Ο ΗΡΩΔΗΣ ΖΗΤΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙΟΝ
Ο Ηρώδης ζητεί το παιδί για να το καταστρέψει. Ο Ηρώδης δεν πέθανε. Ζει στην κοινωνία μας με διάφορα πρόσωπα και περιβάλλεται διάφορες στολές, ως επί το πλείστον λαμπρές. Δεν δηλώνει πως θέλει την καταστροφή των παιδιών μας, αντίθετα υπόσχεται άλλα πολλά και καλά. Μια παίρνει τη μορφή της δικής μας κοινωνίας, της άκρως καταναλωτικής, μια της τηλεόρασης και μια των ναρκωτικών. Τα προβλήματα είναι παρόντα, και στα σπίτια μας και στους δρόμους, για να προσθέσουμε και τα οδικά δυστυχήματα.
Οι Έλληνες της Κύπρου δεν είμαστε απειράριθμοι. Ευάριθμοι είμαστε. Κι όμως ζούμε ως να έχουμε τα παιδιά μας πεσκέσι του χάρου, κι όλοι το νιώθουμε πως κάτι δεν πάει καλά.
Ο καταναλωτισμός μπορεί να είναι απόδειξη πλούτου, είναι όμως και αδιάψευστο τεκμήριο της ασέβειάς μας προς τα πράγματα και τις υπηρεσίες. Εύκολα πετάμε στον κάλαθο των αχρήστων, άρα στη φύση, το παλιό, εύκολα το ανανεώνουμε. Και τις υπηρεσίες, ιδίως της διασκέδασης, τις απαιτούμε και για τα ανήλικα. Η διαφήμιση προστάζει κι εμείς πειθήνια όργανα υπακούμε άνευ αντιρρήσεων. Η γιαγιά φύλαγε τις σπόντες, τις καρφίτσες, τα κουμπιά. Οργάνωνε στο σπίτι συγκεντρώσεις. Οι καιροί πέρασαν ανεπιστρεπτί.
Έγινε ολόκληρος αγώνας για να συνδεθούμε με τα ελλαδικά κανάλια τηλεόρασης, να παρακολουθούμε τις εξελίξεις, να ανανεώνουμε τη γλώσσα μας, να μην είμαστε οι επαρχιώτες. Και τα αποτελέσματα ολοφάνερα. Το χαζοκούτι –άκομψη λέξη- υπερασπίστηκε με πάθος το χαρακτηρισμό του κι απέδειξε πως έχουν απόλυτο δίκαιο όσοι έτσι αποκαλούν την τηλεόραση. Τα όσα παρακολουθεί μια οικογένεια μπορεί να τα κρίνει ο καθένας και να εκφράσει τη γνώμη του. Ακόμα και το ημικρατικό κανάλι, κάποτε οδοδείκτης και φωτεινό αστέρι για την ελλαδική τηλεόραση, ακολουθεί κατά πόδας.
Τα ναρκωτικά ήταν άγνωστα πριν λίγα χρόνια, ακούγαμε μακάριοι επιμηθείς τι γίνεται στο εξωτερικό και επαναπαυόμασταν. Είναι ήδη ο μινώταυρος μέσα στο σπίτι μας, και στα καταμετρημένα θύματα από τα ναρκωτικά περιλαμβάνονται δυστυχώς μαθητές και στρατιώτες, ενώ οι ηλικίες των παιδιών που τα χρησιμοποιούν ή τα δοκίμασαν συνεχώς κατέρχονται πλησιάζοντας το δέκα. Όσο για το κάπνισμα, ντουμάνι τα σχολεία, οι αυλές, οι τουαλέτες τους. Ο Ηρώδης ζητεί την ψυχήν του παιδίου.
Κι η άσφαλτος καιροφυλακτεί να αυξήσει τα θύματά της με την καθημερινή θυσία. Μοίρα κακή, ανθρώπινος παράγων, παραβάσεις και παραβιάσεις. Κι ο Ηρώδης ζωντανός να διατάσσει. Κι οι μάγοι να μη λύνουν κανένα πρόβλημα.
Ο Θεός μας έδωσε το λογικό. Μα ο σατανάς συνεχίζει να έχει ποδάρια τεσσαράκοντα. Η δικαιολογία. Μήπως έχουμε χρέος στα παιδιά μας που δεν το ξοφλούμε ποτέ;
