πρώτη ανάσταση

 

ΠΡΩΤΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Σπεύδουμε να Τον αναστήσουμε. Δεν τους μπορούμε τους τάφους, να γίνονται όλο και πιο επικίνδυνοι για την ψυχική μας υγεία. Αυτή Την έχουμε στον τάφο από το 1974, γι’ αυτό λέω, όλο και πιο επικίνδυνα τα πράγματα γίνονται αν δεν έχεις πίστη στην Ανάσταση, αν δεν σπεύσουμε να την αναστήσουμε. Ικανόν χρόνον στα μαύρα, φτάνει πλέον, να κατεβαίνουν από το αεροπλάνο και να κουβαλούν σακούλια την αποτυχία, με τις οκάδες και τα καντάρια, γιατί δεν πίστεψαν στην αλήθεια της εισβολής και κατοχής, γιατί νόμισαν πως θα εξανθρώπιζαν το θηρίο, θα εξευρωπαΐσουν τον οχτρό, κι αυτός σώνει και καλά να θέλει να εκτουρκίσει τους πάντες, με τις φωνές, τα όπλα, τη βία, την αγριότητα και προπάντων την αναίδεια.

Να σπεύσουμε να Την αναστήσουμε σημαίνει να ξαναδούμε την αλήθεια που μας καίει. Υπέστημεν φριχτή εισβολή, έξωση βίαιη από τα σπίτια και τις περιουσίες, εθνικό ξεκαθάρισμα, ξεθεμέλιωμα του πολιτισμού στις περιοχές που πάτησε τούρκου ποδάρι, αλλοίωση του πληθυσμού, πόσοι και πόσοι ξένοι άφιλοι άγριοι κουβαλητοί με τις βράκες και τις φστάνες έχουν καταλάβει τα σπίτια μας που χτίσαμε με τον τίμιο ιδρώτα μας, χιλιάδες χρόνια οι Έλληνες της Κύπρου. Αλλοιώνουν τη φυσιογνωμία, την ιστορία, τον πολιτισμού Της. Σπεύσον ουν ανάστηθι.  Ανάστα ο Θεός κρίνον την γην. Κι ο Θεός είναι μέσα μας.

 

Το παιχνίδι των λέξεων

Οι εποικοδομητικές ασάφειες έγιναν ισχυρό όπλο στα χέρια των «κυρίων που θέλουν να υποδουλώσουν στα σχέδιά τους τους ανθρώπους, λαμβάνοντας υπόψη όχι την ανθρωπιά αλλά τη γεωστρατηγική σημασία μιας χώρας, κι εδώ μιλούμε μόνο για την Κύπρο, όπως έχει ως τώρα αποδειχτεί από την ιστορία των προσπαθειών για έλεγχό της. Εποικοδομητική ασάφεια σημαίνει τη χρήση όρων που ο καθένας  ερμηνεύει κατά που του συμφέρει, οπότε  «γουίν γουίν» κατά το λεγόμενο, όλοι κερδίζουν κανένας δεν χάνει «κι αν χάνει δεν ζημειούται», κατά το κινηματογραφικό εκείνο.

Η διαδρομή της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας είναι μακρά, ήταν κατηραμένη λέξη γιατί προτιμούσαμε το ενιαίο κράτος, ήταν πολυπεριφερειακή δικοινοτική, ήταν διπεριφερειακή δικοινοτική, επί Βασιλείου έγινε διζωνική δικοινοτική και μπήκε στα μπακαλοδέφτερα του ΟΗΕ. Με βάση αυτήν δόθηκαν ιδέες, σχέδια, και τελευταίο το Ανανικό κατασκεύασμα που ούτε ο Ανάν δεν ήξερε το περιεχόμενό του, σχέδια πέντε έξι, απορρίπτεται σαν σήμερα το 2004 το υποβληθέν στο λαό για δημοψήφισμα, και οι ισχυροί των λαών λαοπλάνοι ειδοποιούν, «θα το επαναλαμβάνουμε μέχρι να το δεχθείτε».

