Το βαθύ μας κράτος
του Στέλιου Παπαντωνίου
Ήταν της σόρτας μας να τ’ ακούσουμε κι αυτό από τον τουρκοκύπριο ηγέτη: το βαθύ μας κράτος φέρει προσκόμματα στις συνομιλίες που δεν τρέχουν με τους επιθυμητούς για τον αδελφό μας ρυθμούς.
Για τριάντα πέντε χρόνια κανένας Τούρκος δε βιάστηκε να λύσει το κυπριακό, αντίθετα συνέγραφαν διατριβή στη χρονοτριβή, ενώ εμείς καταντούσαμε περικαθάρματα κι απόκληροι του κόσμου. Κανένα ψήφισμα του ΟΗΕ δε σεβάστηκαν, κανένα δεν εφάρμοσαν, η τρίτη Βιέννη στα χαρτιά κι η επιστροφή της Αμμοχώστου φτερό στον άνεμο. Και τώρα μας καλούν να υπακούμε στα προστάγματα του διεθνούς οργανισμού και να σεβόμαστε τους ασεβείς υπαλλήλους του.
Από το 1955 η Τουρκία σχεδίαζε σε βάθος χρόνου, κι από το ΄74 τριάντα πέντε χρόνια συνεργαζόταν με τον Ντεκτάς να στήσουν το κρατίδιό τους, ν’ ανοίξουν τα συρματοπλέγματα και να δούμε ποθαμασμένοι την αστυνομία τους, να επιδείξουμε ταυτότητες και διαβατήρια, να πεισθούμε πως εκεί υπάρχει κράτος- επιφανειακό. Το βαθύ ήταν το δικό μας, γι’ αυτό χρειάζονταν τόσα χρόνια να το ξεθεμελιώσουν.
Και προσελήφθη ο Ανάν, μεγαλοεργολάβος, και τα δικά μας τα παιδιά τσιράκια του, να το γκρεμίσουν. Ευλογημένος όμως ο λαός, με το βαθύ ένστικτο και τη βαθιά κι ανθρώπινη αξιοπρέπεια, που δεν καταδέχτηκε να ψηφίσει «ναι», να ησυχάζουν στο λεκανοπέδιο κι οι συν αυτοίς εδώ, ταλατοκένταυροι φαντάζουν φωτογραφισμένοι μαζί του.
Βαθύ κράτος μπορεί να μην έχουμε, έχουμε όμως μια βαθιά πίκρα, γιατί ζούμε σε βαθιά σκοτάδια, σε μια βαθιά θολούρα για τα γιγνόμενα και μια βαθύτερη συνείδηση πως κάτι τεκταίνεται εις βάρος μας από ξένους και δικούς, προπάντων όμως απ’ τους ευγενικούς συμμάχους μας στον ευρωπαϊκό μας οίκο. Το προσχέδιο της έκθεσης προόδου για την Τουρκία κόπηκε και ράφτηκε στα μέτρα της από υψηλούς μόδιστρους, η επιδρομική χώρα φιγουράρει άπαννη κούπα, δεν πρωταγωνίστησε σε κανένα έγκλημα εις βάρος της Κύπρου, αντίθετα δείχνει ενδιαφέρον για τη λύση και προτρέπει τα δυο μέρη με τις «κυπριακής ιδιοκτησίας!» συνομιλίες να σπεύδουν, τα δικαστήριά τους για να προσφεύγουν οι ελληνοκύπριοι και να ζητούν αποζημιώσεις για τις περιουσίες τους αποδεικνύονται, λέει ο κύριος Ολι Ρεν, σύμφωνα με τις αρχές της Ευρώπης, αρκετοί δικοί μας καταφεύγουν καταϊδρωμένοι και απαυδισμένοι από τα εδώ να εξασφαλίσουν ανταλλάγματα για τις τουρκοκρατούμενες περιουσίες τους εκεί, ενώ το βαθύ μας κράτος κινδυνεύει με «αποαναγνώριση» (θαυμαστοί μας γλωσσοπλάστες!) ενώ το τουρκοκυπριακό έκτρωμα θα αναβαθμιστεί, απειλεί ο καρντάσης μας Ταλάτ, που βγήκε χαλαζιάρης!
Το Εθνικό Συμβούλιο συνήλθε, είπε κι ανακοίνωσε, κι όλοι μείναν ενεοί για τις συμπτωματικές απόψεις, ο Γιώργος υπόσχεται με τα λόγια πράξεις και με τις επισκέψεις ενδιαφέρον, ενώ ο λαός εκφράζεται ξάστερα: δεν στηρίζουμε ελπίδες σε κανένα. Είμαστε ένας λαός απελπισμένος, διαψευσμένος στις προσδοκίες του κι από δικούς και ξένους. Το μόνο που ξέρουμε είναι πως δε θα κάμουμε σε κανένα το χατίρι να ψάχνουμε για σπίτια σε νέα Κύπρο στη Νότιο Αττική, Νότιο Αφρική, Νότιο Αμερική, Νότιο Αγγλία. Αν κατάλαβαν κάτι οι δυνάμει μεσολαβητές (άλλος όρος κι αυτός!) σα δε θέλουμε οι νοικοκυραίοι, τίποτε στο σπίτι μας δε γίνεται. Καμιά δύναμη δεν έχουν όσοι μονοστέφανοι καταπιάστηκαν εργολαβικά να μας ξεθεμελιώσουν απ’ την Κύπρο. Τα θεμέλιά μας είναι τριών χιλιάδων χρόνων, κι αν το κράτος μας δεν είναι βαθύ, η Ιστορία μας είναι τρίσβαθη. Εξαρτημένη απ’ τον καθένα μας κι από την ενωμένη γροθιά μας!
