ΑΓΛΑΝΤΖΙΑ

ΣΤΕΛΙΟΥ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ

ΑΓΛΑΝΤΖΙΑ

ΚΕΙΜΕΝΟ

ΣΥΝΟΔΕΥΤΙΚΟ

ΟΠΤΙΚΟΑΚΟΥΣΤΙΚΗΣ

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ

Στην αρχή το φως και η ώρα η πρώτη.

Καλημέρισμα με την ανατολή του ήλιου. Τα σύννεφα στον ουρανό φέρνουν στα φτερά τους τη μέρα  καλημερίζουν  την Αγλαντζιά π΄απλώνεται σε μαγευτικό τοπίο, στο Πάρκο του αγίου Γεωργίου της Αθαλάσσας  με τη λίμνη και τα παπάκια, τα λουλούδια στον επίγειο παράδεισο και τους ανθρώπους που χαιρετούν το πρώτο φως της μέρας. Καλημέρα Αγλαντζιά, πάντα , παλιά και νέα, γραμμένη στην Ιστορία και στο χάρτη της φυσικής ομορφιάς.

Η Αγλαντζιά , κτισμένη   κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους σ' ένα πλούσιο, ποικίλο και υγιεινό περιβάλλον είναι το ψηλότερο προάστιο της Λευκωσίας,   με την Ιστορία χαραγμένη στη γη της,  με το μόχθο των κατοίκων της ευλογημένο,  με το σύγχρονο μέρος της κτισμένο  σε λόφους,  σε πλαγιές,  σε επίπεδο οροπέδιο.

Αφειδώλευτα προικισμένη από τη φύση,  εκμεταλλεύτηκε κατά τρόπο μοναδικό τις  σπηλιές της , ένα δείγμα  το Σκαλί , το  πολιτιστικό της κέντρο, όπου  οι δημότες   ευφραίνουν το πνεύμα με πολιτιστικές εκδηλώσεις και ενδιαφέρουσες δραστηριότητες, τα σχολεία της παλιά και νέα, έναν οργανωμένο κόσμο για μικρούς και μεγάλους.

Η Αγλαντζιά είχε την ευκαιρία να απλωθεί στο χώρο, ιδιαίτερα μετά την εγκαθίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατία ς και αργότερα μετά τα τραγικά γεγονότα του 1974. 

Κωνικοί λόφοι, το Καφίζι και τα Νυφκιά , παρέκει ο ΄Αρωνας της Αγιάς, το Βουνό Λεοντάρι ή Λιονταρόβουνος, εκεί όπου η Ιστορία πατά γερά, κι οι άνθρωποι ξέρουν την καταγωγή τους, το  χώμα σιγομουρμουρίζει στο Κάστρο Λα Κάβα, κτισμένο από τον Πέτρο βασιλιά ,  κι η Αγλαντζιά   αναπνέει με πλεμόνια αρχαιότατα, από το 3000 π.Χ.

Εδώ οι πρόγονοί μας  δεν κοιμούνται μα καρτερούν ακόμα τον εχθρό, παρακολουθούν το δρόμο,  να προβάλουν τα στήθια να εμποδίσουν την κάθοδό του στην πόλη.

Πίσω απ'  τα χαλάσματα και τις ιστορίες που γράφουν τα όστρακα βρίσκεται ένα βαθύ παρελθόν, κι ευτυχισμένος όποιος  ξέρει να διαβάζει πέρα απ΄ τις γραμμές  και τα διαγράμματα των λόφων, πέρα απ΄ τα λουλούδια στις στέρνες του φρουρίου..

Πλουμισμένη  από τη μάνα γη  η Αγλαντζιά με δέντρα κι αγριολούλουδα, με λίμνες και πάρκα , στην αγκαλιά της μοσκοβολά  ένας κόσμος θεσπέσιος, χαρά στο δημότη, απόλαυση στο βλέμμα και στην ανάσα  μυρουδιές  άνοιξη, θέρος , φθινόπωρο, χειμώνα.

