Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου 2014

ΑΘΗΑΙΝΟΥ

Γιάννης Κ. Λάμπρου
ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΣ ΑΘΗΑΙΝΟΥ
ΑΘΗΝΑ 2014

Ο Γιάννης Κ. Λάμπρου είναι Αθηαινίτης και τιμά τη γενέτειρά του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, μελετώντας την και δημοσιεύοντας σ’ ένα ογκώδη τόμο τον καρπό των οχτάχρονων ερευνών του. Το βιβλίο Κεφάλαια από την Ιστορία και την κοινωνία της Αθηαίνου μαρτυρεί πως όποιος ασχοληθεί σοβαρά με τη μελέτη της κοινότητας αυτής, δεν μπορεί παρά να θαυμάσει τον πλούτο της ζωής της στο χρόνο και στο χώρο και το άμετρο πλήθος των πληροφοριών γι’ αυτήν. 

Θαυμαστός ο συγγραφέας, γνωστός ήδη από το προηγούμενο έργο του Ιστορία του Κυπριακού: τα χρόνια μετά την ανεξαρτησία 1960-2004, που είναι ένα από τα πιο σοβαρά έργα της σύγχρονης ιστοριογραφίας. Προηγήθηκαν του παρόντος βιβλίου για την Αθηαίνου αυτοτελή μελετήματα του Γιάννη Λάμπρου όπως: "Οι κιρατζήδες της Αθηαίνου και οι συνεχιστές της παράδοσής τους", Ο αγιογράφος Καλλίνικος Σταυροβουνιώτης, "Μελής Ζαχαριάδης, ο ιδρυτής της Π.Ε.Κ."

Το έργο εκτείνεται σε 864 σελίδες και εκδόθηκε σε 3000 αντίτυπα που θα διανεμηθούν στους κατοίκους της Αθηαίνου δωρεάν ύστερα από χορηγία τέκνων της κοινότητας. Με  τυπογραφική και καλλιτεχνική επιμέλεια του εκδοτικού οίκου «Ιδέα Εκδόσεις-Διαδίκτυο» σε ωραιότατους χρωματισμούς,  στο εμπροσθόφυλλο εικονίζεται «πρόσοψη της εκκλησίας του αγίου Φωκά» και στο οπισθόφυλλο «το αρρεναγωγείο Αθηαίνου».

Το βιβλίο αρχίζει με γενικές πληροφορίες για την Αθηαίνου και ακολουθεί έρευνα για την ονομασία  και την ιστορία της, από τους αρχαίους Γόλγους και τις εκεί ανασκαφές, τη βυζαντινή περίοδο, φραγκοκρατία και ενετοκρατία, πληροφορίες για την περίοδο της τουρκοκρατίας και αγγλοκρατίας, για τη συμμετοχή της κοινότητας στον αγώνα της ΕΟΚΑ, τη συμβολή της στην αντιμετώπιση της τουρκοκυπριακής ανταρσίας  και εξιστόρηση του πώς σώθηκε κατά την τουρκική εισβολή, με αναφορά στους ηρωικώς πεσόντες και αγνοουμένους της.

Ακολουθούν οι σχέσεις των Αθηαινιτών με τους τούρκους των γειτονικών χωριών, και τα κοινωνικά θέματα, όπως το λαϊκό κίνημα στην Αθηαίνου, ένα σχέδιο της αποικιακής κυβέρνησης της Κύπρου για προαγωγή της υγείας στην ύπαιθρο και η αγροτική υγειονομική μονάδα Αθηαίνου, χωριτικές αρχές, το δημαρχείο, ύδρευση, συνεργατική πιστωτική εταιρεία. 

Περιλαμβάνονται ακόμα στο βιβλίο αναφορές σε φυσιογνωμίες της Αθηαίνου, στην πνευματική της ζωή, των γραμμάτων και των τεχνών, στα μορφωτικά ιδρύματα και σωματεία και στα σινεμά της. 

Η κοινότητα, φημισμένη για  τη θρησκευτικότητά της έχει ζωντανή την εκκλησιαστική ζωή με τις εκκλησίες, τη μοναστική ζωή και βέβαια το ενδιαφέρον για την κοινοτική ευημερία.