Ο αξιότιμος κύριος Τατάρ, από όλα τα παραπλεύρως του ονόματός του πέρασε ξυστά, σταλμένος εντολοδόχος του σουλτάνου Ερντοάν, προβάλλει απαιτήσεις δύο κρατών κι εμείς ψάχνουμε να βρούμε λέξεις να δεχτούμε, ας την πούμε «αποκεντρωμένη ομοσπονδία», οπότε μοιάζει με αυτό που ζητούν, μοιάζει με αυτό που απορρίψαμε η πλειονότητα, αλλά οι λέξεις έχουν τη μαγεία τους, ίσως ζαλίσουν τους ιθαγενείς που θα ανακράξουν και πάλι «Νενικήκαμε», ενώ θα έχουν αποδεχτεί όσα απέρριψαν διά της ψήφου των.

Ευτυχώς όμως: Πιστεύω εις ένα λαόν, λαόν ελληνικόν κυπριακόν, που θα αρνηθεί να υποταχθεί στα ισχυρά προστάγματα και στους μασκοφόρους, και δεν θα παραπλανηθεί από τα λεξίδια, ούτε από διαφημιστικά διαστρεβλωτικά ακόμα και της σημαίας και του σχήματος του νησιού μας.

(Διαβάζοντας τα του αγώνα της ΕΟΚΑ, ένα ευαγγέλιο που πρέπει να επαναλαμβάνουμε τακτικά, διερωτάται κανείς πώς έχουμε καταντήσει, ποιοι ήταν εκείνοι τότε, τι σημαίνει ηρωικό φρόνημα, αυτοθυσία, αλληλεγγύη, λεβεντιά, που δεν ήταν λεξίδια και δεν είχαν ούτε διπλή ούτε τριπλή όψη. Η λεβεντιά ήταν και είναι λεβεντιά.)

 

προσπάθειες επίλυσης

 

ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΕΠΙΛΥΣΗΣ

Οποιαδήποτε προσπάθεια επίλυσης του κυπριακού αποτυγχάνει, αν στηρίζεται στην αποδοχή των τετελεσμένων της εισβολής, γιατί αυτή είναι ο κόμβος του προβλήματος. Η εισβολή, ως δήθεν δικαίωμα της Τουρκίας να επέμβει για να επαναφέρει τη συνταγματική τάξη που ανατράπηκε το 1974  με το χουντικό πραξικόπημα εναντίον της νόμιμης κυβέρνησής μας κατέστρεψε την Κύπρο των χιλιετηρίδων και έφερε στην επιφάνεια ένα έκτρωμα βασισμένο στην απάνθρωπη μεταχείριση της πλειονότητας του πληθυσμού του νησιού. Βίαιη μετακίνηση των κατοίκων της καταπατημένης παράνομα με τη βία των όπλων περιοχής και εφαρμογή τουρκικών σχεδίων εβδομήντα χρόνων, σταδιακή αναβάθμιση της οθωμανικής μειονότητας και των διοικητικών δομών της, σταδιακές υποχωρήσεις δικές μας και ανοχή εγκληματική στις απαιτήσεις και τουρκικές προκλήσεις οδήγησαν στο σημερινό καταθλιπτικό τοπίο, να εμφανίζεται ο εκπρόσωπος των Τουρκοκυπρίων ως αναζητητής λύσης, δηλαδή αναγνώρισης της ανεξαρτησίας της αποσχισθείσας από το 1963 μειονότητας και να απαιτεί την εξίσωση του 18% με το 80% ή ακόμα, το 80% να εξαρτάται σε όλα από το 18%.