Νους ορά και νους ακούει, κι ο Πενταδάχτυλος στο βάθος μας καλεί να μην ξεχνάμε, είναι εκεί, τον βλέπουμε και τον αγγίζουμε, η Αγλαντζιά τον χαιρετά καθημερινά και του απλώνει το χέρι, του σκουπίζει τα δάκρυα, του χαϊδεύει τα γέρικα μαλλιά , του προσφέρει στο δίσκο δροσιά κι ευλογημένη ελπίδα.

Στα σχολειά μεγαλώνουν τα κλαριά, στα  φυτώρια ανοίγουν οι σπόροι,

λουλούδια ξεφυτρώνουν στα σκολειά, ανοιχτά παραθύρια και πόρτες.

Ανοιχτά τα μάτια της ψυχής και τα μυαλά,

να μπαινοβγαίνει ο άνεμος κι οι  αντάρες

και τα παιδιά να χουν αποκούμπι στην καρδιά.

τη θέληση βράχο,

νηπιαγωγεία, δημοτικά, γυμνάσια, λύκεια, ανώτερες κι ανώτατες σχολές ,

όποιας φυλής και γλώσσας και θρησκείας

τα παιδιά  να βγουν καλοί δημότες και πολίτες,

μ' αναπτυγμένο  σώμα και ψυχή,

να παλέψουν, να ερευνήσουν ,

νικητές στη φουρτούνα , φως στο σκοτάδι.

Κέντρα και αρχηγεία, κυψέλες εργασίας κι ανθρωπιάς

να κατευθύνεται η είδηση κι η  τάξη,

μεγάλοι πομποί που εξακοντίζουν τη δράση , την εικόνα και τον ήχο ,

στήσαν  τη φωλιά τους στο δήμο μας,

στήσαν  τα κοντάρια της εξουσίας τους στο χώμα της Αγλαντζιάς.

Αθαλάσσα , κάποτε εδώ ήταν θάλασσα και τώρα δεν είναι .

Γεωργική και κτηνοτροφική έπαυλη, δάσος και φράγμα της Αθαλάσσας,

κοιλάδες με τους τραπεζοειδείς λόφους,

δώρα ακριβά της φύσης σ΄ένα δήμο  που αναπτύσσεται συνεχώς ,

και σέβεται τη μάνα γη, τις ιστορικές της μνήμες και φυσικές  ιδιομορφίες.

Η Αθαλάσσα τσιφλίκι και βοσκότοπος τον καιρό της τουρκοκρατίας ,

μετατρέπεται  επί αγγλοκρατίας σε κυβερνητική γεωργική πειραματική έπαυλη

και συνεχίζει ως σήμερα να αποτελεί χώρο πειραμάτων

αλλά και μαγείας φυσικής ομορφιάς, έξω από την πόρτα μας η φύση μας προσμένει..

Ευτυχισμένος που αρχίζει τη μέρα του μ΄ έναν περίπατο στο δάσος.

Μόνο σαν βγήκε απ΄ τον παράδεισο ο άνθρωπος κατάλαβε την εξάρτησή του από τη φύση, κι ευτυχώς που επιστρέφει στην αγκαλιά της σαν παιδί, να ξαναβρεί την ανθρωπιά του, τη χαρά της ζωής και της άπλετης κι ανέξοδης αγαλλίασης.

Στα πάρκα η κοινωνικοποίηση των δημοτών

καθήκον και μέλημα του δήμου, που πρώτος στέκει στην οργάνωση

και χειροκροτεί κάθε εισήγηση που θα φέρει κοντά τους ανθρώπους,

να γνωριστούν, να συνδιαλλαγούν, να σφίξουν τα χέρια και να ανοίξουν τις καρδιές .

Κοντά στη χριστιανοσύνη και στις μεγάλες γιορτές της

η φύση ανοίγεται ειλητάριο βυζαντινό,

κι οι άνθρωποι χαίρονται επαναλαμβάνοντας έθιμα των γονιών τους

που παραδίδουν στα παιδιά και στα εγγόνια,

να συνεχιστεί η παράδοση , να εδραιωθεί ο πολιτισμός

να διαιωνιστούν  τα καλά έργα των ανθρώπων .

Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου, Κύριε,

Ν΄ αγιαστούν τα νερά

Να ειρηνεύσουν οι άνθρωποι.

Το σώμα κι η ψυχή να ευφρανθούν στην πέτρα και στο δέντρο και στο χώμα,

κάθε πνοή χαράς να πνεύσει στη βιασύνη των ημερών και στο σύγχρονο άγχος , θεραπευτήριο της καρδιάς και της αγωνίας του ανθρώπου.

Το Εθνικό Πάρκο της Αθαλάσσας  ανοιχτό 

σ΄όποιον ξέρει να απολαμβάνει τις μικρές κι απερίγραπτες  χαρές της ζωής,

να μαθαίνει τις μεγάλες αλήθειες

να λούζεται στη γοητεία της καλλονής  της φύσης.

Οι μεγάλοι με την παιδική ψυχή

Κι οι μικροί με τις χαρές της άδολης καρδιάς τους.

Το Δημοτικό Πάρκο λίγο πιο κάτω από το Φιλοξενία,

ένας πολύχρωμος παιχνιδότοπος  με τις τσουλήθρες, τις τραμπάλες,

τους ξύλινους πύργους και τις κούνιες,

μια όαση χαράς και ξεγνοιασιάς

φιλοξενεί εκδηλώσεις   για παιδιά κι εφήβους

γέρους και γριές,  παππούδες και γονιούς κι εγγόνια .

Σ΄ ένα παγκάκι, σ΄ ένα τραπέζι  σε καλεί κοντά στον άνθρωπο και αδελφό

 να ξαναμυρίσεις ανθρωπιά κι αγάπη στο τραπέζι

να ξαναβρείς τους δεσμούς  της ζωής ανάμεσα σ'  ευκαλύπτους και πεύκα

με τα πουλιά να τραγουδούν τον ύμνο της χαράς .

Κάτοικοι ενός πλούσιου σε θρησκευτική παράδοση δήμου

οι κάτοικοι της Αγλαντζιάς όχι μόνο διασώζουν παλιές εκκλησιές και ιερά κειμήλια αλλά και κτίζουν καινούριες,

για να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες ενός πληθυσμού που όλο αυξάνεται

ιδιαίτερα μετά  την τουρκική εισβολή

με την προσφυγιά να μπολιάζει με νέο αίμα το δήμο,

αλλά και να γεμίζει ασφυκτικά της εκκλησιές, καθημερινή και Κυριακή.

Εκεί όπου η ευλάβεια ανάβει το κερί

Κι οι καρδιές θυμίαμα προσφέρουν στο Θεό .

Στη  Λεωφόρο Κυρήνειας στήσαν το στέκι τους τα τελευταία χρόνια ο Κερδώος Ερμής κι ο Ασκληπιός με το  Υγιαστήριό του, και παραπέρα, στην Αθαλάσσα, το Νοσοκομείο.

Εδώ συγκεντρωμένος ο σύγχρονος μόχθος δημιουργεί ,

κι ο άνθρωπος κατασκευαστής κι επιδιορθωτής παλεύει με τα υλικά του

να δαμάσει το κατασκεύασμα, να χαρεί τη δουλειά του

να εξοικονομήσει τον άρτον τον επιούσιον.

Σ΄ένα περιβάλλον έξω  από την κατοικημένη ζώνη,

μ΄όλες τις σύγχρονες προδιαγραφές και προβλέψεις

παντός είδους κατασκευαστές κι  επιδιορθωτές και πωλητές

εξυπηρετούν και σε προσμένουν.

Κι όταν ο ήλιος του καλοκαιριού τσουρουφλίζει τις πέτρες κι ανάβει τα χόρτα ,

το  Δημοτικό Κολυμβητήριο ανοιχτό προσμένει το δημότη , μικρό ή μεγάλο ,

να του απλώσει ένα χαλί δροσιάς να ξαποστάσει.

