Ο ΧΡΟΝΟΣ
Ζούμε μέσα στη διάσταση του χρόνου, γιατί είναι εγγεγραμμένος στη συνείδησή μας και δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από αυτόν. Ο Καντ θεωρεί το χρόνο ως μια από τις διαστάσεις μέσα στις οποίες ζει ο άνθρωπος, τις εποπτείες όπως τις ονομάζει, όπως είναι και ο χώρος. Ο άνθρωπος, λέει ο Ράσσελ, φορεί χρονικά και χωρικά γυαλιά, δεν μπορεί να κάμει αλλιώς, έτσι βλέπει τα πράγματα, μέσα στο χώρο και στο χρόνο, όπλα του ανθρώπινου μυαλού.
Μέσα στο χρόνο. Αλλά ο χρόνος για να είναι πολύτιμος, πρέπει ο άνθρωπος να τον χρησιμοποιεί σωστά, να τον εκμεταλλεύεται εποικοδομητικά, ουσιαστικά, αποτελεσματικά, γόνιμα, ώστε και να γνωρίζει τον κόσμο του και τον εαυτό του και να συνειδητοποιεί τις δυνάμεις του. Άρα να οδηγείται στην αυτογνωσία και στην κοσμογνωσία, αφού όλος ο κόσμος εντός ημών εστί.
Σήμερα δυστυχώς οι εφημερίδες ασχολούνται- όπως λέει η λέξη- με τα εφήμερα, το ραδιόφωνο και η τηλεόραση αφήνουν ήχους και εικόνες να περνούν και να φεύγουν και μένουν μόνο τον ελάχιστο χρόνο που παρουσιάζονται μπροστά μας. Άκουσα ένα κείμενο, θυμάμαι ήταν ωραίο εκείνη την στιγμή που το άκουα, δεν θυμάμαι όμως ποιο ήταν το θέμα, όπως συμβαίνει με μια διαφήμιση, με ένα τραγούδι, το ίδιο και με τις χιλιάδες ώρες που περάσαμε μπροστά στην τηλεόραση και τίποτε δε θυμόμαστε από τις σειρές, από τα έργα, παρά μόνο μια ασαφής εικόνα μας μένει, ένα γενικό διάγραμμα, σχεδόν οι τίτλοι.
Και όμως μέσα στη διάσταση του χρόνου ο άνθρωπος μπορεί πολλά να μάθει, αν αρχίσει να μελετά. Και μελέτη δεν είναι μόνο η ανάγνωση, που είναι το πρώτο, και δυστυχώς ούτε στο δημοτικό δεν δίνουν την αναγκαία σημασία, αλλά μελέτη είναι και το να κρατά ο άνθρωπος σημειώσεις, να κατανοεί και με λόγια δικά του να επαναφέρει στη μνήμη και να αποδίδει τα νοήματα, ώστε να κάνει δικά του, κτήμα του τα όσα διαβάζει ή καλύτερα μελετά.
Τέτοιες τεχνικές δυστυχώς δεν διδάσκονται στα σχολεία, και απαιτούμε μόνο από τα παιδιά να ξέρουν το μάθημα, να κάμουν διαγώνισμα, να αποδείξουν πως απομνημόνευσαν, για να ξεχάσουν μόλις βγουν από την τάξη και από το διαγώνισμα όσα διάβασαν εφήμερα.
Ο χρόνος είναι πολύτιμος και έχουμε καταντήσει να τον φοβόμαστε, γιατί θα αντιμετωπίσουμε τον εαυτό μας και τους άλλους, θα έρθουμε σε επικοινωνία και η επικοινωνία είναι δύσκολη, γιατί χρειάζεται ειλικρίνεια, και αυθορμησία, δύναμη να δούμε και να πούμε την αλήθεια, κάτι που δεν έχουμε συνηθίσει.
Ο χρόνος για άλλους είναι χρήμα και το χρήμα είναι μέτρο αξιοποίησης του χρόνου.
Αν μπορούσαμε να αγοράσουμε τον κόσμο όλο, .. μα αφού ο κόσμος όλος βρίσκεται μέσα μας, χρειαζόμαστε χρόνο μόνο να τον βρούμε και τότε θα καταλάβουμε ότι ο χρόνος, όταν αξιοποιείται σωστά , είναι το πολύτιμο θησαυροφυλάκιο που βρίσκεται εντός μας.
