Μεταφυσικά και φυσικά ερωτήματα
Πολλές φορές φιλόσοφοι και ποιητές αντιμετώπισαν το ερώτημα: Πώς είναι δυνατό σ’ αυτό τον κόσμο να βλέπουμε την αδικία να επικρατεί, τον άδικο να χαίρεται τη ζωή του, ενώ τον αδικημένο να υφίσταται τα πάνδεινα, την ώρα που ως άνθρωπος είναι και δίκαιος και φιλάλληλος και αξιοπρεπής;
Οι αρχαίοι Έλληνες, ανάμεσα στα άλλα για τη θεία δικαιοσύνη, μίλησαν για την ύβρη, την άτη και την τίση. Ο θεολόγος τραγικός ποιητής Αισχύλος στην τραγωδία του «Πέρσαι» παρουσιάζει τον ίδιο το Δαρείο να λέει πως αποτελεί ύβρη των Περσών, ξεπέρασμα των ανθρωπίνων ορίων, η καταστροφή ναών και βωμών των Ελλήνων. Την ύβρη συνοδεύει η άτη, η σύγχυση φρενών, η αρρώστια του νου, η νόσος των φρενών, το ψήλωμα του νου, όπως το λέει ο Παπαδιαμάντης. Νόμιζαν οι Πέρσες πως βρήκαν ασφαλή μέθοδο να διαβούν τον Ελλήσποντο ζευγνύοντάς τον, κάνοντας γεφύρι με τα πλοία τους. Όμως αυτή ήταν μια πλάνη του θεού, για να τους τιμωρήσει. Την άτη ακολουθεί η τίση, η πληρωμή, η τιμωρία του υβριστή, αφού οι Πέρσες ηττώνται στη Σαλαμίνα και έτσι επέρχεται η κάθαρση.
Τους δυο κόσμους, του ανθρώπινου και του θεϊκού δικαίου, τους εκφράζει ωραιότατα, ξεκινώντας από τον Αισχύλο, ο Γιώργος Σεφέρης στο ποίημά του «Σαλαμίνα της Κύπρος». Ως διπλωμάτης ξέρει πολύ καλά πως τη γνώμη των δυνατών δεν μπορεί εύκολα κανείς να τη νικήσει. Οι δυνατοί μόνο στο συμφέρον τους αποβλέπουν, χωρίς να ακούν το βραχνά των άλλων, χωρίς να συνειδητοποιούν τον εφιάλτη μέσα στον οποίο ζει ο μικρός αδικημένος στον κόσμο. Ως ποιητής όμως ξέρει και το νόμο της ύβρεως και τίσεως. Αργά γρήγορα οι δυνατοί θα πληρώσουν. Οι υπερβάσεις του ανθρωπίνου μέτρου, οι αδικίες τους θα τιμωρηθούν, είτε ως πτώση των αυτοκρατοριών τους είτε ως διάλυση και διαγραφή από το χάρτη της Ιστορίας.
Μπορεί να το πήγαμε πολύ μακριά για να πούμε τα δικά μας. Όμως δεν μπορούμε να αντιληφθούμε πώς, ενώ πιστεύουμε στο δίκαιό μας, από την άλλη διαλαλούμε πως αυτή είναι η τελευταία ευκαιρία για λύση του προβλήματός μας. Και μετά η διχοτόμηση. Αφού πιστεύουμε πως η Τουρκία καταπατεί το διεθνές δίκαιο με όλες τις ενέργειές της, επίθεση κατά κράτους μέλους των Ηνωμένων Εθνών, ομηρία ενός λαού επί τριάντα τέσσερα χρόνια, παράνομη παραμονή των στρατευμάτων της στο νησί, αλλοίωση του δημογραφικού χαρακτήρα του νησιού με χιλιάδες εποίκους, έξωση από τα σπίτια και τις περιουσίες μας, εκμετάλλευση παράνομη των περιουσιών και εδαφών μας, εγκλωβισμός ανθρώπων και διαβίωσή τους κάτω από ανελεύθερο καθεστώς, ύπαρξη αγνοουμένων της εισβολής και άρνηση διακρίβωσης της τύχης τους και συνεχής εκμετάλλευση του πόνου των χιλιάδων αδικημένων Ελλήνων της Κύπρου με παραλογισμούς (άτη) του τύπου: « Τι θα πούμε στο κορίτσι εκείνο που γεννήθηκε εδώ από εποίκους; Να φύγει; Δεν είναι απάνθρωπο;» Ή το άλλο εκείνο: « Εσύ έκτισες το σπίτι μα έμεινες σ’ αυτό μόνο δυο χρόνια, εγώ μένω εδώ τριάντα τέσσερα χρόνια. Ποιανού είναι το σπίτι, δικό σου ή δικό μου;» Ω της άτης, της σύγχυσης των φρενών, της αρρώστιας του νου, της νόσου των φρενών! Ω του προμηνύματος της τιμωρίας, της τίσεως!
Όντας λογικά όντα δε θα λύσουμε το κυπριακό με παραλογισμούς έξω κάθε δικαίου. Οι έποικοι είναι προϊόν διεθνούς εγκλήματος. Οι πρόσφυγες δικαιούνται να εγκατασταθούν στις περιουσίες τους, που με τον ιδρώτα τους απέκτησαν και για τις οποίες έχουν «τίτλο ιδιοκτησίας». Είναι ανθρώπινο δικαίωμα ο σεβασμός της περιουσίας. Δεν εκχωρούνται δικαιώματα. Δεν γίνονται υποχωρήσεις σε αρχές δικαίου, ευρωπαϊκού και διεθνούς.
Αν όλα, λοιπόν τα πιο πάνω, τα πιστεύουμε, πώς και γιατί αυτή να είναι η τελευταία ευκαιρία για αποκατάσταση του δικαίου σε μια χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θύματος της τουρκικής εισβολής και κατοχής;
Αν δεν λυθεί τώρα το κυπριακό δίκαια, θα λυθεί άδικα. Και η αδικία θα επικρατεί με την υπογραφή μας. Η λύση δε θα είναι ούτε βιώσιμη ούτε λειτουργική. Δε θα είναι λύση των Κυπρίων για τους Κυπρίους αλλά εξυπηρετική των στόχων της Άγκυρας, να εξαλείψει το ελληνικό στοιχείο από την Κύπρο. Όπως λέει ο Αισχύλος στους Πέρσες, «όταν σπεύδη τις αυτός, και ο θεός συνάπτεται.» Όταν σπεύδεις στο χαμό σου, κι ο θεός συντρέχει σε.
Εμείς πιστεύουμε και στο ανθρώπινο δίκαιο και στο θεϊκό. Για να λυθεί το κυπριακό, πρέπει να αποκατασταθεί η διαταραχθείσα τάξη. Όσο μακρύς κι αν είναι ο δρόμος. «Φωνή Κυρίου επί των υδάτων. Νήσός τις έστι.»
