Το δοκίμιο της ελληνικής πρεσβείας
Όταν το 1976 θεσπιζόταν ο διαγωνισμός δοκιμίου της ελληνικής πρεσβείας υπήρχε λόγος. Μετά το πραξικόπημα πολλοί μαθητές ένιωθαν απέχθεια για κάθε ελληνικό. Ταύτιζαν τη χούντα με την Ελλάδα και το μίσος τους εκφραζόταν στα γραφτά τους, ιδιαίτερα στις εκθέσεις τους, όπου δήλωναν την άρνησή τους να ασχοληθούν με θέματα ελληνικά, την αδιαφορία τους για μια «ξένη» χώρα. Δήλωναν Κύπριοι και μόνο.
Τότε η ελληνική πρεσβεία καθιέρωσε και το διαγωνισμό δοκιμίου, για να δίνει την ευκαιρία στους τελειόφοιτους να μελετούν ένα καθαρά ελληνικό θέμα, ώστε να πλησιάσουν τις ρίζες τους και να γνωρίσουν καλύτερα την παρεξηγημένη ως τότε Ελλάδα.
Όπως αναφέρουν και οι αναθεωρημένοι κανονισμοί του διαγωνισμού, «Ο Διαγωνισμός Μαθητικού Δοκιμίου της Ελληνικής Πρεσβείας καθιερώθηκε το 1976 από την Ελληνική Πρεσβεία και το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού, με σκοπό την ανάπτυξη του ενδιαφέροντος και του προβληματισμού των μαθητών των Σχολείων Μέσης Εκπαίδευσης της Κύπρου για τα σύγχρονα θέματα του ελληνισμού.» Ο διαγωνισμός διεξάγεται την πρώτη εργάσιμη μέρα μετά τη Γιορτή των Γραμμάτων- Τριών Ιεραρχών και τα βραβεία απονέμονται στη σχολική τελετή για τις 25 Μαρτίου. Σημαδιακές μέρες και για τα ελληνικά γράμματα και για το έθνος.
Ως τώρα είχαν δοθεί πολλά και ενδιαφέροντα θέματα σύμφωνα με τους κανονισμούς, π.χ. Ο Ελληνικός Πολιτισμός στο Σύγχρονο Κόσμο, Ελληνική Γλώσσα, Ολυμπιακοί αγώνες και άλλα παρόμοια. Τελευταία όμως παρατηρείται προσπάθεια να συζευχθεί το δοκίμιο της ελληνικής πρεσβείας με τις καθιερωμένες εκθέσεις για την Ευρώπη, έτσι ώστε σταδιακά να υποκαταστήσουν τα ευρωπαϊκά θέματα τα ελληνικά.
Στο θέμα του 2007 γινόταν αναφορά στην Ελλάδα, παρά την ευρωπαϊκή του διάσταση: «Η ενίσχυση της ελευθερίας του ατόμου, η ισότητα των πολιτών και η αποδοχή της διαφορετικότητας αποτελούν τα κύρια χαρακτηριστικά του ελληνικού πολιτισμού και βασικό θεμέλιο της ευρωπαϊκής ενοποίησης …»
Στο θέμα του 2008 καμιά αναφορά σε Ελλάδα. «Οι αξίες της ανθρωπιστικής παιδείας επιβάλλουν το σεβασμό της πολιτιστικής κληρονομιάς…. Να εξηγήσετε με ποιους τρόπους η διαφύλαξη και η ανάδειξη των πολιτιστικών μνημείων κάθε χώρας οδηγούν …» Κι ενώ στις οδηγίες που δόθηκαν ένα μήνα πριν το δοκίμιο, για να ετοιμαστούν οι μαθητές, αναφέρονταν τα κατεχόμενα μνημεία μας, γινόταν λόγος έστω για τα μνημεία της Κύπρου χωρίς καμιά αναφορά πάλι σε Ελλάδα, στο διαγωνισμό δόθηκε μια παγκόσμια χροιά που δεν συμφωνεί με τους όρους των κανονισμών του δοκιμίου.
Η προσπάθεια αποσιώπησης κάθε ελληνικού με το πρόσχημα της πολυπολιτισμικότητας και η αντικατάσταση του εθνικού με το διεθνικό δίνουν άλλες διαστάσεις στην παιδεία του τόπου, όχι πάντα θετικές.
Το δοκίμιο της ελληνικής πρεσβείας ή θα υπηρετεί το σκοπό του ή καλύτερα να καταργηθεί. Αν τα παιδιά μας δε βλέπουν τα δικά μας προβλήματα, αν δεν γνωρίσουν τις ρίζες τους, αν δεν ενδιαφερθούν για τις σκλαβωμένες εκκλησίες και τα μνημεία μας, οδηγούνται στην αλλοτρίωση από την ίδια τη δική μας παιδεία. Το δοκίμιο της ελληνικής πρεσβείας ήταν η καλύτερη ευκαιρία να γνωρίσουν την κατεχόμενη γη μας και τα μνημεία μας που δεν πρέπει να ξεγράψουμε.
Το δίδαγμα τέλος είναι: Αν θέλεις τα παιδιά σου να μη βλέπουν μπροστά τους, μάθε τα να βλέπουν μακριά κι αόριστα τον κόσμον όλον.
