Του Θωμά
Γνωστός ως ο
άπιστος, που όμως πίστεψε για καλά, αφού όμως άγγιξε την πληγή, στα χέρια και
στα πόδια, για ν’ ακούσει τον Λόγο Εκείνου, «μακάριοι οι μη ιδόντες και
πιστεύσαντες».
Οι μαθητές Του,
άλλοι έσπευσαν με το πρώτο κάλεσμα, άλλοι – οι περισσότεροι- κοιμήθηκαν όταν τους κάλεσε να αγρυπνούν μαζί Του,
άλλος «πριν αλέκτορα φωνήσαι», ο καθένας με την πίστη ή τον κλονισμό της,
άνθρωποι κι αυτοί, στο τέλος όμως όχι μόνο πίστεψαν αλλά και επιτέλεσαν το
καθήκον, «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη», και δίδαξαν και θυσιάστηκαν
με την μέγιστη χαρά, δεν είναι λίγα που είδαν και άκουσαν.
Πίστη, εμπιστοσύνη,
«γενηθήτω το θέλημά σου», κλονιζόμενη και κλονιζόμενοι εμείς, η λογική, η επιστήμη,
ο άλλος μύθος, μα «σύγχρονοι άνθρωποι πιστεύετε αυτά τα πράγματα;» Όσο ο
καθένας μπορεί, όσο περισσότερο. Μεγάλη δύναμη η πίστη, το ξέρουν όσοι δεν συνειδητοποιούσαν
πως την έχουν μέσα τους μέχρι που ήρθε η στιγμή και σταγόνα σταγόνα ανεφάνη από
τα έγκατατα, το μαρτυρούν τα σύγχρονα θαύματα στην υγεία, φτάνει να πιστεύει ο
άνθρωπος και επιτυγχάνει πολλά. Πίστη και προσευχή, συνομιλία με τον Θεό, με
τον βαθύτατο εαυτό μας, συγκέντρωση δυνάμεων όταν χρειάζονται, και προετοιμασία
για την ημέρα εκείνη που θα χρειαστούν. «Κύριε Ιησού Χριστέ Υιέ Θεού ελέησόν με».
