Ουαί τω διδασκάλω εκείνω
Αλοίμονο στο διδάσκαλο εκείνο που δεν κατάλαβε πως δεν ήρθε στη γη για τους καλούς μαθητές αλλά για τους αδύνατους, γι’ αυτούς που τον έχουν ανάγκη, γιατί στους καλούς δεν έχει και πολλά να προσφέρει, αυτοί μαθαίνουν και μόνοι τους, και το πολύ να σταθεί εμπόδιο στην πνευματική τους ανάπτυξη με τα δασκαλίστικα και ανούσια.
Αλοίμονο στο δάσκαλο εκείνο που δεν κατάλαβε πως ο Σωκράτης δεν ήθελε να βγάλει μικρούς Σωκράτηδες, αλλά να βοηθήσει τον καθένα να βρει τον εαυτό του, όπως ο άλλος μέγας διδάσκαλος, ο Ιησούς Χριστός, που είπε στη Μάρθα πως τυρβάζει περί πολλά, ενώ ενός εστί χρεία, ένα πράγμα χρειάζεται ο άνθρωπος, να βρει την ψυχή του ακούοντας το βαθύτερο εαυτό του, όπου εδράζεται ο ίδιος ο Θεός, αφού κατά Παύλο, το σώμα του ανθρώπου είναι ο ναός του εν ημίν Θεού.
Ο Χριστός συνέτρωγε με τους τελώνες και τους αμαρτωλούς, κι όταν ρωτούσαν οι Φαρισαίοι γιατί, Αυτός τους είπε πως δεν έχουν ανάγκη γιατρού οι υγιείς αλλά οι ασθενείς. Δεν ήρθε στον κόσμο να σώσει τους δίκαιους αλλά να βοηθήσει τους αμαρτωλούς. Κι αλοίμονο στο διευθυντή σχολείου που δεν κατάλαβε αυτό το απλό, πως γι’ αυτούς τους λεγόμενους «προβληματικούς» μαθητές βρίσκεται εκεί που βρίσκεται, για να τους σώσει, και όχι για τους πολλούς, που δεν ενοχλούν κανένα.
Και ακόμα ο Κύριος και διδάσκαλος ένιψε τα πόδια των μαθητών του, κι αλοίμονο στο δάσκαλο που δεν κατάλαβε πως είναι για το μαθητή του και πατέρας και μητέρα κι αδελφός και φίλος.
Και για να ξανάρθουμε στη Μάρθα, η οποία περιεσπάτο περί πολλήν διακονίαν, δεν καταλάβαινε όμως το ένα και κύριο, αλοίμονο στο δάσκαλο ή στο διευθυντή προπάντων που νομίζει πως είναι οι πολλές εκδηλώσεις κι οι δραστηριότητες που σώζουν την ψυχή, τα περιοδικά κι οι εφημερίδες, τα ταξίδια και οι εκδρομές, γιατί αυτές μάλλον περισπούν και μάλλον αποδεικνύουν πως περί πολλά τυρβάζουν και μεριμνούν ενώ παραλείπουν το κύριο, να σώσουν την ψυχή των παιδιών που τους παραδίδει ο γονιός. Δεν λέγω η πολιτεία. Και πάλι βέβαια το μέτρο. Και τούτο ποιείν, κακείνο μη αφιέναι. Γιατί κάποτε σού έδιναν την εντύπωση τα σχολεία, οι διευθυντές για την ακρίβεια, πως άνοιγε ο ένας ένα ένα λάκκο με μια δήθεν εκδήλωση, έπεφτε ο άλλος μέσα κι άνοιγε μεγαλύτερο λάκκο, μέχρι που ακούς σήμερα πράματα και θάματα, εκδηλώσεις επί εκδηλώσεων, ώστε διερωτάσαι πότε γίνεται μάθημα στην τάξη!
Όλα μπορούν να γίνουν με το μέτρο και με τη διάκριση του ουσιαστικού, που είναι να βοηθηθεί το παιδί να βρει τον εαυτό του, τις κλίσεις του, τα τάλαντά του, να αναπτύξει κρίση και λόγο, να γίνει όσα λέγονται και θρυλούνται από τα προγράμματα και τις διακηρύξεις, τα οποία τις περισσότερες φορές παραμένουν προγράμματα και διακηρύξεις.
Σε τελευταία ανάλυση, για να θυμηθούμε το νεότερο μεγάλο μας δάσκαλο μακαριστό Ευάγγελο Παπανούτσο, τρία προσόντα χρειάζεται να έχει ένας δάσκαλος, για να είναι επιτυχημένος, πρώτον αγάπη για το παιδί, δεύτερον αγάπη για το παιδί, τρίτον αγάπη για το παιδί.
Τα πιο πάνω γράφτηκαν μέσα στον προβληματισμό μας για την κατάσταση που παρουσιάζει μερίδα των παιδιών μας. Μέσα στην παραβατική τους συμπεριφορά, σαν σε καθρέφτη, ας δούμε ο καθένας το μερίδιο ευθύνης του, κι ας προχωρήσουμε στην πρόληψη άλλων περιστατικών, όπως επιτυχημένα κατόρθωσε η συνεργασία των πολλών να επιτύχει, με το να μειώσει τα κρούσματα τις άγιες μέρες του Πάσχα.
Γιατί η πρόληψη μαρτυρεί διηνεκές ενδιαφέρον, οργάνωση, συνεργασία παραγόντων, πρακτικότητα, πείρα και σοφία.
