Καντιανή ειρήνη
Τον άνθρωπο να τον μεταχειρίζεσαι όχι ως μέσο, για να επιτύχεις τους σκοπούς σου, αλλά ως σκοπό. Ο άνθρωπος είναι αυτοσκοπός, είναι το τέλειο δημιούργημα της φύσης, της θεότητας, του κόσμου. Σκοπός όλων των πράξεών μας πρέπει να είναι η ανάπτυξη του ανθρώπου, η ευτυχία του, η ελευθερία του, σε όλες τις πτυχές της. Κάπως έτσι τα σκέφτηκε ο μεγάλος φιλόσοφος Καντ. Όλα να αποβλέπουν στην ανύψωση του ανθρώπου και όχι στην εκμετάλλευσή του. Και βέβαια λέγοντας άνθρωπο δεν εννοεί ούτε το λευκό μόνο, ούτε το μαύρο ούτε το χριστιανό ούτε το μουσουλμάνο ούτε τον Τούρκο ούτε τον Έλληνα μόνο, για να μείνουμε στη γειτονιά μας. Ο άνθρωπος είναι παντού και πάντα ο ίδιος, όποιος και να’ ναι. Κέντρο του λόγου, με κατοχυρωμένα τα ανθρώπινα δικαιώματα, αφού γεννήθηκε άνθρωπος.
Πράγματι όμως η Τουρκία μεταχειρίζεται τον άνθρωπο ως άνθρωπο, για να τον ανυψώσει και να τον κάμει ευτυχισμένο ή μήπως μεταχειρίζεται και τους τουρκοκυπρίους και τους ελληνοκυπρίους ως μέσα, για να επιτύχει τους στρατηγικούς της σκοπούς; Πού αποβλέπουν οι σχεδιασμοί της; Στη σωτηρία της Κύπρου ή στην κατάληψή της; Στη σωτηρία των τουρκοκυπρίων ή στην εκμετάλλευσή τους και στη χρήση τους ως ασπίδας και προσωπείου των επεκτατικών της σχεδίων;
Ας δούμε λίγο τον Καντ: «Καμιά συνθήκη ειρήνης, που συνάπτεται με την κρυφή επιφύλαξη αιτίου για μελλοντικό πόλεμο, δεν πρέπει να θεωρείται έγκυρη» λέει. Κάτω από αυτή την αρχή, οποιαδήποτε συμφωνία μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων της Κύπρου, που δεν ικανοποιεί το περί δικαίου αίσθημα των ανθρώπων, που δεν κατοχυρώνει τα ανθρώπινα δικαιώματα, που δίνει στην Τουρκία το δικαίωμα να επεμβαίνει στην Κύπρο, για να ολοκληρώσει τα σχέδιά της, υποκρύπτει τον κίνδυνο πολέμου, άρα άκυρη. «Κανένα κράτος δεν θα αναμειγνύεται με τη βία στο πολίτευμα και στη διακυβέρνηση ενός άλλου» λέει το πέμπτο άρθρο. Και πιο πάνω: «Κανένα ανεξάρτητο κράτος, μεγάλο ή μικρό, δεν θα προσκτάται από άλλο μέσω κληρονομιάς, ανταλλαγής, πωλήσεως ή δωρεάς.» Με άλλα λόγια, η Κύπρος ως ανεξάρτητο κράτος, μέλος του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν μπορεί να γίνει κτήμα της Τουρκίας, να προσαρτηθεί σ’ αυτήν, πράγμα που, όπως απέδειξε, σχεδιάζει και ήδη εφαρμόζει, αφού τα σκλαβωμένα μας εδάφη τα θεωρεί επαρχία της. «Συν τω χρόνω οφείλουν να εκλείψουν τελείως οι μόνιμοι στρατοί.» Τρίτο προεισαγωγικό άρθρο του Καντ για την αιώνια ειρήνη, που οδηγεί στο συμπέρασμα πως η παραμονή τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο είναι απαράδεκτη. Οποιαδήποτε συμφωνία περιέχει το αντίθετο είναι καταδικασμένη σε αποτυχία, αφού δε θα στηρίζεται στην ελεύθερη βούληση των ανθρώπων να ζήσουν και να εργαστούν μαζί για το κοινό καλό, ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων, για μια Κύπρο ελεύθερη, αποστρατικοποιημένη, ειρηνική. Έστωσαν αυτά τα ελάχιστα από το βιβλίο «Για την Αιώνια Ειρήνη» του Καντ
Οι εργασίες στις επιτροπές άρχισαν και συνεχίζονται. Σημασία έχει όμως πού αποβλέπουν. Τι έχει ο κάθε συνομιλητής στο μυαλό, όταν σκέφτεται το μέλλον αυτού του τόπου: την ειρήνη στην Κύπρο και στην περιοχή ή το δέσιμο της Κύπρου πίσω από το άρμα της Τουρκίας, η οποία νικηφόρα θα θριαμβεύει στα σύγχρονα παγκόσμια πολιτικά τσίρκα; Θα είναι σεβαστά τα δικαιώματα όλων των πραγματικών πολιτών αυτού του κράτους ή θα θεωρηθούν πολίτες και τα απότοκα του εγκλήματος, οι έποικοι; Θα καταπατηθούν ανθρώπινα δικαιώματα όπως το δικαίωμα της περιουσίας, της ελεύθερης διακίνησης, της εργασίας, του σεβασμού της θρησκείας και όλες οι άλλες ελευθερίες που κατάφωρα ήδη παραβιάζονται από την Τουρκία στην Κύπρο ή θα γίνουν σεβαστά τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των πραγματικών πολιτών της Κυπριακής Δημοκρατίας;
Ψευδοδικαιολογίες για τις παρανομίες υπάρχουν άπειρες όπως και για τους σχεδιασμούς που εξυπηρετούν τα συμφέροντα της Τουρκίας και μετατρέπουν τους ανθρώπους σε μέσα για εξυπηρέτηση των σκοπών της. Γι’ αυτό ας σταματήσουμε να προγραμματίζουμε τι θα διδάξουμε του χρόνου στα παιδιά μας για τη συμβίωση στην κοινή πατρίδα. Αν έχουμε κάτι να διδάξουμε, είναι πως τα παιδιά μας γεννήθηκαν ελεύθερα και πρέπει να συνεχίσουν να είναι ελεύθερα, με κατοχυρωμένα όλα τα δικαιώματά τους, χωρίς να γίνουν ποτέ μέσο, για να επιτυγχάνει άλλος τους σκοπούς του. Ο άνθρωπος είναι αυτοσκοπός, και στο πρόσωπό του καθρεφτίζεται όλη η ανθρωπότητα. Αυτά είναι αρκετά για μια ειρηνική συμβίωση.