Οι κάτοικοι της Αθηαίνου, εργατικοί και νοικοκύρηδες, είναι συνδεδεμένοι με την παραγωγή ξακουστών προϊόντων, γι’ αυτό και σημαντικά είναι τα κεφάλαια για τις ασχολίες των κατοίκων,  τη γεωργική Αθηαίνου, την παραγωγή και το εμπόριο προϊόντων, την κτηνοτροφία, τις μικρές βιομηχανίες της, τα λατομεία και τους λατόμους.

Το βιβλίο τελειώνει με Ενθυμήσεις Αθηαινιτών, αναφορά στην ύπαιθρο της Αθηαίνου, την ιστορία ενός σπιτιού, παλαιότερα και νεότερα κτίσματα στην Αθηαίνου και βιβλιογραφία.

Το σημαντικό αυτό βιβλίο είναι γραμμένο με επιστημονική τεκμηρίωση, εύληπτο και ευχάριστο τρόπο, αφού την επιστημονική γλώσσα της Ιστορίας και κοινωνίας της Αθηαίνου διανθίζουν επεισόδια από την καθημερινή ζωή και αφηγήσεις παλαιών και νέων κατοίκων της. 

Το όλο έργο μαρτυρεί τον επαρκή φιλόλογο και αυστηρό ιστορικό μελετητή, λάτρη της Αθηαίνου, και δεν ενδιαφέρει μόνο τους τυχερούς Αθηαινίτες που έτυχαν ενός μεθοδικού και σοβαρού μελετητή,  αλλά και όλους όσοι αγαπούν τον τόπο μας και εμβαθύνουν στην Ιστορία και τον πολιτισμό του.


Στέλιος Παπαντωνίου

Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου 2014

ΓΙΑΤΡΟΣΟΦΙΑ

Στέλιος Παπαντωνίου

ΓΙΑΤΡΟΣΟΦΙΑ

Αν σου έρθει νοσταλγία
Έπαρε κλωνί βασιλικό,
 λασμαρί κι ελιόφυλλα
Βάλε τα σε φρέσκο λάδι μύλου
Κι ύστερα ρίξε ψάρια
Λαχταριστά στο δίχτυ
Από τον Άη Δίχτητο

Κάλεσε όλους τους ‘Ελληνες από Τεύκρου
Τους Χριστιανούς από Βαρνάβα
Συντροφιά στο νεκρόδειπνο.

Αν νιώσεις βαριά την ταφόπετρα στην καρδιά
Ώρα σου ν’ αποχαιρετήσεις

Ευτυχισμένος.

Δευτέρα 22 Σεπτεμβρίου 2014

ΜΑΤΘΙΑΣ

Στέλιος Παπαντωνίου

ΜΑΤΘΙΑΣ

Δεν συγκατεριθμήθη τότε κι η μικρή μου μήτηρ
ανάμεσα στους οπαδούς της γηραιάς κυρίας;
Δεν άνοιξαν τις αγκάλες φρακοφορούντες οι λοιποί,
δεν έλεγξαν όλα τα χαρτοφυλάκιά της;

Ως ο Ματθίας συγκατεριθμήθη ανάμεσα στους δώδεκα
Τότε που διεγράφη στην αγχόνη ο Ιούδας
Που σήμερα κρούει τη θύρα
Με τα βαρβαρικά και υβριστικά χειρόκτια  
όρνεον επί της κεφαλής των λοιπών.

Ο Ιούδας απήγξατο αλλά βρουκολάκιασε.
Πανηγυρίζει στις συγκεντρώσεις των κρατών
Πατά το Βουνό μας κι αποπνέουν μπόχα τα μερσίνια
Τρίβει τα αποτσίγαρά του στους τοιχογραφημένους ναϊσκους  μας
Κατασκίζει θαλασσινές σημαίες
Μπαϊρακτάρης  υβριστής.

