Μια κατά φαντασίαν εγκύκλιος
Του Στέλιου Παπαντωνίου
Τέκνα αγαπητά, με την ευκαιρία των γιορτών, καλούμαστε ν’ ακούμε τα λόγια των ηγουμένων μας. Να υπακούμε στον Πρόεδρο, στην κυβέρνηση και στον κυβερνητικό εκπρόσωπο. Να πλένουμε με ροδόσταμο τα ώτα, όταν ομιλεί ο γενικός γραμματέας του κόμματος, γιατί είναι η φωνή του λαού και να ελέγχουμε αυστηρά όποιον γράφει ή εκστομίζει ελεγκτικό λόγο εναντίον οποιουδήποτε του κυβερνώντος, διότι η αλήθεια είναι μία και την κατέχει το αλάθητο κόμμα κι οι εκπρόσωποί του, από ανωτάτου άρχοντος έως κατωτάτων.
Να μην εξοργιζόμαστε όταν μας αποκαλούν ρατσιστές, σοβινιστές , υπερπατριώτες, εθνικιστές, ωραίους Έλληνες, γιατί τούτο συντελεί στην αυτογνωσία μας. Να υπακούμε στις αρχές, ελληνοκυπριακές και τουρκοκυπριακές, γιατί η πολιτική ισότητα αυτό απαιτεί, γι’ αυτό να ράβουμε τα χείλη όταν οι εκπρόσωποι του ΟΗΕ ή ο γενικός του γραμματέας πατά σε κόκκινο χαλί επισκεπτόμενος τον ισότιμο πρόεδρο της άλλης κοινότητας. Να τρίβουμε τα χέρια από χαρά και να πετάμε στους ουρανούς, όταν θα μοιραζόμαστε την προεδρία της Δημοκρατίας με το 18 τοις εκατόν. Να κραυγάζουμε ουρανομήκεις υπέρ του διαχειριστή της τύχης μας, όταν θα μείνουν μόνο πενήντα χιλιάδες έποικοι στην Κύπρο. Να επαναλαμβάνουμε ρυθμικά κάθε μέρα στα σχολεία, οι Τούρκοι της Κύπρου είναι αδελφοί μας.
Να αγαλλόμαστε και να δίνουμε στην αστ-ανομία τη χαρά να μας εκδιώκουν κακούς κακώς από τις εκκλησιές χριστουγεννιάτικα, να χειροκροτούμε μετά ζήλου όταν αφαιρούν από τον ιερέα τα άμφια, να τους κερνούμε βγαίνοντας από την εκκλησιά, ας είναι και τα κόλλυβά τους. Να δείχνουμε μετά του προσήκοντος σεβασμού ταυτότητα, επισκέπτες όντας στο σπίτι μας, να τρίβουμε τα μάτια θαυμάζοντας τον τρεμοπαίζοντα Πενταδάχτυλο με τα λαμπιόνια και τα τούρκικα μπαϊράκια. Να τηλεγραφούμε ευγνώμονες στον πρόεδρο της Τουρκίας που δεν έστειλε τα τανκς του να επιβάλει το νόμο και την τάξη στο γήπεδο, όταν εκείνοι οι θερμοκέφαλοι σούπερ πατριώτες έριχναν πέτρες στους παίχτες της τούρκικης ομάδας. Να προσκυνούμε τα σεβάσμια χέρια των γκρίζων λύκων, που σκότωσαν τους ήρωές μας στο Παραλίμνι. Να μη μας ενοχλεί που έθαψαν τους αγνοούμενούς μας στο Σιγχαρί και φύτεψαν από πάνω τους δάσος, αντίθετα να σκιρτούμε από τη σκέψη πως πρασίνισαν τον Πενταδάκτυλο που τον είχαμε καταστρέψει με τον Αντιφωνητή και τον άγιο Χρυσόστομο και την Αψιθιώτισσα. Να χαιρόμαστε που κατεδαφίζουν τις ερειπωμένες εκκλησιές μας, που τις κλείνουν, τις κλέβουν, που τις μετέτρεψαν σε μπαρ και καλλιτεχνικά κεντράκια, σε αποχωρητήρια και σε στάβλους. Να δίνουμε συναδελφικό χέρι βοηθείας, όταν μας το ζητούν, για να ισοπεδώσουν νεκροταφεία ή και βεβηλώσουν σταυρούς.
Κι εσείς, ω νέοι, να μελετάτε καθημερινά τους λόγους του Μπαγίς μέσα στα πλαίσια της κουλτούρας ειρηνικής συμβίωσης, πως είστε φυλή και όχι κράτος. Να εμπεδώσετε τους λόγους του Νταβούτογλου, να τους διδάσκεστε στο σχολείο και να τους εξετάζεστε στις ενιαίες. Να αποστηθίσετε και να χωνέψετε τα δόγματά του για την ετοιμαζόμενη νέα υπερδύναμη, και να συνειδητοποιήσετε πως πρώτοι εσείς πρέπει να σκύψετε τον αυχένα να υποταχτείτε, για να αναδειχθεί η υπερδύναμη. Γι’ αυτό και πρέπει να χαίρεστε, Νιτσεϊκώς ομιλούντες.
Εύχομαι αυτή η εγκύκλιος να αρέσει πρώτα στον ΟΗΕ και ιδιαίτερα στο Γ. Γραμματέα και στον αυστραλό εκπρόσωπό του, και ύστερα σ’ αυτούς που κρατούν στα χέρια τους τις τύχες μας. Μην ξεχνάμε όμως πως εμείς κρατάμε στα χέρια μας και τις δικές τους τύχες και τις δικές μας. Την ευθύνη για την εκλογή την έχουμε εμείς. «Αιτία ελομένου, θεός αναίτιος.» Καλή Χρονιά.