Λύση με υπογραφή των Ελλήνων της Κύπρου με τις τουρκικές προδιαγραφές δεν είναι δυνατή, διότι έχουμε παρελθόν και θέλουμε πάση θυσία να έχουμε και μέλλον, ως ελληνισμός της Κύπρου, το οποίο όμως προδιαγράφεται ζοφερό, λαμβανομένων υπόψιν των σχεδιασμών της Τουρκίας. Είναι λοιπόν έξω κάθε ιστορικής πραγματικότητας οι εκκλήσεις για δικές μας άλλες υποχωρήσεις, επίδειξη θέλησης για επίλυση του προβλήματος, διακοινοτικές συνεργασίες και άλλα ηχηρά, αν δεν αποχωρήσουν τα τουρκικά στρατεύματα και δεν ισχύσουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και όσα απολαμβάνουν όλες οι κοινότητες και προπάντων όλοι οι πολίτες στον κόσμο. Ανήκουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, απαιτούμε τα δικαιώματα ελεύθερης διακίνησης, εγκατάστασης, περιουσίας, ασφάλειας, τη δυνατότητα να συνεχίσουμε να ζούμε και να δημιουργούμε στον τόπο μας, μακριά από  επεμβάσεις του οποιουδήποτε ξένου στη ζωή μας. Απαιτούμε την ελευθερία και ανεξαρτησία μας. Τα άλλα, είναι σκόνη στον ορίζοντα του νου και των σκέψεων και αποφάσεων των συγχυσμένων.

Ωραία η ελληνοτουρκική φιλία, ωραία και η συνεργασία ελληνοκυπρίων τουρκοκυπρίων, εφόσον στηρίζονται στη δικαιοσύνη και στον αλληλοσεβασμό. Και οι δύο όμως φιλίες και συνεργασίες μετατρέπονται σε μπαμπούλες και άσχημες πραγματικότητες αν οι Έλληνες της Κύπρου αισθάνονται αδικημένοι, προδομένοι, υποβαθμισμένοι, πολίτες δεύτερης κατηγορίας στον ίδιο τους τον τόπο.

χριστος τσιαηλης Ο ΦΙΜΩΜΕΝΟΣ

 

Ο ΦΙΜΩΜΕΝΟΣ, ΕΚΜΗΣΤΗΡΕΥΣΕΙΣ ΠΟΙΗΜΑΤΩΝ

Η ποίηση έχει δρόμους ανεξερεύνητους και σ’ αυτούς βαδίζει ο Χρίστος Τσιαήλης στην ανώνυμη δημιουργού ποιητική συλλογή του «Ο ΦΙΜΩΜΕΝΟΣ, ΕΚΜΗΣΤΗΡΕΥΣΕΙΣ ΠΟΙΗΜΑΤΩΝ» τίτλος αποκαλυπτικός του περιεχομένου. Ο ποιητής δεν λαλεί, αλλά τα ποιήματα, προς τον ποιητή και στον αναγνώστη, από μια σπάνια οπτική ή ακουστική γωνία, εμπλουτισμένη με λεξιλόγιο σύγχρονο και τεχνολογικά ζωντανό. Το άσαρκο πνεύμα των ποιημάτων, για να υπάρξει, χειρίζεται λέξεις ή συλλαβές, χωρίς απαραίτητες σε άλλα ποιήματα συνδετικές, γλωσσικές ή λογικές σταθερές, μέσα στη ρευστότητα και στη νευρικότητά του, μια χειμαρρώδης ροή, που εκπλήσσει με την πρωτοτυπία αλλά και τη συνέπεια.

Το πρόβλημα της συγγραφής, ποιος γράφει, ποιος υπαγορεύει, ποια η μυστική δίοδος του λόγου, αρχαιότατο μοτίβο, με τον Όμηρο να παρακαλεί τη Μούσα και τον Ρωμανό να καταβροχθίζει το δοσμένο άνωθεν βιβλίο ή κοντάκιο, μπορεί να αποτελούν σπάνιο θέμα ποιητικών συλλογών, είναι όμως ο καθρέφτης του ποιητή και η συνομιλία εκ βαθέων προς εαυτόν, που ενσαρκούται ως σώμα ποιήματος.

Συγκλονισμένος ή ενθουσιασμένος ο ποιητής διαγράφει εαυτόν και ακούει τον έτερον εαυτόν, τετελεσμένον ως ποίημα, υπακούοντας στο υστερόχρονο πρόσταγμα «άκου και γράφε».

