ΑΣ ΠΑΡΟΥΜΕ
ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ
Του Στέλιου
Παπαντωνίου
Η Τουρκία
και η τουρκοκυπριακή ηγεσία δεν έχουν κανένα δισταγμό. Προχωρούν ακάθεκτοι στη
δημιουργία και επιβολή διεθνώς του ψευδοκράτους τους. Η επίσκεψη του Προέδρου
της Τουρκίας, παράνομη και επιθετική εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας, έδωσε
το έναυσμα για αύξηση των εποίκων και για βήματα όχι μόνο αναβάθμισης του
ψευδοκράτους αλλά και τελικής διευθέτησης του κυπριακού με τη συνένωση δύο
κρατών, όπως δήλωσε ο Τούρκος Πρόεδρος.
Κι ενώ
εκείνοι έχουν αποφασίσει και προβαίνουν στα αναγκαία βήματα για να επιτύχουν
τον τελικό σκοπό τους, εμείς ακόμα βρισκόμαστε στο αλλοπρόσαλλο με πρώτη την
κυβέρνηση και μάλιστα τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, με την εισήγησή του για
χιαστί επισκέψεις που άνοιξαν στους τουρκοκύπριους τις πύλες Αθηνών και
Ευρώπης, με την επιστολή προς νεοεκλεγέντα Ταγίπ με τα ανάλογα μπουγελώματα (ω της
λέξεως!) εκ μέρους της Τουρκίας. Δεν φτάνουν οι αξιωματούχοι είναι κι οι
πολίτες, θρησκευόμενοι και μη.
Όπως δημοσιεύουν
τακτικά πλέον οι εφημερίδες, λεωφορεία πολλά και διάφορα ξεκινούν από τις
ελεύθερες περιοχές για να μεταφέρουν προσκυνητές σε εκκλησίες που θα
λειτουργηθούν για μια μέρα, έστω κι αν έχουν μετατραπεί σε τζαμιά, έστω κι αν
έχουν καταστραφεί από τους εισβολείς ή τους τουρκοκύπριους. Εμείς βρισκόμαστε
σε απορία. Τι κερδίζει η υπόθεση της Κύπρου με τις επισκέψεις και τα
προσκυνήματα; Θα κέρδιζε αν, φτάνοντας στα οδοφράγματα τα λεωφορεία πλήρη
προσκυνητών, μόλις άκουαν ότι τους ζητούν ταυτότητες και τέτοια, αποφάσιζαν να
επιστρέψουν στις ελεύθερες περιοχές. Θα αποτελούσε μια έμπρακτη διαμαρτυρία και
θα γινόταν γνωστή η αξιοπρεπής στάση τους. Κατά τη γνώμη μας, με τις επισκέψεις
και λειτουργίες όχι μόνο δεν κερδίζουμε αλλά και χάνουμε συνεχώς, αποδεχόμενοι τους
όρους των κατακτητών.
Κατά
παρόμοιο τρόπο αποδεχόμαστε τους τουρκοκυπρίους με τα αυτοκίνητά τους, εγγεγραμμένα
στο ψευδοκράτος, με τις εργασίες τους εδώ, με τη διέλευσή τους για να
πανηγυρίσουν στην Τυλληρία που έκαψαν με τις βόμβες ναπάλμ, με την φωταγώγηση
των στρατοπέδων τους και την δωρεάν φωταγώγηση περιοχών υπό την κατοχή τους.
Εκείνοι
είναι αποφασισμένοι από καιρό, εμείς είμαστε χαμένοι από καιρό. Δεν πήραμε
ακόμα καμιά απόφαση, παίζοντας εν ου παικτοίς. Ας αποφασίσουμε πως με τα
προσκυνήματα δεν επιτυγχάνουμε τίποτε, παρά μόνο κουβαλούμε νερό στο μύλο του
κατακτητή, όπως απέδειξαν τα παραδείγματα στον άγιο Μάμα με τον Ταλάτ και στον άη
Γιώργη τον Εξορινό.
Δεν
προωθούμε εμείς τη διχοτόμηση αν δεν επισκεφτούμε τα κατεχόμενα κι αν δείξουμε
σεβασμό στο ίδιο το κράτος μας, μη αναγνωρίζοντας το ψευδοκράτος. Εξάλλου
πρέπει να διαχωρίσουμε σε ποιους στέλλουμε μηνύματα: στο ψευδοκράτος που μας βλέπει
να του υποτασσόμαστε ή στην μειονότητα των τουρκοκυπρίων, που μπορεί να μας καταλαβαίνουν,
γιατί πάσχουν από τα ίδια, αλλά αδυνατούν, γιατί άλλοι αποφασίζουν. Τα μηνύματα
που στέλλουμε, όποια και να είναι, το ψευδοκράτος τα εκμεταλλεύεται προς όφελός
του, εκμεταλλευόμενο την αφέλειά μας. Και δυστυχώς οι επισκέψεις δεν είναι μόνο για προσκυνήματα. Τα πρόστυχα είναι
περισσότερα, δουλειές της νύχτας.
Δυστυχώς
συνηθίσαμε στο να περνούμε αναποφάσιστοι ως παρακάτω, μα το παρακάτω είναι ήδη
γκρεμός.
