Ως πολίτης αυτού του κράτους θα' θελα με την ευκαιρία της σύμπηξης της νέας βουλής
να διέφεραν οι βουλευτές την επόμενη περίοδο σε τρία βασικά σημεία, έστω κι αν είναι οι
ίδιοι άνθρωποι, ν' αλλάξουν λίγο ως πολύ, να δουν πιο ουσιαστικά το έργο τους και να παύσουν
να ασχολούνται με τις μπουρμπουλήθρες της επιφάνειας.
Πρώτα λοιπόν καλό θα ήταν, όταν μιλούν, η ομιλία τους να έχει περιεχόμενο ουσιαστικό, να μην είναι κενολόγοι βερμπαλιστές, για να κάμουν εντύπωση, κι όμως να χάνουν και από την ανθρωπιά και από τη λογική τους ικανότητα, γιατί κι η κενότητα συνηθίζεται και γίνεται τρόπος ζωής.
Δεύτερο, όταν βρίσκονται ενώπιον ακροατηρίου, είτε στην ολομέλεια είτε στις επιτροπές, να μην επιζητούν το λόγο για την εμφάνιση και την επίδειξη. Αν δεν έχουν να πουν τίποτε, να μη λεν. Αν έχουν, να το προσχεδιάζουν και να το εκφράζουν λιτά και περιεκτικά. Γιατί δεν είναι λίγες οι φορές που μόλις δουν μικρόφωνο ή ακροατήριο "αππώνονται" με αποτέλεσμα να γελοιοποιούνται.
Τρίτο και τελευταίο, ας μην πηγαίνουν σε όλους τους γάμους που τους προσκαλούν, σε όλα τα βαφτίσια, σε όλες τις εκδηλώσεις του πανηγυριού. Η σοβαρότητα απαιτεί και χρόνο να συγκεντρωθούν στον εαυτό τους και να σκεφτούν γιατί βρίσκονται στη βουλή, πώς θα συμβάλουν κατά τον καλύτερο τρόπο στη λειτουργία της, πώς θα εξυπηρετήσουν το κοινό καλό, πώς θα οδηγήσουν αυτή τη δύσμοιρη πατρίδα σε λιμάνι ειρήνης, ευημερίας, προόδου.
Αυτά μόνο. Δύσκολα;
να διέφεραν οι βουλευτές την επόμενη περίοδο σε τρία βασικά σημεία, έστω κι αν είναι οι
ίδιοι άνθρωποι, ν' αλλάξουν λίγο ως πολύ, να δουν πιο ουσιαστικά το έργο τους και να παύσουν
να ασχολούνται με τις μπουρμπουλήθρες της επιφάνειας.
Πρώτα λοιπόν καλό θα ήταν, όταν μιλούν, η ομιλία τους να έχει περιεχόμενο ουσιαστικό, να μην είναι κενολόγοι βερμπαλιστές, για να κάμουν εντύπωση, κι όμως να χάνουν και από την ανθρωπιά και από τη λογική τους ικανότητα, γιατί κι η κενότητα συνηθίζεται και γίνεται τρόπος ζωής.
Δεύτερο, όταν βρίσκονται ενώπιον ακροατηρίου, είτε στην ολομέλεια είτε στις επιτροπές, να μην επιζητούν το λόγο για την εμφάνιση και την επίδειξη. Αν δεν έχουν να πουν τίποτε, να μη λεν. Αν έχουν, να το προσχεδιάζουν και να το εκφράζουν λιτά και περιεκτικά. Γιατί δεν είναι λίγες οι φορές που μόλις δουν μικρόφωνο ή ακροατήριο "αππώνονται" με αποτέλεσμα να γελοιοποιούνται.
Τρίτο και τελευταίο, ας μην πηγαίνουν σε όλους τους γάμους που τους προσκαλούν, σε όλα τα βαφτίσια, σε όλες τις εκδηλώσεις του πανηγυριού. Η σοβαρότητα απαιτεί και χρόνο να συγκεντρωθούν στον εαυτό τους και να σκεφτούν γιατί βρίσκονται στη βουλή, πώς θα συμβάλουν κατά τον καλύτερο τρόπο στη λειτουργία της, πώς θα εξυπηρετήσουν το κοινό καλό, πώς θα οδηγήσουν αυτή τη δύσμοιρη πατρίδα σε λιμάνι ειρήνης, ευημερίας, προόδου.
Αυτά μόνο. Δύσκολα;