Ανοίγει τα δασερά πουκάμισα
Κρεμασμένες στο λαιμό του κεφαλές των γονιών μου
μαχαιριές και βιασμοί κορασίδων

Την ώρα που ακολασταίνουν οι νυχτερινοί αιμοδότες   
Κι ο Κολοκοτρώνης ακονίζεται στη γωνιά  
Ν’ αποπλύνει τα ανομήματα του Νενέκου
που πίνει μονόφθαλμο καφέ στο Πέντε Μίλι αιματηρό
της Κερύνειας μας.


Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου 2014

ΑΙΜΑ ΚΑΙ ΠΥΡ

Στέλιος Παπαντωνίου

ΑΙΜΑ ΚΑΙ ΠΥΡ

Αίμα και πυρ και ατμίδα καπνού
Ά είδεν Ιωήλ.

Ο τυμβωρύχος αρχαιολόγος
Ανασύρει τις λέξεις  
από τα χρόνια του Χριστού
Και πριν ακόμα

Με λέξεις γράφονται τα ποιήματα
μαγικής δημιουργίας
κεκαθαρμένες απ’ αιώνων
Χαραγμένες από ψάλτες
Από τις Πράξεις των Αποστόλων

Ο Πέτρος επήρε την φωνήν αυτού
δεν είμαστε μεθυσμένοι, ώρα τρίτη της ημέρας
μα οι γέροντές μας θα δουν οράματα
ενυπνιασθήσονται
τέρατα και σημεία
πριν έλθει η Μεγάλη Μέρα.

Όσοι πιστεύουν θα σωθούν.

Όσοι προσκυνούν τα πάθη της μάνας στο σταυρό της
Γονυπετούν σε κόσμο χιλιάδων χρόνων
λαλούσιν ελληνιστί και Χριστόν δοξάζουσι.

Πιστοί της οφιούσας
Εξορισμένης  και παλιννοστούσας
Εν πίστει και πόθω κραυγάζουσας

Σωθήσονται. 

Κυριακή 14 Σεπτεμβρίου 2014

ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Στέλιος Παπαντωνίου

ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Εξαποστέλλεις, Κύριε,
τη χάρη του τιμίου σταυρού Σου
στης οικουμένης τα πέρατα.
Εκατοντάδες χιλιάδες ρασοφόροι ψάλτες
Από Ηρακλείου εκλιπαρούν έλεος
Ραίνοντας ροδόσταμο και δάκρυ τον ασημένιο σταυρό
Αναπαυόμενο σε βασιλικό εύοσμο
Και ανυψούμενο λεβιτικαίς  χερσίν
Ιεροπρεπώς.

Σταυρό τον φύλακα
Ξύλο γλυκαίνον ύδωρ Μερράς
Ξύλο ζωής από Εδέμ ως Γολγοθά
Σημείο ουράνιο
Στο μέτωπο, δεξιά, αριστερά,
στον ομφάλιο λώρο που δένει τον άνθρωπο
Ύλης και πνεύματος αυθαρσία.

Στην Ιερουσαλήμ στην Κωνσταντινούπολη
Και στη μικρή μου εκκλησιά
Χαίρουσιν άγγελοι
Κατεβαίνουν μέσα από τους φεγγίτες
Με τη δοξολογία εις ήχον τέταρτον
Τα γειτονόπουλα δροσερά
Η μάνα μου
Στο ’να χέρι το μαντίλι
Για τη γέννηση του Σταύρου
Στ’ άλλο έτοιμο προζύμι.

Το αγιασμένο νερό του Σταυρού
Κέντρο του άρτου και του ύδατος της ζωής μας

Βασιλική ευωδία.

Τετάρτη 10 Σεπτεμβρίου 2014

ΠΙΝΔΑΡΟΥ ΟΙΚΙΑ

Στέλιος Παπαντωνίου

ΠΙΝΔΑΡΟΥ ΟΙΚΙΑ

Πινδάρου του μουσοποιού
Ταν στέγαν μη καίετε
Κι έτσι Πινδαρέων μεγάρων
Ουχ ήψατο πυρ.
Σεβασμός των Λακεδαιμονίων
Και τ’ Αλεξάνδρου αναμμένο κερί
Σε μανουάλι ονείρου
Μέλι στάζον.

