ΤΟ ΚΑΡΑΒΙ ΚΙ Η ΑΓΑΠΗ
ΛΟΓΟΣ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΤΗΡΙΟΣ
ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΑΡΧΗ κ. ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ
Το καράβι ταξιδεύει τρία χρόνια τώρα,
Η αγία Τριάδα το ευλογεί
Και το αίμα του Εθνομάρτυρα
στα θέμελά του.
Καπετάνιοι νεκροί και ζωντανοί
Το καθοδηγούν στο ταξίδι του.
Δεν ξεφεύγει από το δρόμο , ευλογημένο.
Κι ο καπετάνιος
Τριάντα χρόνια στο κουπί , στη λαγουδέρα,
αυτό μόνο τραγουδά μέρα και νύχτα,
Το τραγούδι της αγάπης και της ανθρωπιάς.
ΑΓΑΠΗ είναι να ντρέπεσαι ν΄ανεβαίνεις στην έδρα
Χωρίς όλα σου τα σύνεργα κι εφόδια.
Ζευς ουν δείσας περί τω γένει ημών μη απόλοιτο παν ,
Ερμήν πέμπει άγοντα εις ανθρώπους αιδώ τε και δίκην, λέει ο Πλάτων,
κι η αιδώς πρωταγωνιστούσε πολλές φορές,
αυτά εμείς μαθαίναμε.
Να μελετάς το κάθε στίγμα και λεξίδιο,
να προβλέπεις την κάθε ερώτηση των παιδιών,
Κι όταν έρθει το απρόσμενο, να΄σαι σε θέση να πεις
Πάμε, παιδί μου, μαζί, να το ερευνήσουμε.
Αγάπη είναι ν΄αφήνεις πάντα ανοιχτό στην ψυχή του παιδιού ένα παράθυρο,
Να μπαινοβγαίνει ο ήλιος,
Μια σκάλα ν΄ανέβει μόνο του τα σκαλοπάτια του μέλλοντος,
Μα να έχεις όμως πρώτα εσύ δοκιμάσει την ανεμόσκαλα,
Να' χεις εσύ πρώτος ψηλαφήσει το φως στο σκοτάδι .
Εκείνα μαθαίνουν μόνο,
όταν εσύ είδες πρώτος τη φλόγα ν΄ανάβει
Και να φωτίζει τα σκότη .
Αγάπη είναι να ξαγρυπνάς για τα παιδιά,
Να τα προσέχεις, διακριτικά κι έμπιστα .
Η ψυχή τους δεν είναι να την βασανίζεις!
Μ΄ εσένα θα πρέπει να γίνουν καλύτεροι.
Κι η κάθε στιγμή τους είναι πολύτιμη.
Γέμισε την με το καλό.
Αυτό μόνο να μπορείς να προσφέρεις .
Αγάπη είναι να δίνεις στα παιδιά το δικαίωμα να σκέφτονται,
Να συγκινούνται, να κλαιν,
Να εξανθρωπίζονται, να ελευθερώνονται,
Για να 'σαι όσο γίνεται πιο γρήγορα αχρείαστος!
Αγάπη είναι να τρέχεις μαζί τους, να τα συντρέχεις στ΄αγκάθια,
Να τα πιάνεις απ΄το χέρι να σηκωθούν, όταν πέσουν,
Να τα μάθεις πώς να σηκώνονται σαν πέφτουν.
Αγάπη είναι ν' αρπάζεις απ' τον αέρα του προσώπου
Πως κάτι σήμερα δεν πάει καλά
και να αγκαλιάζεις την πέτρα καρδιά τους να μιλήσει:
"Ελα, γιε μου, να τα πούμε, έλα , κόρη μου ".
Και πάντα να τους ανάβεις τη δάδα της ελπίδας για το καλύτερο.
Πίστις ελπίς αγάπη,
Μα πάνω απ΄όλα η αγάπη, λέει .
Αγάπη είναι να τα βλέπεις κάθε μέρα και να ρωτάς
Όχι από συνήθεια, μα γιατί πρέπει να ξέρεις
για τον πατέρα και τη μάνα ,
τον αδελφό, την κατάσταση.
