Η Κωνώπων Χώρα
Κάποτε κατοικούσαμε στην Αριστοφάνεια Νεφελοκοκκυγία, πετούσαμε στα σύννεφα και νομίζαμε εαυτούς το κέντρο της γης, κάτι ως τους Δελφούς. Παρήλθον τα έτη εκείνα και τώρα τα σύννεφα μετετράπησαν -θεία δίκη- εις έλη, εξ ου και μετηλλάχθη η χώρα ημών από χώρα νεφών εις χώρα ελών, άρα κωνώπων.
Οι κώνωπες είναι δύο ειδών ως προς την καταγωγή: οι αριστοκράται, οι οποίοι απομυζούν μόνο γαλάζιο αίμα, ως λέμε γαλαζοαίματοι, και οι πληβείοι, ο λαουτζίκος αλλέως αποκαλούμενος. Οι αριστοκράται ή γαλαζοαίματοι ανήκουσιν εις την τάξιν των επωφελουμένων κωνώπων. Οι πληβείοι ανήκομεν εις την ταπεινήν τάξιν των ανωφελών κωνώπων, άλλοι περισσότερον και άλλοι ολιγότερον, με τις ανάλογες διαβαθμίσεις.
Το κοινό στοιχείο ανάμεσα στους ανωφελείς και στους επωφελουμένους είναι ότι «διακλύζονται», κατά την γνωστήν ρήσιν πρώην υπουργού Παιδείας, τότε δεν ήτο «και Πολιτισμού».
Οι επωφελούμενοι κώνωπες της αριστοκρατίας της νήσου των κωνώπων «διακλύζονται» εις διάφορα υψηλά αξιώματα. Ομοιάζουσι τοις κηφήσι και έχουν το εκ φύσεως και θέσεως προσόν της κομματικής ταυτότητος, κάποτε άλλα προσόντα, άγνωστα παρά τοις κοινοίς θνητοίς κώνωψι, ως ημείς. ( Έασον τον Φάουστ να κραυγάζει ότι «εσπούδασε και ρητορικήν και θεολογία και ιατρικήν», κάτι για το οποίο πολλοί νέοι με μάστερ και δοκτοράτα μπορούν να καυχώνται, ουδείς όμως θα τους προσφέρει ανωτάτας θέσεις, αφού δεν είναι γαλαζοαίματοι, άρα δεν έχουν κομματικήν ταυτότητα, χωρίς τούτο να σημαίνει πως δεν ενδιαφέρονται για τα κοινά.)
Οι ανωφελείς κώνωπες της ανωτάτης βαθμίδος «διακλύζονται», ιδιαίτερα στα σχολεία, αλλά και σε άλλα σώματα, ως εις την αστυνομίαν, όπως εσχάτως απεκαλύφθη, το λεγόμενον «δυσμενής μετάθεσις», όπερ σημαίνει «μη μου άπτεσθε κι εγώ καλά την έχω».
Εις τα δημόσια εκπαιδευτήρια, τουλάχιστο, κανείς γονεύς δεν πρόκειται να εγγράψει το παιδίον του και να μη γνωρίζει πως, ενώ η παιδεία είναι δωρεάν, πρέπει απαραιτήτως, όσα μέτρα και αν λάβει, όσους γνωστούς και αγνώστους και αν παρακαλέσει, να πληρώσει τον φόρον του εις τον ανωφελή κώνωπα, ένα κάθε σχολικό έτος, έτσι μελετημένα όπως είναι «διακλυσμένοι» και από το Υπουργείο Παιδείας και από τους εκάστοτε διευθυντές σχολείων, οι οποίοι – δικαιολογημένα- δεν μπορούν να αφήνουν χωρίς ώρες κενής διδασκαλίας ή πλήρους ατασθαλίας τους ανωφελείς κώνωπας της εκπαίδευσης.
Οι επωφελούμενοι κώνωπες, ως αριστοκρατικότεροι και γαλαζοαιματότεροι, είναι σπάνιοι, διά τούτο οι κρατούντες, και λόγω συνηθείας, άρα οικονομίας της νοήσεως και κατ’ επέκτασιν λόγω νοητικής γήρανσης, τους «διακλύζουν» εις τας διαφόρους υψηλάς θέσεις, κάποτε βάσει της αρχής της εναλλαξιμότητας, κάποτε άνευ αρχής, διότι αυτοί αποτελούν τις αρχές.
Επειδή όμως είμαστε κοινωνία μικρή, κωνώπων ως είπομεν, γνωρίζομεν ημείς οι ανωφελείς κώνωπες της κατωτάτης υποστάθμης, οι άγνωστοι και ταπεινοί τη καρδία, τους επωφελουμένους, διότι είναι τρανταχτά ονόματα, επαναλαμβανόμενα επί δεκαετίες, τόσο, ώστε ερώτηση επί παρομοίου θέματος στις κυβερνητικές εξετάσεις θεωρείται πάντοτε ερώτηση εύκολη. « Ποιος είναι ο πρόεδρος του τάδε οργανισμού; Σίγουρα ο τάδε, αφού είναι ή ήταν πρόεδρος σε πεντέξι ως τώρα οργανισμούς.».
Δυστυχώς η χώρα μας, ως χώρα κωνώπων, είναι και χώρα περιοδικού θορύβου. Γίνεται τώρα θόρυβος, επειδή γίνονται οι διορισμοί των διαφόρων συμβουλίων ημικρατικών οργανισμών και άλλων. Θα ξαναγίνει την επόμενη τετραετία ή πενταετία, εκτός αν- αν…
