Αναζητείται ταυτότητα ή εκπρόσωπος των Ελληνοκυπρίων
Του Στέλιου Παπαντωνίου
Από το «είμαστε Έλληνες και Έλληνες θα παραμείνωμεν» του Μακαρίου ως το «είμαστε ένας πολυπολιτισμικός λαός» δεν έχουν περάσει χιλιάδες χρόνια αλλά απλώς καταπλάκωσε τον ελληνικό κυπριακό λαό ο οδοστρωτήρας του προέδρου που εξέλεξαν όσοι εξέλεξαν και που κάποτε πρέπει να λογοδοτήσουν και μάλιστα εκ βαθέων.
Ποιοι είμαστε; Στο γνώθι σαυτόν, παράγγελμα των Δελφών, ανεδείχθη πάντων σοφότατος ο Σωκράτης με το «έν οίδα ότι ουδέν οίδα», με τη σημασία πως δεν αξίζει το πλήθος των γνώσεων, αλλά ότι ο άνθρωπος είναι το γνωστικό υποκείμενο, το ον που μπορεί να μαθαίνει, κάτι που οι σύγχρονοι παιδαγωγοί το’ χουν κρυφό καμάρι, αλλά δυστυχώς γι’ αυτούς είναι αρχαιότατο, και πάλι καλά! Αλλά το γνωστικό υποκείμενο με βάση το χώρο και το χρόνο και τις κατηγορίες, τα πνευματικά του όπλα, οργανώνει τις παραστάσεις, τις γνώσεις και τον κόσμο του με μια γλώσσα. Κι η γλώσσα αυτή για μας είναι η ελληνική, που μας παρέδωσαν οι πρόγονοί μας εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια. «Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική»- δεν είναι στίχος- αλλά ολόκληρη η ουσία της πνευματικότητάς μας, αφού χωρίς γλώσσα δεν ονοματίζουμε, δεν σκεφτόμαστε ούτε μαθαίνουμε. Και δεν είμαστε «ελληνόφωνοι» ούτε «το μόνο στοιχείο που μας δένει με την Ελλάδα είναι η γλώσσα» όπως λεν μερικοί αδαείς, αναισχύντως, στα σχολεία, αλλά είμαστε δεμένοι με την Ελλάδα χειροπόδαρα, με ολόκληρο τον πολιτισμό μας, τα ήθη και έθιμα, τη συνείδηση της ελληνικότητάς μας. Το ουσιώδες αυτό της ψυχοσύνθεσής μας, την ελληνικότητά μας, μερικοί στα σημερινά σχολεία προσπαθούν να εκθεμελιώσουν, ακολουθώντας κατά βήμα την στραβάρα, την Άτη, τη σύγχυση φρενών των άγγλων του περασμένου αιώνα. «Μαζεύουν σύνεργα για να τις αλλάξουν, δε θα μπορέσουν», λέει ο Σεφέρης για τις προσπάθειές τους ν’ αλλάξουν την ελληνική ψυχή μας. Όσοι είναι είτε εντός είτε εκτός σχολείων βλέπουν πώς σιγά σιγά μερικοί χειραγωγούν τη νεότητα και ενσταλάζουν σ’ αυτή τα συνθήματα περί πολυπολιτισμικότητας από νηπιαγωγείου άχρι πανεπιστημίων, όλα μεθοδευμένα, με απώτερο σκοπό την αντεθνική λύση του εθνικού μας προβλήματος.
Ποιοι είμαστε, αν δεν ξέρουμε και ψάχνουμε να βρούμε την ταυτότητά μας- ο ευρών αμειφθήσεται. Ίσως όμως αυτός που δεν ξέρει να είναι η κεφαλή του κράτους, γι’ αυτό και οι πειραματισμοί του: Όποιος μας επισκεφτεί, μαζί του κι εμείς, είμαστε κι εμείς αυτό που είσαι εσύ, λίγο Σύρος αλλά και πολύ πολυπολιτισμικός. Στην Αυστραλία τώρα, το ίδιο τροπάρι, είμαστε κι εμείς αυτό που είστε κι εσείς.
Στο τέλος όμως πέφτει μεγάλο το βάρος στη βουλή, πριν καν αρχίσει τις εργασίες της να διερευνήσει το μέγα θέμα: Ποιος εκπροσωπεί τους ελληνοκυπρίους στις συνομιλίες; Και να αποφανθεί. Η απόφαση να ληφθεί βάσει αρχών, βέβαια, χωρίς ανταλλάγματα. Αν αποφανθεί ότι τους ελληνοκυπρίους εκπροσωπεί ένας πολυπολιτισμικός και όχι ελληνοκύπριος, τότε πρέπει να εκλέξουν εκπρόσωπό μας στις «κυπριακής ιδιοκτησίας» συνομιλίες, αφού σ’ αυτές συνομιλεί- λένε- εκπρόσωπος της ελληνοκυπριακής και εκπρόσωπος της τουρκοκυπριακής κοινότητας. Αν συνομιλεί εκπρόσωπος της τουρκοκυπριακής και της πολυπολιτισμικής, ποιος εκπροσωπεί τους ελληνοκυπρίους; Το ογδόντα τοις εκατό ενός λαού βρίσκεται ακέφαλο. Τα πράματα είναι παραπάνω από σοβαρά.
