Κατήντησα σχεδόν ανέστιος και πένης. Αυτή η μοιραία πόλις, η Αντιόχεια όλα τα χρήματά μου τα ’φαγε: αυτή η μοιραία με τον δαπανηρό της βίο. 5Αλλά είμαι νέος και με υγείαν αρίστην. Κάτοχος της ελληνικής θαυμάσιος( ξέρω και παραξέρω Αριστοτέλη, Πλάτωνα· τί ρήτορας, τί ποιητάς, τί ό,τι κι αν πεις). Από στρατιωτικά έχω μιαν ιδέα, 10κι έχω φιλίες με αρχηγούς των μισθοφόρων. Είμαι μπασμένος κάμποσο και στα Διοικητικά. Στην Αλεξάνδρεια έμεινα έξι μήνες, πέρσι· κάπως γνωρίζω (κι είναι τούτο χρήσιμον) τα εκεί: του Κακεργέτη βλέψεις, και παλιανθρωπιές, και τα λοιπά.
15Όθεν φρονώ πως είμαι στα γεμάτα ενδεδειγμένος για να υπηρετήσω αυτήν την χώρα, την προσφιλή πατρίδα μου Συρία.
Σ’ ό,τι δουλειά με βάλουν θα πασχίσω να είμαι στην χώρα ωφέλιμος. Αυτή είν’ η πρόθεσίς μου. 20Αν πάλι μ’ εμποδίσουνε με τα συστήματά τους —τους ξέρουμε τους προκομμένους: να τα λέμε τώρα; αν μ’ εμποδίσουνε, τί φταίω εγώ.
Θ’ απευθυνθώ προς τον Ζαβίνα πρώτα, κι αν ο μωρός αυτός δεν μ’ εκτιμήσει, 25θα πάγω στον αντίπαλό του, τον Γρυπό. Κι αν ο ηλίθιος κι αυτός δεν με προσλάβει, πηγαίνω παρευθύς στον Υρκανό.
Θα με θελήσει πάντως ένας απ’ τους τρεις.
Κι είν’ η συνείδησίς μου ήσυχη 30για το αψήφιστο της εκλογής. Βλάπτουν κι οι τρεις τους την Συρία το ίδιο.
Αλλά, κατεστραμμένος άνθρωπος, τί φταίω εγώ. Ζητώ ο ταλαίπωρος να μπαλωθώ. Ας φρόντιζαν οι κραταιοί θεοί 35να δημιουργήσουν έναν τέταρτο καλό. Μετά χαράς θα πήγαινα μ’ αυτόν. [1930*]
Λοιπόν, στην αρχή είπαμε να ενωθούμε με την Ελλάδα, δεν έγινε, χίλιοι δυο λόγοι, άλλος μπορεί να πει, ένας μόνο λόγος, ας είναι, γίναμε ανεξάρτητο κράτος, οι μεγάλοι μας στο ΝΑΤΟ, εμείς δεν γινόταν, δεν έγινε, χίλιοι λόγοι, άλλος μπορεί να πει, ένας μόνο, οι άλλοι της Δύσης, πατέρας μητέρα νονός, εμείς λέμε κάλλιο πρώτος στο χωριό παρά δεύτερος στην πόλη, ας γίνουμε τριτοκοσμικοί, διαλύονται κι αυτοί, άλλοι έλεγαν με τη Σοβιετική Ένωση να αποτελέσουμε μια νέα ένωση, διαλύεται κι αυτή, μάθαμε πως υπάρχει Ευρωπαϊκή Ένωση, μια ήταν Κοινότητα, μια του Άνθρακα, άλλαζε ονόματα, είπαμε ας πάμε κι εμείς, και τώρα; Της περνά λουρί η Αμερική, τη σέρνει από τη μύτη, καταβαραθρώνεται η Αμερική οικονομικά, καταβαραθρώνει κι εμάς, η μόνη που θα αναδυθεί θα είναι μια νέα Σοβιετία, με την Κίνα με την Ινδία, μαζί κι εμείς; Αλλά στο μεταξύ μέγα άστρον έχει ήδη ανατείλει, το μισοφέγγαρο, κόκκινο κατακόκκινο με γαλάζιες θάλασσες και άλλα ηχηρά παρόμοια. Λέτε να την καλέσουμε να μας βοηθήσει; Αλλά τι λέω; Αυτή έρχεται και απρόσκλητη, και γίνεται δω μέσα … Των βαρβάρων.
