Δημοτικό Σχολείο Αγίου Κασσιανού
Σε μερικούς δε λέει τίποτε, γιατί φοίτησαν σε άλλα δημοτικά. Φέρνει όμως στο νου το σχολείο τους, τα παιδικά τους χρόνια. Το Δημοτικό Σχολείο Αγίου Κασσιανού υπήρξε προπύργιο ενάντια στις επιθέσεις των Τούρκων στις ελληνικές γειτονιές της Λευκωσίας από το 1956. Πολλοί και πολλές από τον Ταχτακαλά, τον Άη Λουκά, τον Άη Κασσιανό, τη Χρυσαλινιώτισσα, το Χάντακα και την Παλουριώτισσα ίσως να φοίτησαν εκεί, στα παλιά εκείνα πετρόχτιστα δημοτικά σχολεία, θεμελιωμένα στη δεκαετία του 1920, να σφιχταγκαλιάζουν το εκκλησάκι τ’ άη Γιωρκού. Ίσως άλλοι να θήτεψαν εκεί ως μαθητές ή μαθήτριες του Παγκυπρίου Γυμνασίου τη δεκαετία του 1950 ή να διέμεναν στο οικοτροφείο, γειτονικό με τα δημοτικά.
Τα δημοτικά και το εκκλησάκι καταστράφηκαν από τους Τούρκους το 1974, και ξεχάστηκαν σιγά σιγά. Ούτε πως υπάρχουν, όπως δεν φαίνεται να υπάρχουν για πολλούς τα τουρκικά μπαϊράκια στον Πενταδάχτυλο. Κι όμως είναι και τα σχολεία αυτά ετοιμόρροπα μνημεία της τουρκικής θηριωδίας, του επεκτατισμού τους στην πρωτεύουσα και της καταστροφής κάθε πολιτισμικού μας στοιχείου.
Η πιο γνωστή περιπέτεια του ελληνισμού στα δημοτικά αυτά σχολεία ήταν όταν οι Γυναίκες της Κύπρου αποφάσισαν να προσευχηθούν στον Άη Γιώρκη, παρόντων και συλληφθέντων τότε από τους Τούρκους των νυν μητροπολιτών Κιτίου και Πάφου.
Κατάλοιπα τώρα γέρικα, ξεδοντιασμένα, με την πληγωμένη τους αξιοπρέπεια, διαμαρτύρονται σιωπηλά για την κατάντια των ανθρώπων, δικών και ξένων.
Η γειτονιά επιβιώνει, με πρωταγωνιστές τις εκκλησιές και το σχολείο, που μετακινήθηκε στον Ταχτακαλά, κοντά στο τζαμί, πίσω από το Παγκύπριο Γυμνάσιο. Λιγοστοί οι μαθητές από τη γειτονιά κι από άλλες περιοχές, που πίστεψαν πως θα βρίσκαν εκεί την κυβερνητική αρωγή - ακριτικό σχολείο - αποκούμπι των γονιών της περιοχής, να στέλλουν τα παιδιά τους και να’ ναι σίγουροι για τη μέριμνα του Υπουργείου.
Οι λογαριασμοί όμως στα υψηλά δώματα της Διεύθυνσης Δημοτικής δε σηκώνουν συναισθηματισμούς, δεν εκφράζουν οι ψυχροί αριθμοί την αγωνία των γονιών μήπως κλείσει το σχολείο. Εκεί καταμετρούν μαθητές και δασκάλους, όπως σε όλα τα σχολεία, αντικειμενικά κι αλάνθαστα, βέβαιοι όντας και για το παιδαγωγικό της απόφασης και για τη σωστή μεταχείριση των παιδιών, όταν είναι λιγότερα από τον καθορισμένο αριθμό, σ’ όποια γειτονιά κι αν διαμένουν. «Συμπλέγματα» είναι η λύση του Υπουργείου. Κι όμως οι γονιοί ζητούν τουλάχιστο να μην έχουν τέτοια στα Ελληνικά και Μαθηματικά. Κι ο Σύνδεσμος Γονέων κι οι άλλοι γονιοί ξέρουν πως λίγοι διαμαρτυρόμενοι ν’ αποσύρουν τα παιδιά τους και να τα εγγράψουν σε άλλο σχολείο, το παιχνίδι χάνεται, η γειτονιά σβήνει. Γιατί το θέμα δεν είναι παιδαγωγικό, είναι κοινωνικό κι εθνικό. Μια μια παραμορφώνονται οι γειτονιές της Λευκωσίας, ένα ένα κλείνουν τα δημοτικά, τα προβλήματα, κοινωνικά περισσότερο και εθνικά μαζί βρικολακιάζουν, ενώ εμείς παρακολουθούμε τους ιθύνοντες να καταμετρούν, ίσως παραγνωρίζοντας τις άλλες διαστάσεις των προβλημάτων, ίσως πιεζόμενοι από την οικονομική ανάγκη.
Μισό δάσκαλο χρειάζονται στο Δημοτικό Σχολείο Αγίου Κασσιανού, για να βεβαιωθούν οι γονιοί πως το σχολείο θα συνεχίσει τη ζωή του κι η γειτονιά τη δική της πορεία. Όλα τα μέλη της Επιτροπής Παιδείας της Βουλής εξέφρασαν τη συμπαράστασή τους στον αγώνα των γονιών, η ΠΟΕΔ το ίδιο, η Εκκλησία παραστέκεται, η Διεύθυνση Δημοτικής λογαριάζει. Η γειτονιά αγωνιά, το δημοτικό ίσως πνέει τα λοίσθια. Με μισό ακόμα δάσκαλο κι αναπνέει. Θα νικήσουν πάλι οι αριθμοί; Δεν το πιστεύουμε. Ο ίδιος ο υπουργός έδειξε έμπρακτα το ενδιαφέρον του, η Διεύθυνση Δημοτικής θα βρει μια λύση, αναμένουμε εναγωνίως εξαγγελίες.
