Ο δικός μας είναι καλύτερος
Τω καιρώ εκείνω, κατά τη δεύτερη τουρκοκρατία εν Κύπρω, τέλη του 20ου και αρχές του 21ου αιώνα, οι Έλληνες της Κύπρου, μη έχοντες κανένα πρόβλημα, οικονομικό, πολιτικό, πνευματικό, (όλοι είχαν εκμάθει την τουρκικήν, για να μελετήσουν τους μεγάλους ποιητές Ομέρ και Εσιεκσπήρον) και συμφωνούντες επί παντός επιστητού οι παρουσιαζόμενοι ως αξιωματική αντιπολίτευση δεξιοχωρίτες και οι κυβερνώντες αριστεροχωρίτες, δέχτηκαν την επίθεση του δαίμονος της διχονοίας κι άρχισαν να επιδίδονται σε αντεγκλήσεις.
Οι μεν αριστεροχωρίτες υποστήριζαν πως ο δικός τους Τούρκος ήταν καλύτερος από των δεξιοχωριτών, οι δε δεξιοχωρίτες πως καλύτερος ήταν ο δικός τους. Κι άρχισε έτσι ο τρίτος παγκόσμιος ή ο δεύτερος τρωικός.
Ο Τούρκος των αριστεροχωριτών ήταν ένδοξος γόνος ηρωικής οικογένειας μέλους της Βολκάν και της ΤΜΤ. Προοδευτικός, άνοιγε δρόμους και βρισκόταν πάντα μπροστά, γιατί είχε μια τερατώδη κρατική και στρατιωτική προωθητική μηχανή που τον αναδείκνυε «άξιο διάδοχο άλλου μεγάλου τέκνου της κοινότητάς του». Αυτό όμως το τελευταίο δεν ανέχονταν κατ’ ουδένα λόγο να ακούσουν οι αριστεροχωρίτες για τον Τούρκο τους. Γίνονταν τούρκοι από το θυμό και υπερασπίζονταν δημοσία τις θέσεις τους από ανωτάτου μέχρι κατωτάτων. Μάλιστα κάποτε εκάλεσαν και γλύπτη να σμιλέψει το άγαλμα του δικού τους και να το τοποθετήσει στο προαύλιο εκκλησίας σε κατεχόμενη κωμόπολη. Ο μύθος όμως λέγει πως ο άγιος, επιλεόντιος, με τρεις βρυχηθμούς, θρυμμάτισε το άγαλμα και έκτοτε με αυτό κανείς δεν αγάλλεται. Κρίμα, γιατί είναι όντως μεγάλος προοδευτικός, αφού ανάμεσα στους ευρωπαίους πρώτος ανεκάλυψε το δίκαιο του ιδιοκτήτου, αλλά το εκάλυψε και πάλιν υποστηρίζοντας πως ο χρήστης έχει τον πρώτο λόγο στο δικαίωμα αυτό και όχι ο ιδιοκτήτης. Όπερ έδει δείξαι. Και μεγάλος και δίκαιος και αυτόνομος και ελεύθερος και διαπραγματευτής! Κι οι αριστεροχωρίτες θαυμαστές του!
Ο Τούρκος των δεξιοχωριτών ήταν κάποιος γόνος ισλαμιστών, όχι φανατικών, μόνο για τη σύζυγό του λέγεται πως επιβάλλει παντού την ισλαμική μαντίλα, ο ίδιος όμως, όπως υποστηρίζεται από τους δεξιοχωρίτες υπερασπιστάς του, δεν μπορεί να συγκριθεί καθόλου με τον μέγα Βεζύρη τον Μεγαλοπρεπή, ο οποίος κατέλαβε την υπερτέρας δυνάμεως εχθρικήν του χώραν Κύπριν. Ο μέγας αυτός βεζύρης έλεγεν ότι το κυπριακό ελύθη επί του εδάφους. Ο ισλαμιστής όμως εκείνος των δεξιοχωριτών, όπως βοούν οι υποστηρικτές του, τοιαύτα δεν λέγει. Αντίθετα, υπενθυμίζουν πως, όταν επέβη ως επιβήτωρ του θρόνου, είπε πολλά έπεα και πτερόεντα, δεν παρήλθεν όμως εβδομάς, οπότε εθεάθησαν τα ώτα του κόκκινα κατακόκκινα, βαθεοκρατικώς τραβηγμένα.
Αλλ’ όλα τα πιο πάνω είναι μύθοι, και τούτο πρώτος αντελήφθη ο θείος Πλάτων, ο οποίος, παίρνοντάς με από το χέρι και βάζοντας μπροστά στα μάτια μου το μύθο του Ηρός ή του Αρδιαίου από την Πολιτεία του, μου λέγει: Δεν γνωρίζεις, γέρον, ότι η τύχη των τυράννων είναι άλλη; Και μάλιστα τώρα που ανθίζουν οι σπαλαθκιές, οι λεγόμενοι ασπάλαθοι; Και αν δεν διάβασες Πλάτωνα, δεν σε δίδαξαν στο αμεταρρύθμιστο σχολείο το «Επί ασπαλάθων» του Γιώργου Σεφέρη; Το τέλος των τυράννων πάντα το ίδιο είναι: Να τους τρυπούν με τ’ αγκάθια τους οι ασπάλαθοι. Κι αυτοί οι Τούρκοι που αναφέρεις στο μύθο σου, άδικοι τύραννοι είναι κι οι δυο. Ανοίξτε τα μάτια, δείτε το δικό σας δίκαιο, υπερασπιστείτε το, και μη παιδαριωδώς διχάζεστε. Κανενός ο Τούρκος δεν είναι καλύτερος. Ούτε ο Τούρκος των δεξιοχωριτών ούτε αυτός των αριστεροχωριτών.
