Η ως τώρα πορεία μας
Οι δηλώσεις των εκπροσώπων των τριών κομμάτων ΑΚΕΛ, ΔΗΣΥ, ΔΗΚΟ για την ως τώρα πορεία των συνομιλιών για λύση του κυπριακού μόνο θλίψη προκαλούν.
Ο εκπρόσωπος του ΑΚΕΛ δηλώνει πως μόνο αν πεισθεί η Άγκυρα να αλλάξει στάση στο κυπριακό υπάρχει πιθανότητα λύσης. Πράγματι, η Τουρκία συμπεριφέρεται με την ιταμότητα του αναίσχυντου ισχυρού και ακόμα χειρότερα με την τελευταία πολιτικοοικονομική αναβάθμισή της. Η απορία όμως είναι πώς και γιατί δόθηκε τόση έμφαση στη λεγόμενη κυπριακή λύση, αφού υπάρχει η εξωτερική πτυχή της από την οποία και εξαρτάται. Άρα ο ρόλος της Τουρκίας κακώς ως τώρα έχει παραμεριστεί μέχρις αφέσεως αμαρτιών. Η προβολή της εισβολής και παράνομης κατοχής των εδαφών μας πρέπει να είναι διαρκές μέλημα των κυβερνώντων, ειδ’ άλλως οποιεσδήποτε συμφωνίες των κυπρίων εξανεμίζονται. Αυτά όμως δεν πρέπει να είναι ευχές αλλά πράξεις του κυβερνώντος κόμματος.
Ο εκπρόσωπος του ΔΗΣΥ υποστηρίζει πως με κάθε μέσο πρέπει να επιτευχθεί λύση το συντομότερο. Γι’ αυτό και επευλογεί κάθε προς λύση κίνηση του προέδρου της Δημοκρατίας, μέχρι σημείου να έχει χάσει το μεγάλο αυτό κόμμα τον αντιπολιτευτικό του ρόλο. Ο φόβος της επερχόμενης διχοτόμησης είναι το μεγάλο δίλημμα που θέτει το κόμμα ενώπιόν μας: ή λύση ή διχοτόμηση. Αλλά κανένας δεν είπε πως δεν θέλουμε λύση. Το πρόβλημα είναι η λύση να είναι λύση αξιοπρεπής, που να διαφυλάσσει τον ελληνισμό στις εστίες του και όχι δέσιμο των ελληνοκυπρίων στο άρμα της Τουρκίας. Αυτό πρέπει να προτάσσει ο ΔΗΣΥ αν επιθυμεί ορθή λύση του κυπριακού.
Ο εκπρόσωπος του ΔΗΚΟ δήλωσε πως οι ως τώρα συνομιλίες έχουν μηδαμινά αποτελέσματα και πως δεν έχουν συζητηθεί τα μεγάλα και σημαντικά. Το ΔΗΚΟ είναι συγκυβέρνηση, οπότε η συμπόρευσή του με το ΑΚΕΛ το καθιστά εξίσου υπεύθυνο και για την πορεία των συνομιλιών και για τη διαγραφόμενη λύση και για τη διακυβέρνηση του τόπου. Ας αγωνιστεί το ιστορικό κόμμα για ενεργότερη συμμετοχή του στο σχεδιασμό του μέλλοντος του τόπου, για να έχει και τη δίκαιη και ανάλογη ευθύνη.
Τι ξέρει όμως ο απλός πολίτης για την πορεία των συνομιλιών; Επίσημα μόνο τις επικεφαλίδες των θεμάτων που συζητούνται. Οι ανακοινώσεις είναι πάντα λακωνικές και νεφελώδεις. Και ενώ η δική μας πλευρά είναι φειδωλή σε πληροφόρηση, η τουρκική πλευρά επαναλαμβάνει τις ακραίες θέσεις της για λύση δύο κρατών, για παραμονή των εποίκων, για επεμβατικά δικαιώματα της Τουρκίας, όλα απαράδεκτα για τη δική μας πλευρά. Όμως δυστυχώς η επανάληψη επιτελεί το έργο της εις βάρος μας διεθνώς, ενώ εμείς αρκούμαστε στα γενικόλογα περί λύσης που πρέπει να στηρίζεται σε αρχές. Τίποτε συγκεκριμένο και χειροπιαστό, όπως τα συγκεκριμένα των Τούρκων. Γι’ αυτό καιρός είναι να ειδικεύσουμε τι ακριβώς επιδιώκουμε, γιατί τα γενικόλογα χωρούν τα πάντα και δεν επιτυγχάνουν κανένα συγκεκριμένο στόχο.