Ο ΦΙΜΩΜΕΝΟΣ, ΕΚΜΗΣΤΗΡΕΥΣΕΙΣ ΠΟΙΗΜΑΤΩΝ είναι μια πρόκληση του ποιητή προς τον αναγνώστη, γιατί πρώτα ήταν στον ποιητή που -ευτυχώς- μας έχει συνηθίσει στα απρόσμενα.

Στέλιος Παπαντωνίου

Κώστας Πατίνιος

 

Κώστας Πατίνιος, δρομέας, ποιητής, διηγηματογράφος, με την ποιητική του συλλογή «όσα ξέφυγαν της σιωπής» εκπλήσσει με το σπινθηροβόλο πνεύμα του, την αγνή ερωτική του ποίηση είτε στη δημοτική είτε στην κυπριακή διάλεκτο γραμμένη, ποιήματα βγαλμένα από την επαφή του με τη φύση και το τρέξιμο, το συνδυασμό σωματικής και πνευματικής άσκησης, τον αγώνα του ποιητή με τις λέξεις, ποιήματα χωρίς διδακτισμό αλλά που διδάσκουν ήθος και φανερώνουν την ομορφιά , χωρίς να απομακρύνονται από τα προβλήματα του τόπου, μια ποιητική συλλογή που διαβάζεται ευχάριστα και προκαλεί τον θαυμασμό στον ποιητή.

Πολλούς πλήρωνε και πληρώνει

 

Πολλούς πλήρωνε και πληρώνει η Κυπριακή Δημοκρατία για να την διαλύσουν, παρ’ όλους τους όρκους για τη διαφύλαξη της ακεραιότητάς της: από πρώην προέδρους της, πρώην υπουργούς εξωτερικών, πρώην γενικούς εισαγγελείς, πρώην δικαστές, συμβούλους και παρακοιμώμενους, καθηγητές πανεπιστημιακούς, και άλλους ων έστιν αριθμός καταγεγραμμένος.

Κι όχι μόνο ζητούν από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να προβεί σε βήματα και διαβήματα και ενέργειες για να λύσει το κυπριακό, ωσάν να είναι αυτός η τροχοπέδη, με τόση αορασία επενδύεται ο Ερντογάν, αλλά και αρχίζουν και τα δώσε, με προϋποθέσεις που ούτε λαμβάνει υπόψη η Τουρκία, κι αν τις λάβει θα τις παραβιάσει στο δεύτερο εικοσιτετράωρο.

Δώσε και λίγο αέριο στην Τουρκία: Με ποιου το δικαίωμα, ποιοι είστε και προσφέρετε γην, ύδωρ, αέριο;

Ούτε λόγος για επιστροφή προσφύγων. Τετελεσμένα λέει, δικαστής άνθρωπος, που αποδέχεται τα τετελεσμένα οπότε δεν μας απομένει παρά τα ντε φάκτο να τα επισημοποιήσουμε και ντε γιούρε.

Αλλά δεν μας είπατε για το σπίτι μου, για την περιουσία μου, για την Κερύνεια, για τα χωριά μας. Κι αφού ξέρετε τι θα γίνει αν η Τουρκία προχωρήσει στην α ή β ενέργεια, πείτε μας ως έμπειροι της πολιτικής ποια πρέπει να είναι η αντίδρασή μας για να αποτύχουν τα σχέδιά της! Όχι να μας εκβιάζετε κι εκφοβίζετε με το τί μπορεί να κάμει η Τουρκία! Εκείνη μπορεί. Εμείς να αποδεχόμαστε μόνο και να παραδεχόμαστε και να ανεχόμαστε και να υπογράφουμε τα τετελεσμένα της;

και επειδή

 

