Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.
«Κι απομονωμένοι» τώρα οι Τουρκοκύπριοι, κάθονται κι απελπίζονται, το νου τους τρώει αυτή η τύχη. Γιατί πράγματα πολλά έσω κι έξω να κάμουν είχαν: να συνομιλούν για να περνά ο καιρός, και ταυτόχρονα να ετοιμάζουν το δικό τους «κράτος».
Δημιούργησαν το 1960 ένα κράτος («συνεταιρικό»;) με τους Ελληνοκύπριους. Απομονώθηκαν σε τρία χρόνια, για να δημιουργήσουν τις δικές τους διοικητικές δομές. Εκμεταλλεύτηκαν τα νεκρά στην μπανιέρα παιδιά προβάλλοντάς τα στα παγκόσμια μέσα - έστω κι αν ο πατέρας ήταν ο μανιακός φονιάς. Δώσαν τη διαστρεβλωμένη στον κόσμο εικόνα πως από το ΄63 βρίσκονταν σε διωγμό. Κι επανέρχεται τώρα η Αμερική, διά στόματος κυρίας Κλίντον: «να σταματήσει η απομόνωση των Τουρκοκυπρίων».
Κι οι Τουρκοκύπριοι; Στα Κατεχόμενα από τα στρατεύματα εισβολής εδάφη μας κατέλαβαν ή κατέστρεψαν τα σπίτια μας, εκμεταλλεύτηκαν τις περιουσίες μας, έκτισαν πάνω σε ομαδικούς τάφους αγνοουμένων, μετέτρεψαν τις εκκλησιές σε μουσεία, σε στάβλους, σε αγγειοπλαστεία, «μόνοι κι έρημοι, απομονωμένοι»! Τι πολιτισμό να επιδείξουν στους τουρίστες και στους Άγγλους φίλους τους; Εδώ ήταν εκκλησιά, τώρα τζαμί.
«Απομονωμένοι» στην Καρπασία, έφεραν λίγους «συγγενείς» από την Τουρκία να τους φιλοξενήσουν, περίμεναν να επιδιορθώσουν τα σπίτια οι εγκλωβισμένοι να τους τα αρπάξουν, να τα δώσουν στους «φιλοξενούμενούς» τους, τι να κάνουν τόσα χρόνια «απομονωμένοι»; Να τιμούν τρίτες Βιέννες, συμφωνίες και μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης; «Απομονωμένοι» στα ξενοδοχεία των Ελληνοκυπρίων, «απομονωμένοι» στις περιουσίες μας, έκτισαν, έκλεψαν, ξεπούλησαν.
Κι ύστερα από τόσα χρόνια μέσα στα «τείχη» τους, με την απόφαση του καταστροφέα της Κύπρου αρχηγού τους ν’ ανοίξει τα οδοφράγματα, έκαμαν επίδειξη δυνάμεως: απαίτησαν άδεια εισόδου με διαβατήρια και ταυτότητες. Ένα ψευδοκράτος!
Μόνο «Τουρκοκύπριοι» κατοικούσαν εκεί, αφού οι «φιλοξενούμενοι» από την Τουρκία κι οι εποχικοί εργάτες χρίστηκαν «Τουρκοκύπριοι». («Κι όσοι μιλούν για την αποδοχή εποίκων ξεχνούν πως άλλοι πρώτοι αποδέχτηκαν χιλιάδες» είπε και ο Πρόεδρος) Γιατί στο μεταξύ μοίρασε το ψευδοκράτος ιθαγένειες σε Βούλγαρους και Ιταλούς και Τούρκους, κι ας χαρακτηρίζει έγκλημα πολέμου η παγκόσμια κοινότητα τον εποικισμό.
Κι οι Ελληνοκύπριοι συνεχίζουν να τους «απομονώνουν»! Ξενυχτούν στα καζίνα τους, στα καμπαρέ, στα ξενοδοχεία, κάθονται στο λιμάνι της Κερύνειας, πίνουν καφέ, ταξιδεύουν με τ’ αεροπλάνα τους για την Τουρκία. Αυτή η «απομόνωση» δεν τελειώνει!
Κι όμως μέσα στα τείχη είμαστε εμείς. Και μάλιστα σε τριπλή σειρά, στα σκόπιμα τείχη της αυτοαπομόνωσης των Τουρκοκυπρίων για την οικοδόμηση του ψευδοκράτους των, στα στρατιωτικά επεμβατικά και διπλωματικά τείχη της Τουρκίας και των φίλων της, και στα τείχη των δικών μας αδυναμιών και διλημμάτων, «ή συνομιλίες ή διχοτόμηση», «ή σύντομα λύση ή εδραίωση των τετελεσμένων».
Εδώ- το ξέρουμε και το ομολογούμε- δεν κινδυνεύει μόνο η Κύπρος. Όλος ο ελληνισμός βρίσκεται στο στόχαστρο. Κι αυτό, κατά παράδοξο τρόπο, το ξεχνούμε. Παρακαλούμε την Ελλάδα να μας αφήσει μόνους, μεγαλώσαμε, μπορούμε μόνοι να γκρεμίσουμε τα τείχη, μ’ έναν καφέ. Κι όμως τα τείχη είναι εκεί και δεν έχουμε μαστόρους να τα ρίξουν. Πανελλήνια συντεχνία μαστόρων χρειαζόμαστε. Να ρίξουμε τα τείχη.