Να νιώσει τις κλείδωσές του να δουλεύουν ρυθμικά στο κολύμπι

κι ένα εξευγενισμένο περιβάλλον  ξεγνοιασιάς

να τον μεταφέρει στου ονείρου τις ακτές .

Τόπος για κοινωνικοποίηση και συγκεντρώσεις, ανοιχτός χώρος, χαρά της ζωής.

Απέναντι από το Κολυμβητήριο το Αθλητικό Κέντρο

για προπονήσεις και συναντήσεις αθλητικές ή πολιτιστικές

δίνει την ευκαιρία στους δημότες να τραγουδήσουν

να χοροπηδήσουν στον ενθουσιασμό τους

ν΄ακούσουν και να χειροκροτήσουν , τον ξένο και το δικό

να πανηγυρίσουν ..

Λαϊκό Θέατρο Αγλαντζιάς, Ηλίας Αλετράς,  ιδρυτής, 

καλλιτεχνικός διευθυντής και σκηνοθέτης ,  40 χρόνια τώρα

έχει ήδη γράψει τη δική του ιστορία, με το ταλέντο,

τη μελέτη και προπάντων το ολοκληρωτικό δόσιμο,

που χαρίζει στον άνθρωπο την ευτυχία της καλλιτεχνικής προσφοράς

σ΄έναν τόπο που ήταν παλιά διψασμένος για  καλλιτεχνικές εκδηλώσεις

και για  διόδους στης τέχνης το φως. 

Εκεί όπου οι άνθρωποι δημιουργούν

Εκεί που χαρίζουν το θείο ιδρώτα τους 

και τους αντιδωρίζουν τη στοργή και αναγνώριση.

Η Νέα Συνεργατική συνεργός στην όποια καλή προσπάθεια του Δήμου, συμπαραστάτης του ανθρώπου.

Σεβάσμιες ρυτίδες συγκεντρωμένες στη Στέγη Ηλικιωμένων,

βρίσκουν ένα λιμάνι γαλήνιο στις φουρτούνες της ζωής, στη δύση του ήλιου,

να ανοίγονται οι σελίδες της ζωής τους ολοζώντανες

και να αναθυμούνται χρόνους παλιούς, με την αγάπη και τη στέρηση,

με τον αγώνα και την πάλη, και τώρα εδώ

ειρηνικά να χαίρονται

χριστούγεννα την κάθε μέρα,

να τους τιμούν για την αξία τους  ξένοι και δικοί,

ο άνθρωπος παρηγοριά κι αποκούμπι του ανθρώπου.

Στης χαρά το  πανηγύρι τ΄ Άι Γιώργη, έξω από το δημαρχείο,

οι ψυχές φτεροκοπούν  στο γιορτάσι,

κι  αναθυμούνται  που έπαιζαν στην αυλή της εκκλησιάς .

Η Δημοτική βιβλιοθήκη αγκαλιάζει με τα βιβλία και τους πίνακες,

με τους δίσκους και τις κασέτες το μελετητή

ανοίγοντας  διάπλατες τις πόρτες

στη γνώση και στην ευαισθησία

στη φαντασία και στο ευγενές ήθος των ανθρώπων του πνεύματος.

Μεγάλα παράθυρα μεγάλα τραπέζια για να γράφουμε γράμματα

και να τα στέλνουμε στον κόσμο

ν' αθανατιστεί ο χρόνος κι ο τόπος κι η στιγμή.

Να γίνουν έργα οι σκέψεις των ανθρώπων

Ο λόγος να γίνει διάλογος και δημοκρατία

Και πνευματική καλλιέργεια και βελτίωση των όρων ζωής των δημοτών .