Και επειδή πλησιάζει το 2023

και ο Ερντογάν θέλει να παρουσιαστεί ο ανώτερος του Ατατουρκ,              

και επειδή πρέπει να επιδείξει μια νέα ερντογανική αυτοκρατορία,

Κι επειδή για να το επιτύχει

πρέπει να καθυποτάξει όλα τα γειτονικά του μικρά κράτη

Και να απλωθεί στη θάλασσα στον αέρα

και στις πηγές ενέργειας της περιοχής

Και επειδή ήδη έχει απλώσει χέρι στην Κύπρο,

Αλλά για να τα επιτύχει ως σουλτάνος πρέπει να είναι σεβαστός                                                                           και οι υπήκοοί του να τον προσκυνούν χωρίς αντίρρηση

Και επειδή όσοι αντιτίθενται βρίσκονται στη φυλακή                                                                                          και οι λοιποί τρέμουν μην πάθουν τα ίδια,

 

Γι’ αυτό κι έχει ανάγκη από χρήσιμους ηλίθιους

Και τους βρίσκει, τουλάχιστον εδώ στην Κύπρο

Με το να φορτώνουν μερικοί στους Έλληνες όλα τα κακά

Όλες τις αποτυχίες, όλα τα αδιέξοδα, την μη λύση του κυπριακού

Να νομίζουν πως τους έδωσαν τα χωριά τους και δεν τα δεχτήκαμε                                                                             και θα τα πάρουν τώρα μόνοι τους,                                                                                                                             άμα συνεργαστούν με τους Τούρκους

Θα επιτύχουν λύση αν απαλλάσσουν τους Τούρκους,

την πηγή των κακών,

Και θεωρούν μόνη πηγή του κακού τον ελληνισμό και χριστιανισμό μας

Αν αρχίσουν να ζητούν συγγνώμη, γιατί δήθεν εμείς κάμαμε εγκλήματα                                                                            ενώ οι Τούρκοι ουδέν, τόση στραβομάρα πάλι!

Αν μας στριμώχνουν με τον χρόνο που δήθεν εξαντλείται

Αν μας κουφαίνουν με μεγαλοκενοτενεκεδένιες κουβέντες                                                                                    του τύπου «απελευθέρωση και επανένωση»

 

Κρίμα που είναι εκλελεγμένοι

Οι άνθρωποι είναι αδιάβαστοι,                                                                                                                                                 ας μελετήσουν πού μας οδηγούν,

ή καλύτερα πού οδηγούνται,                                                                          

 γιατί όταν έρθει η ώρα, μόνοι τους πάλι θα μείνουν                                                                                              και θα προσπαθούν να ξετσιμεντώσουν τον νου τους                                                                                               αλλά αυτός τσιμεντωμένος θα είναι και θα παραμείνει                                                                                           είτε δεξιόστροφα είτε αριστερόστροφα.

 

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΕΓΚΑΣ

 

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΕΓΚΑΣ

Ο Παναγιώτης Πέγκας ήταν ο σπάνιος άνθρωπος, ο άκακος, η άδολη καρδιά, ο καλός οικογενειάρχης,  ο σεμνός χριστιανός, ο στενός φίλος, ο αγαπητός συνάδελφος, ο σεβαστός δάσκαλος, ο πατριώτης, ο αγαπημένος μεγάλων και μικρών. Μειλίχιος, υπομονετικός, με το φωτεινό χαμόγελο από τη μια και με την θέρμη του πατριώτη αγωνιστή από την άλλη.

Υπηρέτησε με ζήλο την Παιδεία του τόπου ως καθηγητής στην Παιδαγωγική Ακαδημία, στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο,  και ως β.δ. και διευθυντής σε Γυμνάσια και Λύκεια, φωτεινό πέρασμα γνώσης, επιστημονικής κατάρτισης και παιδαγωγικής αγάπης.

Με βαθιά και πλατιά γνώση του αντικειμένου του, προπάντων όμως με κατανόηση της νεανικής ψυχολογίας, άνθρωπος με ήθος, εξ ου και ο αγαπητός των συναδέλφων, φοιτητών και μαθητών.

Μια ψυχική λεβεντιά που η αρρώστια δεν λύγισε. Με ανδρεία, αξιοπρέπεια, υπομονή κι ελπίδα παρακολουθούσε την πορεία της υγείας του.