Στη γειτονιά μας ξωκλήσι
Αγκαλιά στα ωδεία
Παιάνες στον καβαλλάρη
Άγιο προστάτη
Των μικρών μακάρων
Δρέπαμε καρπούς
Παιδικής σοφίας
Στα διδακτήρια
Θηλέων μελωδήματα
Και αρρένων ασμάτια
Εφιάλτες στον ύπνο μας
Ξεδοντιασμένα γερόντια
Διαπρύσιοι κήρυκες
Οργίλης βίας
Φυλλοβόλα του αισχρού
φονικού της μητέρας μας
Τεφρά λάφυρα ληστών
Καμένα τα χρόνια μας
Κι η αλγεινή ζωή μας.

Ήταν κάποτε φυτώρια
Μικρών Πινδάρων
Τα Δημοτικά Σχολεία
Κασσιανού του Αγίου
Στην Κεκαυμένη Ζώνη

Εν Λευκωσία.

Τρίτη 9 Σεπτεμβρίου 2014

ΕΥΔΗΜΟΣ Ο ΚΥΠΡΙΟΣ

Στέλιος Παπαντωνίου

ΕΥΔΗΜΟΣ Ο ΚΥΠΡΙΟΣ

Αριστοτέλειος φίλος ο Εύδημος
Μονόπους στον Άδη
Ονείρου συνόμιλος
Αιτείται την ίαση
Τυράννου την πτώση
Επάνοδο σε πάτριον έδαφος
Φίλης Κύπρου.

Και, ω του θαύματος,

Ιάται,
Εκτραχηλίζουν τον τύραννο
Κι ο ίδιος
Αγαθός κι ευδαίμων
Νεκρός σε μάχη στη Σικελία
Επί των νεφελών επιστρέφει
Στ’ αγαπημένο ακρογυάλι
Στο ταπεινό δάπεδο της καλύβης
Στον άη Επίκτητο
Να κολυμπά στον ήλιο και στην άλμη

Όπως επιστρέφει κι η ψυχή μου
Πλήρης υγείας εφηβικής
Εις τέλειον σήμα θανάτου

Την καλύβη παραθαλασσίαν.