Εκτός αν είναι κι αυτό μέσα στην υψηλή πολιτική, γενικά και αόριστα, ώστε να μην μπορεί κανείς να κατηγορηθεί για αποτυχία, αφού εκ των προτέρων χαρακτηρίζουμε τη λύση επώδυνη.
πουθενά ακριβώς που είναι:
Λύση δύο κρατών: Όσοι διαβάζουν άρθρα τουρκοκυπριακών εφημερίδων μεταφρασμένα στο Φιλελεύθερο παρατηρούν πως οι τουρκοκύπριοι αρθρογράφοι επαίρονται για την ύπαρξη τουρκοκυπριακού κράτους και δηλώνουν πως δεν πρόκειται να το εγκαταλείψουν, στηριζόμενοι στην ασφάλεια που τους παρέχει η Τουρκία, άσχετο αν μόνο αυτή το αναγνωρίζει (-δυστυχώς κι εμείς- με τα διαβατήριά μας, με τις επισκέψεις μας, με το να προσφεύγουμε στα δικαστήριά τους, με το να χρησιμοποιούμε το παράνομο αεροδρόμιό τους! Γι’ αυτό, ευλογημένοι να’ ναι όσοι απαιτούν να σταματήσει η διακίνηση αυτοκινήτων με πινακίδες του ψευδοκράτους στις ελεύθερες περιοχές, κάτι που υποβιβάζει την κρατική μας οντότητα.)
Ο εποικισμός: Είναι έγκλημα πολέμου και η αποδοχή από μέρους μας του εγκλήματος συνιστά συμμετοχή σε έγκλημα εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η μοίρα των τουρκοκυπρίων είναι να είναι μειονότητα στο νησί και οι προσπάθειες της Τουρκίας να εποικίσει την Κύπρο τραγικά τους το υπενθυμίζει. Γι’ αυτό, αν η Κυπριακή Δημοκρατία αποτελείται από δυο κοινότητες, την ελληνοκυπριακή και την τουρκοκυπριακή, πρέπει να προβάλλει το έγκλημα του εποικισμού για τη σωτηρία και των δύο κοινοτήτων της από τον αφανισμό.
Επεμβατικά δικαιώματα: Αν υπάρχουν, προήλθαν από το σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία για την Τουρκία είναι ανύπαρκτη. Αν όμως δεν υπάρχει Κυπριακή Δημοκρατία, δεν απορρέει κανένα δικαίωμα από το σύνταγμά της, και μάλιστα για την Τουρκία, η οποία με το εγκληματική της απαίτηση θα αποτελειώσει το όλο σχέδιό της, την πλήρη κατάληψη της Κύπρου και την εξάλειψη του ελληνικού στοιχείου από αυτήν.
Για όλους αυτούς τους λόγους και προπάντων για την ίδια την ύπαρξη και επιβίωσή της επιβάλλεται η Κυπριακή Δημοκρατία πρώτη να σέβεται τον εαυτό της, να δηλώνει την παρουσία της και διεθνώς και στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως κράτος μέλος της, να υπενθυμίζει καθημερινά σε όλο τον κόσμο την τουρκική εισβολή και κατοχή, να υπομιμνήσκει πως το τουρκοκυπριακό ψευδοκράτος είναι παράνομο και ως τέτοιο να του συμπεριφέρεται.
Μόνο με τον αυτοσεβασμό η Κυπριακή Δημοκρατία θα επανεύρει το κύρος της, που κινδυνεύει να καταρρακωθεί ακόμα και ανάμεσα στους ελληνοκυπρίους.