Αγκάλιαζε με τη ζεστή του καρδιά φίλους και συναδέλφους, μαθητές και φοιτητές, δημοκρατικός, ανεκτικός, με κάθε τρόπο φιλάνθρωπος, σφραγίδα γνησιότητας στις ανθρώπινες συναναστροφές.

Πιστός χριστιανός, με ριζωμένη παιδιόθεν την έλξη προς τις γειτονιές και εκκλησιές της παλιάς Λευκωσίας, χαιρόταν με παιδική χαρά τη ζωή, προπάντων όμως μαράζωνε με τον καημό της πατρίδας, τα πάθη και τη μοίρα της. Όχι μόνο άγρυπνα παρακολουθούσε τα συμβαίνοντα αλλά και συζητούσε, έκρινε, εισηγείτο, ιδεολόγος και πατριώτης, ολόρθος άνθρωπος με όραμα να δει τον τόπο μας ελεύθερο και τους ανθρώπους του ευτυχισμένους.

Η κοινή αποδοχή του ως άριστου ανθρώπου, δασκάλου, οικογενειάρχη, πατριώτη και φίλου αποτελεί απόδειξη πως στο πέρασμά του από την πρόσκαιρη αυτή ζωή μόνο λουλούδια μυροφόρα φύτευε.

Θερμά συλλυπητήρια στη γυναίκα του Χλόη και στα παιδιά και εγγόνια τους. Ο Θεός να τους δίνει δύναμη κι αντοχή. Ο Θεός να τον αναπαύσει.

Στέλιος Παπαντωνίου

 

 

ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΜΗΛΑΡΗ ΤΟΜΟΣ Β΄ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

 

ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΜΗΛΑΡΗ, Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ  

Τόμος Α΄ (βελτιωμένη έκδοση) και Τόμος β΄, Λευκωσία 2021

Η συγγραφή δύο τόμων για την Αριστερά στη Σύγχρονη Κυπριακή Ιστορία μαρτυρεί προσπάθεια  σοβαρή και κοπιώδη, γιατί η αναδίφηση εφημερίδων, και προπάντων βιβλίων γραμμένων ως επί το πλείστον από στελέχη της Αριστεράς, απαιτεί μόχθο και προσοχή, κρίση αντικειμενική και γνώση προσώπων και καταστάσεων, πνευματικό οπλισμό που κατέκτησε ο Γιώργος Καμηλάρης ύστερα από οκταετή τουλάχιστον σκληρή εργασία.

Ο υπομονετικός και μεθοδικός μελετητής μάς παραδίδει τον πρώτο τόμο του έργου του σε δεύτερη έκδοση, βελτιωμένο και συμπληρωμένο με Χρονολόγιο, βοηθητικότατο στον αναζητητή της Ιστορίας του τόπου. Ο πρώτος τόμος παρουσιάστηκε το 2016, διατέθηκε στην Κύπρο και στην Ελλάδα, μελετήθηκε, οι κριτικές γι’ αυτόν υπήρξαν θετικές, γι’ αυτό και ο συγγραφέας βεβαιώθηκε πως ήταν απαραίτητη και η συγγραφή του β΄ τόμου, μια βαθιά και πλατιά έρευνα της Ιστορίας του ΑΚΕΛ, από το 1955 ως το 2004, έτος δημοψηφίσματος για το Σχέδιο Ανάν, θεωρούμενο θεμέλιο λύσης του Κυπριακού τότε.

Οι ευθύς εξαρχής του ένοπλου αγώνα του 1955 αντιθέσεις της Αριστεράς στην τακτική του αγώνα και η  στάση της προς τον αρχηγό της ΕΟΚΑ Γρίβα Διγενή, γνωστό πολέμιο των κομμουνιστών στην Αθήνα, οι αντιθέσεις προς την Εκκλησία και την Εθναρχία, η στάση της στη δημιουργία της Κυπριακής Δημοκρατίας, και άλλα, εξετάζονται λεπτομερώς.