Κυριακή 7 Σεπτεμβρίου 2014

ΑΣ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ

ΑΣ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ

Του Στέλιου Παπαντωνίου

Η Τουρκία και η τουρκοκυπριακή ηγεσία δεν έχουν κανένα δισταγμό. Προχωρούν ακάθεκτοι στη δημιουργία και επιβολή διεθνώς του ψευδοκράτους τους. Η επίσκεψη του Προέδρου της Τουρκίας, παράνομη και επιθετική εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας, έδωσε το έναυσμα για αύξηση των εποίκων και για βήματα όχι μόνο αναβάθμισης του ψευδοκράτους αλλά και τελικής διευθέτησης του κυπριακού με τη συνένωση δύο κρατών, όπως δήλωσε ο Τούρκος Πρόεδρος.
Κι ενώ εκείνοι έχουν αποφασίσει και προβαίνουν στα αναγκαία βήματα για να επιτύχουν τον τελικό σκοπό τους, εμείς ακόμα βρισκόμαστε στο αλλοπρόσαλλο με πρώτη την κυβέρνηση και μάλιστα τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, με την εισήγησή του για χιαστί επισκέψεις που άνοιξαν στους τουρκοκύπριους τις πύλες Αθηνών και Ευρώπης, με την επιστολή προς νεοεκλεγέντα Ταγίπ με τα ανάλογα μπουγελώματα (ω της λέξεως!) εκ μέρους της Τουρκίας. Δεν φτάνουν οι αξιωματούχοι είναι κι οι πολίτες, θρησκευόμενοι και μη.
Όπως δημοσιεύουν τακτικά πλέον οι εφημερίδες, λεωφορεία πολλά και διάφορα ξεκινούν από τις ελεύθερες περιοχές για να μεταφέρουν προσκυνητές σε εκκλησίες που θα λειτουργηθούν για μια μέρα, έστω κι αν έχουν μετατραπεί σε τζαμιά, έστω κι αν έχουν καταστραφεί από τους εισβολείς ή τους τουρκοκύπριους. Εμείς βρισκόμαστε σε απορία. Τι κερδίζει η υπόθεση της Κύπρου με τις επισκέψεις και τα προσκυνήματα; Θα κέρδιζε αν, φτάνοντας στα οδοφράγματα τα λεωφορεία πλήρη προσκυνητών, μόλις άκουαν ότι τους ζητούν ταυτότητες και τέτοια, αποφάσιζαν να επιστρέψουν στις ελεύθερες περιοχές. Θα αποτελούσε μια έμπρακτη διαμαρτυρία και θα γινόταν γνωστή η αξιοπρεπής στάση τους. Κατά τη γνώμη μας, με τις επισκέψεις και λειτουργίες  όχι μόνο δεν κερδίζουμε  αλλά και χάνουμε συνεχώς, αποδεχόμενοι τους όρους των κατακτητών.
Κατά παρόμοιο τρόπο αποδεχόμαστε τους τουρκοκυπρίους με τα αυτοκίνητά τους, εγγεγραμμένα στο ψευδοκράτος, με τις εργασίες τους εδώ, με τη διέλευσή τους για να πανηγυρίσουν στην Τυλληρία που έκαψαν με τις βόμβες ναπάλμ, με την φωταγώγηση των στρατοπέδων τους και την δωρεάν φωταγώγηση περιοχών υπό την κατοχή τους.
Εκείνοι είναι αποφασισμένοι από καιρό, εμείς είμαστε χαμένοι από καιρό. Δεν πήραμε ακόμα καμιά απόφαση, παίζοντας εν ου παικτοίς. Ας αποφασίσουμε πως με τα προσκυνήματα δεν επιτυγχάνουμε τίποτε, παρά μόνο κουβαλούμε νερό στο μύλο του κατακτητή, όπως απέδειξαν τα παραδείγματα στον άγιο Μάμα με τον Ταλάτ και στον άη Γιώργη τον Εξορινό.
Δεν προωθούμε εμείς τη διχοτόμηση αν δεν επισκεφτούμε τα κατεχόμενα κι αν δείξουμε σεβασμό στο ίδιο το κράτος μας, μη αναγνωρίζοντας το ψευδοκράτος. Εξάλλου πρέπει να διαχωρίσουμε σε ποιους στέλλουμε μηνύματα: στο ψευδοκράτος που μας βλέπει να του υποτασσόμαστε ή στην μειονότητα των τουρκοκυπρίων, που μπορεί να μας καταλαβαίνουν, γιατί πάσχουν από τα ίδια, αλλά αδυνατούν, γιατί άλλοι αποφασίζουν. Τα μηνύματα που στέλλουμε, όποια και να είναι, το ψευδοκράτος τα εκμεταλλεύεται προς όφελός του, εκμεταλλευόμενο την αφέλειά μας.  Και δυστυχώς οι επισκέψεις δεν είναι  μόνο για προσκυνήματα. Τα πρόστυχα είναι περισσότερα, δουλειές της νύχτας.

Δυστυχώς συνηθίσαμε στο να περνούμε αναποφάσιστοι ως παρακάτω, μα το παρακάτω είναι ήδη γκρεμός.

ΤΩΝ ΓΕΝΕΘΛΙΩΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Στέλιος Παπαντωνίου

ΤΩΝ ΓΕΝΕΘΛΙΩΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Το ατεκνίας όνειδος
Με κυρτωμένους ώμους
Ιωακείμ και Άννα φιλόθεοι
Με αμετρήτους ιλασμούς εν τεμένει
Με τρεμούσας χείρας δεν είχαν πρόσφορο  
φίλον τέκος
Του ναού οικήτορα.

Δεν ήταν Αβραάμ στο βωμό αναφορά
Ισαάκ τον μονάκριβο,
Αλλά Κύριος οίδε.

Η στείρα έτεκε μακαρία την Θεομήτορα
Αδάμ και Εύα έκπαγλοι φέγγος ιδόντες
Εκ της φθοράς του θανάτου ελεύθεροι.

