Ηθικά και πολιτικά ορθόδοξα και παράδοξα
Του Στέλιου Παπαντωνίου
Είναι δυνατό η ίδια πολιτική πράξη να θεωρείται και ηθική και ανήθικη; Κι αν ναι, τότε η ηθική μοιάζει με το φούρνο του χότζα, όποιος θέλει τον στρίβει κατά το δοκούν κι είναι όλοι ευχαριστημένοι.
Όταν αρχίζουμε να ερευνούμε ένα θέμα, καλό είναι να το ερευνούμε εξαρχής, κι η αρχή λέει, και δεν έχει διαψευστεί, πως ένας αρχηγός κόμματος, θέλοντας να μην ψηφιστούν σε εκλογές υποψήφιοι του κόμματός του ανέλαβε εκστρατεία ο ίδιος για να πείσει τους κομματικούς του φίλους να καταψηφίσουν ορισμένους υποψήφιους. Αυτό είναι ηθικό ή ανήθικο; Δηλαδή προξενεί κακό σε συνάνθρωπο ή όχι; Είναι έντιμο ή ανέντιμο; Αν η πράξη συνέβη, είναι και ανήθικη και ανέντιμη, γιατί προξένησε βλάβη σε συνάνθρωπο και μάλιστα συναγωνιστή και μέλος του κόμματος και υποψήφιο και δεν τέθηκαν εξαρχής φραγμοί, ώστε να πεισθεί ο υποψήφιος να μην υποβάλει υποψηφιότητα, δεν του ελέχθη ευθαρσώς, στο κόμμα δεν έχεις θέση. Αντίθετα, αφέθηκε ο υποψήφιος ή οι υποψήφιοι να εισέλθουν στην κονίστρα και να δεχτούν τις πισώπλατες μαχαιριές του αρχηγού του κόμματός τους. Αν είναι αληθή τα δεδομένα, είναι ανήθικη και ανέντιμη η πράξη. Αν είναι ψευδή, τότε να βρεθούν και να καταδικαστούν οι διασπείροντες ψευδείς ειδήσεις και μάλιστα εις βάρος αρχηγού κόμματος, διατελέσαντος μάλιστα εις υψίστας θέσεις της ιεραρχίας του κράτους.
Και ολίγα τώρα νομικά ή νομικίστικα, μια και δεν είμαι νομικός. Το άρθρο 71 του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας διαλαμβάνει πως κενούται η θέση βουλευτή αν αυτός πεθάνει, ή ο ίδιος υποβάλει παραίτηση, ή χάσει την ιθαγένειά του. Από αυτό συμπεραίνεται πως εξαρτάται μόνο από το βουλευτή αν θα δώσει παραίτηση. Όσο για επιστροφή έδρας στο κόμμα και άλλα συναφή, τέτοια δεν λέει.
Όσο για τα παρεπόμενα των εκλογών, και πάλι αποδείχτηκε πως οι κομματικοί ταγοί είναι κατώτεροι των περιστάσεων και μερικοί εκλεγέντες βουλευτές όχι μόνο δεν έπαθαν γιατί είχαν τη στήριξη των αρχηγών τους αλλά και δεν έμαθαν – απόδειξη η ανάρμοστη συμπεριφορά τους στη βουλή- κι αυτό είναι και πάλι κρίμα κι άδικο, να εξαρτιέται η τύχη του τόπου από τους τρώγοντας και πίνοντας αναξίως από το σώμα και το αίμα του τόπου.
Αντίθετα, μερικοί όχι μόνο στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων, φάνηκαν έντιμοι και αξιοπρεπείς, δίδαξαν ανθρωπιά κι όχι κομματοκρατία, υπακούοντας στη φωνή της συνείδησής τους κι όχι στην κομματική καμαρίλα. Τα κόμματα κάνουν καλό να ξανασκεφτούν τους λόγους ύπαρξής τους, που δεν είναι το κομματικό καλό αλλά το καλό της πατρίδας, και τους όρους με τους οποίους πρέπει να υπάρχουν.
Προς το παρόν η γενική εντύπωση- και από την αποχή στις εκλογές εδώ και από τις συγκεντρώσεις των αγανακτισμένων στην Ελλάδα- είναι ότι τα κόμματα μόνο κομμάτια κάνουν τη χώρα και δεν εξυπηρετούν παρά μόνο τα συμφέροντά τους. Η Δημοκρατία ξανακτυπά την πόρτα των πολιτών και ζητεί κάθαρση από το πλήθος της σκουριάς που επεσώρευσαν τα κόμματα στο πνεύμα της.
