Χις έξελανσι
του Στέλιου Παπαντωνίου
Η Όγια ήταν και περήφανη και λίγο μπερδεμένη. Θα’ ρχόταν ο ηγέτης των ελληνοκυπρίων να περάσει όλη μέρα στο σπίτι της και να συνομιλεί με το σύζυγό της, άλλο μεγάλο ηγέτη, που αν τον χάσουμε χάσαμε και την τελευταία ευκαιρία για λύση του κυπριακού, και τι να κάμνει μόνη της, ίσως φέρει μαζί του και τη γυναίκα του, τη φίλη της, να τα λεν τουλάχιστο κι αυτές, να λύνουν άλλα προβλήματα, να διαβάζουν τον καφέ, τόσα κακά που’ χει αυτός ο δύσμοιρος τόπος, που τους περιμένει με ανοιχτές αγκάλες να ενώσουν τα δυο συνιστώντα, να γίνει ο τόπος ο ζηλεμένος παράδεισος ανατολής και δύσης, κάτι τέτοιο περίπου είπε κι ο ελληνοκύπριος ηγέτης στο προεδρικό, μπροστά σε κόσμο, μόνο να’ χουν την Κύπρο στην καρδιά, αριστερά. Αυτοί θα λύνουν το κυπριακό κι εμείς θα μαγειρεύουμε. Αυτή κουπέπια κι εγώ ντολμαδάκια ή ιμάμ μπαϊλντί, έτσι κι αλλιώς κανένας δε νηστεύει, να βάλουμε και κάμποσο αρνί στη σούβλα.
Αν το σπίτι είναι στην Κερύνεια, αδιάφορο, Κερύνεια δεν υπάρχει, εμείς τον προσκαλούμε στην Κίρνε, στο σπίτι μας, χτισμένο σε κυβερνητική γη, και στο εξοχικό μας αν θέλει, αυτό ήταν κάποτε ελληνοκυπρίου, όμως τα τουρκικά στρατεύματα μας έσωσαν από το στόμα των εχθρών μας και μας έδωσαν το σπίτι, να’
ναι καλά ο στρατός μας, ο Αλλάχ σώζοι τα ειρηνευτικά στρατεύματα.
Η περηφάνια της Όγια ήταν και για τον άλλο, τον ηγέτη της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που λέει ο λόγος, που προσαγόρεψε τον αγαπημένο της εξοχότατο, χις έξελανσι, έτσι τον είπε στο Λονδίνο, που σημαίνει πως τον αναγνωρίζει πρόεδρο, άρα αναγνωρίζει και το μόρφωμά του ή το παραμόρφωμά του, το συνιστών που λέγαμε, έστω κι αν εκείνοι οι αγράμματοι νομομαθείς στο ευρωπαϊκό δικαστήριο αποφάνθηκαν πως τέτοιο κράτος – τουρκοκυπριακό- δεν υπάρχει. Γιατί δεν ρωτούν τους ελληνοκύπριους;
Απόδειξη πως μας αναγνωρίζουν οι αδελφοί μας αυτοί είναι τα αυτοκίνητά μας, αφού διακινούμαστε με τα δικά μας τουρκοκυπριακά νούμερα σ’ όλη την Κύπρο, αναγνωρίζουν τη σημαία μας, αφού ο αγαπημένος μου μεταβαίνει στις συνομιλίες με το αυτοκίνητό του, με τη σημαία μας, τη μοστράρουμε παντού, από μιναρέδες ως Πενταδάχτυλο, από Πενταδάχτυλο ως Γκούγκλ ερθ, αναγνωρίζουν την τουρκική Κίρνε, αναγνωρίζουν τους αστυνομικούς μας στους οποίους δείχνουν ταυτότητα όταν περνούν τα σύνορά μας, αναγνωρίζουν το αεροδρόμιό μας, αφού τόσοι και τόσοι ταξιδεύουν Τουρκία μεριά, θα αναγνωρίσουν κι όλους όσους αποκαλούν έποικους ως Κύπριους πολίτες θέλουν δε θέλουν, το κράτος μας καλά κρατεί, γι’ αυτό τους ευχαριστούμε ολόψυχα, τους ελληνοκύπριους και τη μάνα Τουρκία, τους μόνους που μας αναγνωρίζουν. Γι’ αυτό ας ετοιμάσουμε κι ένα γλυκάκι βύσσινο. Μην τους λείψει και μου πικραθούν. Εις υγείαν. Κι όποιος αντέξει.
