, τους προσδιορισμούς κάθε λογής, οπότε θα βλέπει και δεν θα καταλαβαίνει ή άλλα θα καταλαβαίνει. Μπορεί να μην είναι μοναδικό το φαινόμενο, αλλά με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία αυτό γίνεται από την πρώτη μέρα και πέρασε ήδη ένας μήνας. Τεράστια προσπάθεια καταβάλλεται να πεισθούμε πως όσα βλέπουμε ή ακούμε είναι αποκυήματα φαντασίας ή σκηνοθεσίας, άλλοι τα διέπραξαν ή οι άλλοι, οι δυτικοί, οι αμερικάνοι διέπραξαν χειρότερα, και παρατίθεται ολόκληρος κατάλογος των ανομιών των αμερικάνων. Κι όλα αυτά, παρόλο που δηλώνεται εξαρχής πως οι γράφοντες αντιτίθενται στη βία. Είναι ένας μήνας, καθημερινά παρακολουθούμε ισοπεδώσεις πόλεων, αυτοεξορίες ανθρώπων, προσφυγοποίηση, σκηνές πόνου και τρόμου, θανάτου αλλά και ηρωισμού κι όμως πολλοί παρασύρουν σε άλλες ατραπούς, μα γιατί κοιτάς μπροστά σου, κοίτα τι έγινε στη Γιουγκοσλαβία και στη Συρία και και και. Μη βλέπεις τι γίνεται μπροστά σου τώρα. Κοίτα σε άλλους τόπους άλλους χρόνους. Ένα νέο σύνθημα πού μας οδηγεί στην τύφλα. Η αλήθεια είναι μπροστά μας. Αυτό διδάχτηκα τόσα χρόνια.

108Pantelis Papantoniou, Γρηγόρης Κουνναμας και 106 ακόμη

17 σχόλια

4 κοινοποιήσεις

Μου αρέσει!

Σχόλιο

Κοινοποίηση

ΟΠΛΙΣΜΌς

 Μα πρέπει να πάρεις θέση και στο θέμα της αποστολής οπλισμού μας στην Ουκρανία, όπως μας παραγγέλλουν οι ΗΠΑ. Όποιος το ακούει νομίζει πως πρόκειται για πρωταπριλιάτικο αστείο, ανέκδοτο από τα απρόσμενα, και όμως έχεται αληθείας, και ανάβουν οι συζητήσεις ανάμεσα στα κόμματα και εξάπτονται τα πνεύματα. Μα είμαστε σοβαροί; Όχι χίλιες φορές όχι. Ούτε σοβαροί ούτε όπλα σε ξένες χώρες, μια χώρα σαν την δική μας κατεχόμενη. Ευτυχώς έλυσε τη σιωπή του ο υπουργός άμυνας, ενώ οι άλλοι κομματάρχες θα έχουν ακόμα θέμα να διασταυρώνουν τα ξίφη.

ΘΑΛΑΣΣΑ ΦΑΡΜΑΚΕΡΗ

 

ΘΑΛΑΣΣΑ ΦΑΡΜΑΚΕΡΗ

Θάλασσα τα ‘καμες, κύριε Ζελένσκι, και στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Αφού δεν ήξερες, γιατί δεν ρώταγες; Ή  η φιλία με την Τουρκία είναι σημαντικότερη; Οπότε τι χτυπάς ξένες πόρτες στην ανάγκη σου, την ώρα που δεν ξέρεις ποιοι συμπάσχοντες κατοικούν στα σπίτια μέσα; Η Ελλάδα καθημερινά δέχεται απειλές από την Τουρκία, γαλάζια θάλασσα και πράσινα άλογα, αλλά τα νησιά της κινδυνεύουν να καταβροχθιστούν από τον κακό γείτονα, κι εμείς εδώ, δεν είναι παραμύθια ή γεννήματα φαντασίας οι νεκροί, οι αγνοούμενοι, οι πρόσφυγες , οι εγκλωβισμένοι του 1974. Δεν ήξερε ο πρεσβευτής σου να σου πει τι έκαμε η εγκληματική Τουρκία στην Κύπρο το 1974; Και πώς μιλάς έχοντας μόνο απαιτήσεις; Καταλαβαίνουμε την πίκρα και τον πόνο σου, αλλά εσύ έχεις διαγράψει πλήρως τον δικό μας. Δεν ήξερες, δεν ρώταγες; Στο τέλος κατόρθωσες να στρέψεις τον ελληνισμό εναντίον σου! Βρε παθόντα… Κι αν σου τα είπε ένα χέρι η πρόεδρος της Βουλής μας, πολλοί αμφιβάλλουν αν άκουσες λέξη. Θάλασσα τα ΄καμες.