Να μαθαίνεις και να σπεύδεις
Αυτόν τον πήρε ο άνεμος ,
τον άλλο η φτώχεια,
του άλλου ο πατέρας βυθίζεται, πικραίνεται,
απλώνει χέρι βοήθειας στους ανέμους,
Κι εσύ,
Ν΄αγαπάς τα μικρά παιδάκια και τους μεγάλους και μικρούς δασκάλους
Να σηκώνεις το βαρύ του επαγγέλματος, του λειτουργήματος ,
του ανθρώπου.
Κάποτε να δακρύζεις
Είναι της ηλικίας, λες,
Αδυνάτισε το δακρυϊκό σύστημα
Μα μη σε δουν.
Αγάπη είναι ν΄ακούς και να τρέχεις,
μα προσοχή μη θίξεις .
Να σαι χαμογελαστός , με το αστείο σου,
Μη δώσεις την εντύπωση πως…
Και ζήτα συγγνώμη αν νομίζεις πως έθιξες
Στην ψυχή σου να μην πατήσει ούτε κόκκος σκόνης ούτε σινάπεως.
" Μείζων τούτων η αγάπη" , λέει .
Αγάπη είναι να χεις στέρεες αρχές και να μην τις παραβαίνεις.
Να λες όχι , να σαι αυστηρός ,
να χεις συνέπεια.
Ξέρεις κι είσαι σίγουρος.
Ξέρεις κι είσαι βέβαιος.
Η αρετή είναι γνώση, μάλιστα, είναι.
Δεν είναι "όλα γίνονται" ,
δεν είναι "όλα επιτρέπονται"
Δεν είναι ασυδοσία και
"άσε τα , παιδιά είναι".
Τα παιδιά είναι για να τα διδάξεις,
κι είσαι υπεύθυνος για την ψυχή τους.
"΄Έστω ο λόγος υμών το ναι ναι και το ου ου."
Ξεκάθαρο κρύσταλλο μυαλό ,
εδώ το καλό, εδώ τα σύνορα.
Και να προσέχετε το ξεπέρασμα των ορίων ,
Το καλούμενον υπό των αρχαίων ημών προγόνων ύβρις.
Η αγάπη δεν έχει μέτρο,
μα ξέρει τα μέτρα ,
Η αγάπη εκπορεύεται έσωθεν και διαχέεται
Απ΄όλο το σώμα, το πρόσωπο, τα μάτια κι αγκαλιάζει …
Ξεκινά απ΄το σπίτι μας κι αγκαλιάζει τη γειτονιά,
Ξεκινά απ΄την εκκλησιά κι αγκαλιάζει τον κόσμο
Ξεκινά απ΄το σκολειό κι αγκαλιάζει το σύμπαν και την αιωνιότητα.
Αγάπη είναι οι μικροί μαθητές να νομίζουν πως τους παρακολουθείς
και να βάζουν τα πουκάμισα μέσα
Οι μεγάλοι σιγά σιγά καταλαβαίνουν
και το λεν ενδιαφέρον για την εμφάνιση,
Ενώ εσύ…
Αγάπη είναι ν' απλώνεις το χέρι και να σβήνεις την τηλεόραση
Να τους βάζεις στο γραφείο
να μελετήσουν
Στη βιβλιοθήκη να ερευνήσουν
Να μάθουν υπακοή.
Κι ύστερα να τους μιλάς για το σπίτι στη Μόρφου,
Για τα κλειδιά που κρέμονται στον τοίχο ,
Για το αίμα και την αξία του ανθρώπου,
που η σάρκα του ανέβηκε ως το Θεό.
Η αγάπη ριζώνει στην καρδιά ,
ξεπετάγεται απ΄τα χέρια και τα πόδια,
Καθρεφτίζεται στο πρόσωπο σ ένα χαμόγελο.
Αγάπη είναι να βλέπεις τον άνθρωπο ως εαυτόν και να δίνεις.
Δίνε παιδί μου να πλουτίσεις , έλεγε η μάνα μου,
Μακάριον μάλλον το διδόναι ή λαμβάνειν ,
Λέει ο θείος Παύλος.