Οι ποιητές κοντακίων  
Θαυμαστοί μαϊστορες
απολυτικίων
Μειλιχίοισι λόγοις ολίγοις
Πλέκουν τον στέφανον
Των γενεθλίων της Θεοτόκου.


Τετάρτη 3 Σεπτεμβρίου 2014

ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΑ

Στέλιος Παπαντωνίου

ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΑ

Δάφνες ροδοπέταλα λογύδρια
Στο μέγα Κρητικό
Αναφορά στον Γκρέκο
«Δεν φοβούμαι δεν ελπίζω ελεύθερος».

Κι ένα πουλί στον τάφο του λαλεί
Λουκιανού Λουκιανού
Δημώνακτος Βίος.
Ερωτηθείς ο φιλόσοφος
Τις ο ευδαίμων;
Ο ελεύθερος, ο μη ελπίζων μηδέ δεδιός.
Όλα κάποτε τελειώνουν
Και τα γλυκά και τα πικρά.

Μ’ ένα μικρό λουρί
Κράτα δεμένο το σκυλί
Κοντά στον τάφο σου
Ν’ ακούγονται τα μοιρολόγια των παιδιών σου
Ήρεμα κι ευγενικά
Κι εσύ να βρίσκεσαι σε τόπο χλοερό
Ελεύθερος κι ευδαίμων
Μη ελπίζων, μη δεδιός.

Άξιος εκείνος
Με τον αιώνα του στον τάφο
Στους ώμους τον αίρουν φιλόσοφοι
Κι οι Αθηναίοι στεφάνωναν
Το σύνηθες πέτρινο πεζούλι
Της ανάπαυσής του
Ζεσταμένα κορμιά

Στην ταφή του Δημώνακτος.

ΔΗΜΩΝΑΞ

Στέλιος Παπαντωνίου

ΔΗΜΩΝΑΞ

Ο Λουκιανός, δεητικά τα χέρια στον ουρανό,
Τον Πίνδαρο καλώντας να κατέλθει εξ ύψους
Υψιπετή φάρο τηλαυγή
με μια ωδή του έστω
τιμή στον Δημώνακτα,
Τη φωνή της πειθούς θρονιασμένη στα χείλη του
Τον όμοιο Σωκράτη,
με τους Ανύτους και Μελήτους του.

Σήμερον οι Αθηναίοι,
με ηλεκτρισμένους
έτοιμους λίθους  
Μα η σοφή πραότητα παραλύει τα χέρια
μέλι στάζουσα και γάλα.
Οι λίθοι κατά γης,
-έλεος.
-Αφέονται οι αμαρτίες.
Ποιος γιατρός τον ασθενή του εχθρεύεται;

Πλήρεις οι φαρέτρες του,
(Έκλαγξαν δ’ αρ’ οϊστοί επ’ ώμων)
ολόκληρος στη θάλασσα,
όχι μόνο στ’ ακροδάχτυλα,
στίχους, έπη, τραγωδίες
Λόγο φιλόσοφο
της Μνημοσύνης λατρευτός
ο από στήθους γέρων.

Στην αντίπερα σήμερα νεοτερίζουν,  
Το από στήθους αμάρτημα για ραβδισμούς
από μωρούς ραββίνους,
κενολόγους πίθους αμνήμονες

αβρόχους τους πόδας.

Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου 2014

ΦΑΣΟΥΛΑ ΛΕΜΕΣΟΥ

Δρ ΑΝΔΡΕΑ Ν. ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
ΦΑΣΟΥΛΑ ΛΕΜΕΣΟΥ
Διακριτά στοιχεία της πολιτιστικής της ταυτότητας
--------------------
Κυκλοφόρησε τελευταία το βιβλίο του δρα Ανδρέα Ν. Παπαβασιλείου «Φασούλα Λεμεσού, Διακριτά στοιχεία της πολιτιστικής της ταυτότητας». Κάθε βιβλίο φέρνει στο φως στοιχεία του χαρακτήρα του ίδιου του συγγραφέα αλλά και προσθέτει στον πολιτισμό μας, ιδιαίτερα όταν αποκαλύπτει πτυχές του τόπου και της ζωής του νησιού μας.