της Στάλως

 

Της Στάλως

Τώρα βέβαια δικαιούται να μου πει κι η κόρη μου, καλά ρε παπά τόσα και τόσα θυμάσαι, τη δική μου πρωταπριλιά δεν την θυμάσαι, και πώς να ξεχάσω, ήταν μεσάνυχτα, ξημέρωνε πρώτη Απριλίου, Μόρφου, εκρήξεις γιορτάσιμες μέσα στα μεσάνυχτα, ήταν συνήθειο, άντε σήκω, μου λέει η γυναίκα μου, άρχισαν οι πόνοι της γέννας, τηλεφωνώ στο γιατρό, έτοιμος στο νοσοκομείο να μας περιμένει, μπαίνουμε στο Κορτίνα, σε είκοσι λεπτά στο νοσοκομείο, όλα πήγαν καλά, την άλλη μέρα πάω στο σχολείο, δούλευε ως την τελευταία μέρα η γυναίκα, γεννήσαμε χτες, λέω στο γυμνασιάρχη, και τι κάματε; Κόρη. Δεν πειράζει, μου λέει.

τω καιρώ εκείνω 55

 

Τω καιρώ εκείνω 55

Το κακό είναι που δεν βρίσκουμε καλύτερη περίοδο της ζωής μας από τότε, ήμασταν στο Γυμνάσιο, πρώτη τάξη, διαδηλώσεις με την ελληνική σημαία μπροστά, έξω από το σχολείο οι επικουρικοί κι οι άγγλοι στρατιώτες, εκείνη η δακρυγόνα πράγματι ακόμα και σήμερα στη μύτη και τα μάτια να τσούζουν και τρέχαμε στη φουντάνα να μουσκέψουμε το μαντήλι, μπαίνουν στην αυλή του σχολείου οι οχτροί κι αρχίζουν να χτυπούν, ο που φύγει φύγει, κι ύστερα όσοι προφτάναμε στην Φανερωμένη για δοξολογία και άλλη διαδήλωση ως την πλατεία Μεταξά, μας έκλεισαν το σχολείο, ποδήλατο και στα σπίτια των καθηγητών ή στις εκκλησιές το κρυφό σκολειό, φυλλάδια, βενζίνη στα μπουκάλια και κάψιμο αυτοκινήτων εγγλέζων ή κυβερνητικών, όλα στα μυστικά, όλα στην αφάνεια, νομίζαμε, ήταν δυνατόν να μην καταλάβαινε ο πατέρας, η μάνα, λέξη δεν έλεγαν, μεγαλώναμε ξέροντας τι ζητάμε, ελευθερία για την πατρίδα μας, ένωση με την Ελλάδα, μνημόσυνα ηρώων, έξω από τις φυλακές να περιμένουμε την νύχτα που θα τους κρέμαζαν, στον Μαχαιρά για προσκύνημα, στους συλλόγους για εθνικό αναβάφτισμα με τραγούδια και ποιήματα, κανένας δεν ήξερε τι σημαίνει θλίψη, παρά μόνο αξιοπρέπεια, περηφάνεια, χαλάλι της πατρίδας…Τω καιρώ εκείνω.