Αγάπη είναι να σέβεσαι τον πόνο του άλλου,
Να τον συντροφεύεις νοερά, μην τον συντρίβεις.
Τα παιδιά έχουν ένα δικό τους αισθητήριο.
Στην αρχή μπορεί να γαβγίζουν , σαν σκυλιά , ναι ,
να μουγκρίζουν σαν γουρουνάκια, προσπαθούν να δείξουν δύναμη,
να φοβερίσουν,
να μετρήσουν τις αντιστάσεις σου,
Κι εσύ χαμογελάς, γιατί ξέρεις
Πως μοιάζουν αδύναμα ,
Πως η καρδιά τους λαχταρά από αγάπη .
Δείξε αγάπη και την καταλαβαίνουν.
Η αγάπη αρχίζει μ΄ένα καλημέρα και τελειώνει μ΄ένα βλέμμα ελέγχου
την ώρα που βγαίνουν στο δρόμο απ΄το σκολειό.
Δε θ΄άφηνα ποτέ το παιδί μου να βγει στο δρόμο
Κακοντυμένο ή προκλητικό.
Κι αυτό δεν είναι επιφάνεια.
Περιέχει πολλή την ουσία.
Είναι μερικοί που την αγάπη τηνε λένε ανθρωπιά
Και πως κι αυτή ανήκει στα δύσκολα.
Και θαυμάζεις που οι άνθρωποι ζητούν αυτό το απλό,
Κι όταν το βρουν ,
γαληνεύει το πρόσωπο
Η ψυχή αναγαλλιάζει ,
νιώθουν ασφαλισμένοι και στέρεοι στο έδαφος.
Ακόμα μπορούν να πετάξουν και στον ουρανό.
Κι έχει ανάγκη την ανθρωπιά σου
H μάνα που΄χασε το Μιχάλη της,
η Γεωργία που φυγε απ΄το σκολειό παρόλες τις προσπάθειες,
και τι μπορεί να γίνεται σε μια κοινωνία χωρίς αρχή και τέλος,
αδηφάγα
και τι θα γίνει με το Γιωργή, τη Δέσποινα, το Γιάννο…
Οι ψυχές τους αλυσοδέθηκαν με την ψυχή σου
και τι ψυχή θα παραδώσεις….!
Αγάπη είναι να γίνει ένα με το πετσί σου
πως γι΄αυτούς ήρθες στο σχολείο
Γι΄αυτούς που σ΄έχουν ανάγκη
Κι οι άλλοι δε σ΄έχουν και μη στέκεσαι εμπόδιο στην ανάπτυξή τους.
Αγάπη είναι ακόμα να τους πάρεις στην εκκλησιά την ώρα της μεγάλης δοκιμασίας
Και να ψάλλεις μαζί τους
Και να προσεύχεσαι
Για το φίλο που έφυγε,
για τη μικρή που χτύπησε,
για τον άτυχο πατέρα που εξέπνευσε,
κι η Ελένη πια κόρη σου.
Μα προπάντων μην επαίρεσαι.
Θεέ μου, φύλαξέ με από την ύβρη και την έπαρση.
Μόνο υγεία σου ζητώ,
για να υμνώ το όνομά σου στην εκκλησιά μου
και στις ολονύχτιες και ολοήμερές μου ψαλμουδιές.
Η αγάπη ουκ ασχημονεί, ου περπερεύεται.
Σπέρνοντας την αγάπη δεν έχεις ανάγκη να θερίσεις.
Μόνη έρχεται η αγάπη τους και σε βρίσκει.
Κι όλοι εσείς που ήρθατε εδώ να μου δείξετε την αγάπη σας
΄Εχετε την αγάπη μου και το ξέρετε.
΄Οσο για το καράβι,
μην πτοείσθε, θαρσείτε.
Η αγία Τριάδα,
Το αίμα του εθνομάρτυρα Κυπριανού
Η χορεία των γυμνασιαρχών,
Των καθηγητών και των μαθητών
Του παραστέκουν.
Ο Θεός μαζί σας.
Ευχαριστώ.
