Ελειφτήκαμεν τες ελιές;
Ελειφτήκαμεν τες ελιές; Ο Πενταδάχτυλος τζι ούλλη η επαρχία της Τζιερύνειας εν γεμάτη ελιές τζιαι τερατσιές. Ακόμα τζιαι στο περβολούιν του Παπάντωνη στο Βουνόν εν να σιεν καμιάν εκατοστήν, τζι άλλες στον Υψηλόν. Γιατί στο Δίκωμον λαλείς να ΄ν λλιες; Αλλά έτσι κόβκει ο νους τους ξένους, έτσι κάμνουν τζι οι δικοί! Τα χάλια μας εν τα θωρούμεν, τους συμβολισμούς αθθυμηθήκαμεν!
Αμμα επήαιννες έτσι τζιαιρόν στον ελιόμυλον του θκειού μου του Γιώρκου, επεριμέναν σειράν οι χωρκανοί. Τζι άμμα εφούρνιζεν τζι η παπαδκιά τζι εμουσκομυρίζαν οι τόποι ψουμίν φρέσκον, βουττίν στο λάδιν του μύλου με κάμποσον όξινον τζιαι άλας, πέτε μου άλλον φαϊν καλλύττερον.
Εστερήσετέ μας τα όμως πολλά γρόνια, τζιαι νομίζετε πως εν να τα ξηχάσουμεν!
Το λοιπόν, που ελιές εν γεμάτος ο Πενταδάχτυλος, τζι η Τζιυρκά, τζι ο Άης Επίκτητος τζι ούλλα τα χωρκά μας. Εμείς όμως έν τα βάλλουμε στην παρένθεσην, ούτε λαλούμεν εν ναν «εθελοντική η επιστροφή» σας. Γιατί εν τίποτε αγγαρεία να πάμεν έσσω μας; Πόσα χαππούθκια να μας χρυσώσετε; Μα’ μαστι χαντοί; Εμείς να φυτεύκουμεν, για να τρων τα Τουρτζιά; Εν τούτη η δικαιοσύνη της Ευρώπης τζιαι του όηε; Εν τούτον που σημαίνει διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία τζιαι λύση επώδυνη; Να τρων τες ελιές, να ξηλαϊζουν τζιείνοι, τζι εμείς να χάσκουμεν, σταθμισμένοι ευρωπαίοι πολίτες;
Τζιαι μεν μου ξαναπείς τζιείνον το παττάλικον «είσιετε ευκαιρίαν το 2004 τζι εχάσετέ την». Εθ θωρείς ι΄ν΄τα΄ν’ που κάμνει ο Ερτοάν στον Αρμένην; Υπόγραψεν πρώτα, τζι ύστερα κκουρί κκουρί ζητά του τζι άλλα, γιατί εθ θα δεχτεί, λαλεί, να το ψηφίσει η εθνοσυνέλευσή του! Με πρώτη φορά, με τελευταία! Εμάς πόσες φορές υπόγραψεν ψηφίσματα ως τωρά; Εφάρμοεν κανέναν;
Τζι επειδή εμπερτέψαμεν με τους γειτόνους μας για καλά, τζαι με κάμποσους δαμέσα, να ξαναπούμεν, λαλώ, την εισβολήν εισβολήν, τον εποικισμόν έγκλημαν πολέμου, την Τουρτζιάν κατακτητικήν τζι εχθρικήν, να μάθουν τζιαι τα κοπελλούθκια μας καμμιάν αλήθκειαν, πως η πατρίδα μας εν σκλαβωμένη, τζι όι να τα χαντακώννουμεν με τες κουλτούρες στα σκολεία.
Αμ μεν εν άλλο, να σώσουμεν την αδρωπκιάν μας τζι εμείς τζιαι τα παιδκιά μας.
