Αξιαγάπητε ξεροκέφαλε
του Στέλιου Παπαντωνίου
Γι’ αυτό είσαι αξιαγάπητος, επειδή είσαι ξεροκέφαλος. Αν αρχίσεις να καταμετράς τους δεδηλωμένους εχθρούς κι εκμεταλλευτές σου από το 1953 και εξής, θα καταπλαγείς και θα βοήσεις: «επληθύνθησαν οι εχθροί μου υπέρ την ψάμμον της θαλάσσης». Κι όμως εσύ αντιστέκεσαι και αυτό είναι το θαυμαστό, γιατί είσαι άνθρωπος και δεν θέλεις να πεισθείς ότι είσαι αυστραλοπίθηκος, που γεννήθηκε για να είναι ραγιάς και τουρκολάγνος, πάντως όχι ιδεαλιστής. Γιατί, κατά τον πραγματισμό, δουλειά δε βγάζει ο ιδεαλισμός, γι’ αυτό κι απορρίπτεται, έστω και αξιοθαύμαστος. Κι όμως τα Ηνωμένα Έθνη δεν δημιουργήθηκαν για να εφαρμόζουν τα δυνατά και αυτονόητα, αλλά για να οδηγούν τον κόσμο στο καλύτερο, στηριζόμενα στα ιδανικά της παγκόσμιας ειρήνης και δικαιοσύνης. Οπότε, αν οι εκπρόσωποί του δεν είναι άξιοι να το αντιληφθούν, καλύτερα να τίθενται στο μάρσιπο των καγκουρώ για αναχώρηση.
Άλλοι εχθροί σου χρησιμοποίησαν το χρήμα. Πολλά εκατομμύρια δολάρια ή ευρώ διασπαθίστηκαν για σένα, από το 2003 και εξής. Οργανώσεις και οργανισμοί, ιδιωτικοί και δημόσιοι, επίσημοι κι ανεπίσημοι έπεσαν μετά βουλιμίας να σε καταβροχθίσουν κι εσύ εκεί, με τα όχι σου για μια αξιοπρέπεια. Γιατί τόσα λεφτά χαμένα, για μια αφύσικη λύση; Αν τα ’διναν για ναύλα να επιστρέψουν οι κουβαλητοί στα καλύβια τους, αν τα ’διναν να ξαναφτιάξουν τα σπίτια των προσφύγων, τις εκκλησιές και τα ιερά μας, θα ’ταν έργο θεάρεστο και όχι βαρβαρικό. Κι όμως τόσα λεφτά πετάχτηκαν για να μας πείσουν πως είναι καλύτερο να’ σαι γιουσουφάκι και ν’ απλώνει ο αγάς τη χερούκλα του πάνω σου, μη σώσει!
Τελευταία επιστρατεύτηκε και ο πρώην υπουργός των εξωτερικών της Τουρκίας , ο οποίος με άλλα λόγια μας είπε πως, αν υπακούσουμε στα σχέδια της χώρας του και δεχτούμε τα χρονοδιαγράμματά της, θα ευτυχήσουμε. Πώς; Υποταγμένοι και λακέδες της αυλής της αναδυόμενης τουρκικής αυτοκρατορίας των Ερτοάν και συν αυτώ; Καλά, και περιμέναμε δηλαδή τίποτε άλλο από τον κόρακα από ένα τουρκικό «κρα», έστω και αγγλιστί; Ή περιμέναμε τίποτε άλλο από «κκρα» ιν ίγκλις από τον υφυπουργό των εξωτερικών της αυτής μεγαλειότητος; Όταν οι κλεφταποδόχοι πήγαν στον Ρομπέν των Δασών και του ζήτησαν να τους υπερασπιστεί, αυτός είπε πως το θέμα είναι πολιτικό και δε λύεται με δικαστήρια και με μέτρα δικαιοσύνης, γι’ αυτό παρέπεμψε τους κλεφταποδόχους στο Υπουργείο Εξωτερικών της Μεγάλης τότε Βρετανίας. Γι’ αυτό συνάμενος κουνάμενος μας αφίχθη ο κύριος υφυπουργός, μας εξίσωσε με τους παράνομους και τους κλέφτες, και μας παρακάλεσε να σκεφτούμε τους κλεφταποδόχους στα κατεχόμενα , εξισώνοντάς τους με όσους συμπατριώτες του εδώ αντιμετωπίζουν συνήθη προβλήματα!
Από αρχαιοτάτων χρόνων οι κόρακες λεν και θα λεν «κρα» σε όλες τις γλώσσες του κόσμου. Εμείς όμως γιατί με τόση προσοχή να κρεμόμαστε από τα χείλη τους; «Περιμένοντας τους βαρβάρους» το κάναμε; Να’ ρθουν να μας φέρουν λύσεις; Μια κάποια λύση;
Στο μεταξύ, ξένοι και δικοί, μας ράβουν τα σάβανα, μια έτσι μια αλλιώς, ευτυχώς κι αυτά έχουν τη μόδα τους κι οι υψηλοί μόδιστροι προσπαθούν να συμβαδίζουν μ’ αυτήν, γι’ αυτό και αναγκάζονται να αλλάζουν τις τσέπες και τα μανίκια (έχουν τα σάβανα μανίκια;)
ό, τι όμως κι αν μηχανεύονται δεν παύουν να είναι πεθαμενατζήδες, που προσπαθούν να θάψουν ένα περήφανο λαό, ξεροκέφαλο, γι’ αυτό αξιαγάπητο. Που προπάντων ξέρει να αρνείται να κρεμαστεί ως «ιδανικός αυτόχειρ» από το ταβάνι.
