ΠΡΟΦΗΤΕΙΩΝ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
του Στέλιου Παπαντωνίου
Τ΄ακούσαμε και χτες από τηλεοράσεως, το διαβάσαμε προ ημερών στο φύλλο, θα μας το πουν με περίσσια προφητική αφαίρεση αύριο: οι Τούρκοι θέλουν όλη την Κύπρο, θα καταλάβουν όλη την Κύπρο, θα εφαρμόσουν το ίδιο σχέδιο με την Αλεξανδρέττα. Κι εμείς τι κάνουμε; Αυτοί που τα λεν, αφού τα βλέπουν ολοκάθαρα και βεβαιότατα τα μέλλοντα, γιατί δε μας λεν και τι πρέπει να κάμουμε ή γιατί δεν τα κάνουν, για να αποφύγουμε τη σκλαβιά και τα ραγιαδίστικα τα παλιά; Μήπως πρέπει ν’ αρχίσουμε κι εμείς να παπαγαλίζουμε την προφητεία, να βγει αληθινή, να την επαληθεύσουμε που λέει και το αγγλικά self foolfilling profesy, να ΄χουμε να λέμε, «κι εμείς το λέγαμε και προειδοποιούσαμε αλλά δε μας άκουγαν»; Διερωτώμαστε μήπως μας ετοιμάζουν με πολλούς και διάφορους τρόπους να παίξουμε τα γιουσουφάκια του πασά ή τις χανούμισσες στο χαρέμι κανενός Νταβούτογλου. Δεν υποτιμούμε τον αντίπαλο, μα δεν πρέπει και να μηδενίζουμε τις δικές μας αντοχές και δυνάμεις, εκτός κι αν ήταν κι αυτό μες στο σχέδιο, κι όλα όσα ζήσαμε, από τις ανατροπές στην ελληνοκεντρική και χριστιανική παιδεία ως τη συζήτηση για το νόμο ενάντια στον εθνικισμό αποτελούν σχεδιάσματα για μια νέα Κύπρο, που η μισή θα είναι πλήρως τουρκική κι η υπόλοιπη μιγάς, κι απλώς εμείς θα τα χωνεύουμε ένα ένα μη μας κάτσουν στο στομάχι.
Δε θ’ αρχίσω ν’ απαριθμώ, τώρα που μπήκαμε στην Ευρώπη και τώρα που ανήκουμε στην μεγάλη οικογένεια, και τώρα που γινόμαστε σταδιακά ένα κέντρο ενεργειακό, τώρα που τα ισοζύγια διαταράσσονται, κι η Μέρκελ μαζί μας, και καλά τα είπα ο Γιώργος ο Παπανδρέου στην Τουρκιά, και να δούμε ακόμα τι θα πει ο Σαρκοζί, είτε φιλικά είτε συμφεροντολογικά, τώρα που το σουλτανάτο κωλύεται.
Αυτό που περισσότερο καίει είναι γιατί μια χώρα, μέλος του ΟΗΕ και της Ευρώπης, η Κυπριακή Δημοκρατία, που εγγυήθηκαν την ύπαρξή της Αγγλία και Ελλάδα και Τουρκία δεν έστησε στον τοίχο και τους τρεις, να ζητήσει το λόγο, πού είναι οι εγγυήσεις και πού είναι οι υποχρεώσεις τους. Κι ακόμα πώς ανέχονται την Τουρκία να διατηρεί στο νησί χιλιάδες το στρατό και για τριάντα εφτά χρόνια. Κι αν η Ελλάδα τα λέει καμιά φορά, καλά να’ είναι ο Πρόεδρος Παπούλιας, ήταν πράμα ο άγγλος υπουργός των εξωτερικών να μας έγραψε μισή σελίδα διάγγελμα, που λέει ο λόγος, και να μην είχε μια κουβέντα να πει για τα τουρκικά στρατεύματα, τους εποίκους, τα εγκλήματα κατά της ζωής, της τιμής, της περιουσίας μας, της ίδιας της ύπαρξής μας, των εκκλησιών και του πολιτισμού μας;
Έχουμε λοιπόν κι εμείς να υπερασπιζόμαστε, για να μη μας βρουν χάννους. Την ελληνικότητά μας, τη χριστιανική μας πίστη, τα δικά μας ιδεώδη. Αν νομίζετε πως δεν κινδυνεύουν, συζητήστε λιγάκι με τα παιδιά σας, και ρωτήστε τι λέν μεταξύ τους οι συμμαθητές τους, ποια η γνώμη τους για τον ελληνισμό και το χριστιανισμό.
Χωρίς αυτά, ό, τι κι αν άλλο είμαστε, είναι αδιάφορο. Δεν θα είμαστε ο εαυτός μας, οπότε κι αν μας καταλάβουν οι Τούρκοι κι αν δεν μας καταλάβουν το ίδιο είναι.