Στον Πρόλογο ο συγγραφέας επιβεβαιώνει πως ο παιδικός παράδεισος του καθενός είναι ο τόπος όπου έζησε τα παιδικά του χρόνια, που μένουν ανεξίτηλα βαθιά μέσα του. Ανθρώπινοι δεσμοί, φύση,  μνήμες  και χρέος προς τον τόπο οδήγησαν στη μελέτη των διακριτών στοιχείων τα οποία αναδεικνύουν την πολιτιστική ταυτότητα της Φασούλας.

Το βιβλίο διαιρείται σε τέσσερα κεφάλαια:
Α. Ο άγιος Ρηγίνος, ο άγιος της Φασούλας
Β. Φασούλα, γενέτειρα των κληρικών
Γ. Εκπαιδευτικοί από τη Φασούλα
Δ. Τα ελληνικά ονόματα στη Φασούλα.

Στις 152 σελίδες του νέου βιβλίου του ο συγγραφέας αναφέρεται στην καταγωγή του αγίου Ρηγίνου, στο μαρτυρικό του θάνατο και στον τάφο του καθώς και στην ανακομιδή μέρους των λειψάνων του. Πλην της επιστημονικής μεθόδου εργασίας, ο συγγραφέας ζωντανεύει παραστατικά την ανακομιδή των λειψάνων του αγίου στην οποία παρέστη και βίωσε με θρησκευτική ευλάβεια με τον μακαριστό πατέρα του.

Τη Φασούλα Λεμεσού γνώριζα εξ ακοής από της παιδικής μου ηλικίας, γιατί ο αλησμόνητος ιερέας της εκκλησίας της ενορίας μας, Αγίου Κασσιανού Λευκωσίας, ήταν ο μακαριστός Παπακωνσταντίνος Παπαβασιλείου, ο οποίος, μετά την κοπιώδη μεγάλη βδομάδα και το μεγαλειώδες Πάσχα, έπαιρνε την άδειά του και πήγαινε στη γενέτειρά του, τη Φασούλα Λεμεσού, να ξεκουραστεί. Τον αντικαθιστούσε κατά την απουσία του ο αδελφός του μ. Παπανέαρχος Παπαβασιλείου, ιερέας της Φανερωμένης. Γι’ αυτό, μόλις πήρα στα χέρια μου το νέο βιβλίου του δρα Ανδρέα Ν. Παπαβασιλείου, πρώην επιθεωρητή Μέσης Εκπαίδευσης, ακάματου συγγραφέα, έσπευσα να βρω σελίδες που αναφέρονται στους ιερείς της κοινότητας, γιατί όντως η Φασούλα ήταν μια Παπαδομάνα.

Το κεφάλαιο για τους ιερείς με ρίζες στη Φασούλα ακολουθεί άλλο με βιογραφικά στοιχεία εκπαιδευτικών από το χωριό αυτό.

Η ύπαρξη πλείστων αρχαιοελληνικών ονομάτων κέντρισε το ενδιαφέρον του μελετητή, ο οποίος μας παραδίδει στοιχεία για τα αρχαία ελληνικά πρόσωπα που έφεραν το όνομα και σύντομα βιογραφικά για όσους Φασουλιώτες έχουν αρχαιοελληνικά ονόματα.

Το βιβλίο αρχίζει και τελειώνει με ποιήματα λαϊκών ποιητών της Φασούλας και κατακοσμείται με έγχρωμες φωτογραφίες. Η λαϊκή ψυχή των Φασουλιωτών, συζευγμένη με τη γενέθλια γη, εκφράζεται σε στίχο στην κυπριακή διάλεκτο, για να φανερώσει την αγάπη και το χρέος.

Το βιβλίο «Φασούλα Λεμεσού, Διακριτά στοιχεία της πολιτιστικής της ταυτότητας» ελκύει την προσοχή και το ενδιαφέρον όχι μόνο των Φασουλιωτών αλλά και κάθε φιλομαθούς αναγνώστη.


Στέλιος Παπαντωνίου