Ακολουθούν η  αποσχιστική στάση των Τουρκοκυπρίων το 1963, τα γεγονότα της Κοφίνου, η πραξικοπηματική κυβέρνηση της Χούντας στην Ελλάδα, η απομάκρυνση της ελληνικής μεραρχίας από την Κύπρο, οι διαρκείς συνομιλίες για τη λύση του κυπριακού, το χουντικό πραξικόπημα στο νησί και η τουρκική εισβολή, που αποτελούν για την Κύπρο τα κυριότερα σημεία της νεότερης Ιστορίας της, κομβικά και εν πολλοίς αιμάτινα. Αρχίζει ο αγώνας για την ανασυγκρότηση του τόπου μετά την καταστροφή  του 1974 και συνομιλίες για τη λύση του ακανθώδους πλέον κυπριακού  προβλήματος, με δείκτες, ιδέες και σχέδια. Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στις διάφορες απόπειρες λύσης του κυπριακού, στο Αμερικανοβρετανοκαναδικό σχέδιο του 1978, στις ιδέες Βαλτχάιμ του 1981, στους δείκτες ντε Κουεγιάρ του 1983-84, στη δέσμη ιδεών Γκάλι και στα σχέδια Ανάν, ως το Δημοψήφισμα 2004, με το οποίο απορρίφθηκε από την πλειονότητα των Ελλήνων της Κύπρου το τελικό σχέδιο Ανάν.

 

Και στο δεύτερο τόμο, όπως και στον πρώτο, οδοδείχτης της πολιτικής της Αριστεράς φαίνεται να είναι η εξάρτησή της από τη Σοβιετική Ένωση. Την πορεία του κόμματος σφραγίζει η ανάγκη του ΑΚΕΛ να υπερασπίζεται τα συμφέροντα της ΕΣΣΔ στην περιοχή και να εναντιώνεται στην Αμερικανοβρετανική παρουσία στην Κύπρο, όπως και η ανάγκη να εμφανίζεται όχι μόνο υπερασπιστής των εργαζομένων αλλά και των Τουρκοκυπρίων (πλην της περιόδου της τουρκανταρσίας 1963-64)

Έρευνα του συγγραφέα και κρίση όσο το δυνατόν αντικειμενική με γεγονότα και επιχειρήματα, ένα σύνολο Ιστορίας οργανικά δεμένο, τροφή για γνώση και σκέψη του αναγνώστη, ο οποίος διαφωτίζεται για την στάση της Αριστεράς και των άλλων πολιτικών δυνάμεων στα σημαδιακά αυτά γεγονότα της Ιστορίας  του τόπου.

Το βιβλίο,  ένα καθαρά ιστορικό σύγγραμμα, που με εγκυρότητα και αντικειμενικότητα καταγράφει τη Ιστορία των τελευταίων εκατό χρόνων του τόπου, χωρίς πολιτική ή κομματική ταυτότητα, αποτελεί πηγή γνώσης και προβληματισμού, αφού διανοίγει ορίζοντες γνωστικούς και κριτικούς με τις θέσεις και αντιθέσεις πολιτικών προσώπων, κομμάτων και οργανισμών.

Συμπερασματικά, μεγάλη η προσφορά του συγγραφέα, μέγα το κέρδος του αναγνώστη.

Στέλιος Παπαντωνίου

φεύγουν ένας ένας οι φίλοι

 Φεύγουν ένας ένας οι φίλοι

Άλλους τους πήραν τα χελιδόνια στη φωλιά του

Άλλοι πέταξαν σαν αετοί

Άλλοι με πατερίτσες

Της πολεμικής αεροπορίας

Οι γωνιές αδειάζουν

Κρυώνουμε οι εναπομείναντες

Ξέρουμε το δρόμο

Μα δεν τον διανύσαμε

Έρχονται κοντά μας οι φιλόσοφοι

Σαν παραμύθι του Αισώπου

Ούτε ότε ήλθες έγνων

Ούτε όταν απέλθης γνώσομαι