Παλιά και νέα Αγλαντζιά ενώνουν τους ανθρώπους ,

δρόμοι καθάριοι κι ήσυχοι, αυλές αρχοντικές ,

το πράσινο χορεύει στους ρυθμούς του,

Και στενά δρομάκια γραφικά,

ένας κόσμος που δεν θα χαθεί

γιατί τον θέλουμε ζωντανό ανάμεσά μας,

να μας θυμίζει τις ρίζες και την ανθρωπιά μας

που μπαινοβγαίνει τις νύχτες στα όνειρά μας

στις αυλές με τα γιασεμιά και το βασιλικό

τις μικρές πόρτες και τα σκαλοπάτια

π' ανεβάζουν στη ζωή .

Εκεί που τα παιδιά μας κι εμείς απομακρυνόμαστε από τη φύση

και ξεχνάμε τους πανάρχαιους  μαζί της δεσμούς ,

σ΄ένα ειδικά ανακαινισμένο σπίτι στην καρδιά της παλιάς Αγλαντζιάς 

το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας ανοίγεται βιβλίο της φύσης στον επισκέπτη

με άγρια ζώα και πουλιά , στάβλο με άλογα και κότες,

το γύπα, το τσακάλι , το λαγό, την αγριόγατα,

τον ερωδιό , το παγόνι, το φασιανό ,  αγριογούρουνα και σκίουρους. 

 Κι οι επιζώντες  δε βολεί να λησμονούν τους τιμημένους.

Ο Δήμος δεν ξεχνά τους πεσόντες για την πατρίδα,

Φίλους  από την Καλαμάτα αδελφικούς

και τους νεότερους μάρτυρες της κυπριακής ελευθερίας,

οδοδείχτες της τιμής και της παλικαριάς.

' Οπου και να περπατήσω μυρίζει Ελλάδα και Κύπρο.

Λαϊκό Πανεπιστήμιο 

Καλλιτεχνικές εκδηλώσεις

Διδυμοποίηση με το Δήμο Ζωγράφου

Ολυμπιακή μέρα      βράβευση αθλητών

Εκθέσεις ζωγραφικής,

Τραγούδια και χοροί,

Θεατρικές παραστάσεις

Το Σκαλί διαμάντι

Το Σκαλί χρυσός

Κέντρο και Στολίδι

Πνεύμα και Φως.

Γιατί πρέπει να γνωρίσουμε όχι μόνο τους δικούς μας ,

στα στενά πλαίσια της Κύπρου,

αλλά ν΄ανοιχτούμε και στον ευρύτερο ελληνισμό,

έκθεση ελλαδιτών  ζωγράφων σημαίνει σύσφιγξη πνευματική

των σχέσεων  της Ελλάδας και της Κύπρου με τα  δεσμά της τέχνης

καλλιτεχνική αποτύπωση στον καμβά

της ψυχής που με μεράκι

απλώνει το νήμα της να γνωρίσει

την ομορφιά που κρύβει εντός της.

Η κάθε  τέχνη χαίρεται κι εκφράζεται

στους ρυθμούς των χρόνων μας και των αλλοτινών καιρών,

ανάβει η φωνή και κελαηδεί , παίρνουν φωτιά τα σύννεφα

κι ο αέρας τρεμουλιάζει στο χορό.

Τα πόδια του φτερά , τα χέρια κλαδιά του ανέμου.

Στο  Σκαλί θα στεγαστούν  εκθέσεις των ολόδικων  ζωγράφων

Μας της Αγλαντζιάς.

Χτυποκάρδι αγωνίας και χαράς οι  δημιουργίες τους

ανοίγουν στους δημότες τα μάτια στης τέχνης το φως

οι συνδημότες τους να τους χαρούν

για το μεράκι και το ταλέντο 

για την ευαίσθητη έντεχνη σφραγίδα της ζωής..

Εκεί που η Λαμπρή ανάβει φλόγες στις καρδιές

Και τα παιδιά χορεύουν

Παίζουν  οι μεγάλοι ξέγνοιαστοι

Και οι γέροντες ξεδίνουν

Ας δώσουμε τα χέρια να σύρουμε τον πανάρχαιο συρτό

Για μια καλύτερη ζωή

Για ένα καλύτερο αύριο.