Τα πουλιά δεν είχαν εκλογές
Μη μου παραπονιέσαι πως σου έλειψα! Μπορεί κανείς να σκεφτεί και να γράψει μέσα σε τόση προεκλογική βαβούρα και θολούρα; Η συμπολιτευόμενη αντιπολίτευση να θυμάται τον αντιπολιτευτικό ρόλο της και να παίρνει την ανηφόρα με σημαίες και με ταμπούρλα, η συμπολιτευόμενη συμπολίτευση να ανασύρει από τη φουστανέλα το γιαταγάνι και να καλεί σε αγώνες, κι οι μικροί κατά δύναμη. Ποια η συμπολίτευση και ποια η αντιπολίτευση, ως εδώ οδηγηθήκαμε, που τελικά δεν τις ξεχωρίζουμε. Κι ύστερα παραπονιούνται για την αποχή!
Και πώς να την ερμηνεύσεις, κι αλλιώς τα περιμέναμε, ξέραμε βέβαια πως φταίει το τριήμερο, ήταν και το Σάββατο που δεν ήταν Πέμπτη, ήταν κι η μικρή προετοιμασία, ήταν και τα μηνύματα που θέλει να στείλει ο λαός, ήταν…ήταν.
Κι όμως την απάντηση για την αποχή μού την έδωσε το πρωινό, το δάσος της Αθαλάσσας, μέσα στην ηρεμία και στην ομορφιά του. Τα πουλιά δεν είχαν εκλογές. Ούτε τα δέντρα, ούτε τα παπάκια στη λίμνη. Αυτά συνέχιζαν τη ζωή τους, δεν αγωνίζονταν καν για τον επιούσιο. Μερικά έκαναν σαν τους πολιτικούς τις προηγούμενες μέρες: έλεγαν μόνο «κρα». Και παρέκει τα σπουργίτια κορόιδευαν τα μεγάλα δέντρα, γιατί κι αυτά, μικρά που είναι, μπορούν και επιβιώνουν στον τόπο τους και συνεχίζουν την ιστορία της φυλής τους και τις πατρογονικές παραδόσεις τους, χωρίς να έχει επεμβατικά δικαιώματα κανείς. Ζουν τη λευτεριά τους, δώρο θεϊκό.
Ούτε τα πουλιά ούτε τα δέντρα έχουν να εκλέξουν. Γιατί, τα κύματα της θάλασσας έχουν καμιά φορά εκλογές, ή καταμέτρησε κανένας τις ψήφους τους; Προς τι και διατί;
Ψηφοφορία ή κατά φαντασίαν εκλογές, έχουμε εμείς, οι άνθρωποι, που οργανωθήκαμε σε κοινωνίες με πολιτικά συστήματα και ανεμίζουμε οικονομικές θεωρίες και συνθήματα, χάνοντας τον προσανατολισμό, ξεχνώντας από πού ήρθαμε και πού πάμε. Εμείς έχουμε αναγάγει την πολιτική σε επιστήμη- ωστόσο κανένας από τους εν πράξει δεν είναι εν θεωρία, άλλος γιατρός, άλλος δικηγόρος- κι ακόμα ενταχθήκαμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με τα δικά μας που πρέπει να είναι και δικά της.
Η εξήγηση λοιπόν για την αποχή είναι πως οι άνθρωποι, όταν ακούν το φυσικό τους, είναι σοφοί από κούνια. Ακούν το βαθύτερο εαυτό τους που τους υπαγορεύει: καιρός να επιστρέψεις στις ρίζες σου, στη φύση, να ξαναβρείς το χαμένο εαυτό σου, κοντά στα δέντρα και στα πουλιά, στα κύματα της θάλασσας, να βρεις την υγειά σου, την ψυχική σου γαλήνη, για να συνεχίσεις- δυστυχώς- τα ίδια και τα ίδια, που σου καθορίζουν οι πολιτικοί και τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας. Γι’ αυτό κι έτρεξαν οι περισσότεροι να γδυθούν την ψευτιά και να βαφτιστούν για λίγο στη γνησιότητα, αλλά –δυστυχώς- για να επιστρέψουν και πάλι στην κοινωνία της υψηλής πολιτικής ή ραπτικής, ανάλογα με την κλίση.
Βγάλαν όμως και δουλειά οι ψηφίσαντες. Γι’ αυτό και τώρα που είδαν το φως τ’ αποτελέσματα και ξέρουμε ποιοι θα μας εκπροσωπούν στο ευρωκοινοβούλιο είναι καιρός να σκεφτούμε και να βρούμε τις κοινές συνισταμένες στα δικά μας και στα ευρωπαϊκά, και να παρακαλέσουμε τους ευρωβουλευτές μας: Τώρα που θα πάτε στην καρδιά της Ευρώπης, μελετήστε την κατάστασή μας και πείτε μας ειλικρινά, αυτό που λέμε «διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία» είναι κάτι ευρωπαϊκό ή από μόνο του μας σέρνει μίλια μακριά από την Ευρώπη και το πνεύμα της, και χρόνια μακριά από τους ευρωπαϊκούς οραματισμούς; Γιατί εγώ ο ταπεινός κάτι τέτοιο καταλαβαίνω.
