΄Ισες αποστάσεις ξένων και δικών
του Στέλιου Παπαντωνίου
Η δικαιοσύνη ξεχειλίζει με το άκουσμα της φράσης «ίσες αποστάσεις». Ο καθένας αποφαίνεται: είναι δίκαιος, αμερόληπτος ο διαιτητής, κι έτσι πρέπει να είναι. Να δούμε. Από τη μια της πλάστιγγας η Τουρκιά, που εισέβαλε, σκότωσε, βίασε, κατέλαβε εδάφη, προσφυγοποίησε, εγκλώβισε, αφάνισε ανθρώπους, ιδιοποιήθηκε ξένες περιουσίες ( έκλεψε), αλλοίωσε τον πληθυσμό με κουβαλητούς (έγκλημα πολέμου). Κι από την άλλη το θύμα, η Κύπρος, που υπέστη και υφίσταται τα πιο πάνω. Θύτης και θύμα στην ίδια πλάστιγγα, ένθεν και ένθεν, κι ο διαιτητής κρατά ίσες αποστάσεις! Αυτό είναι δικαιοσύνη;
Και η προϊστορία: Το λεγόμενο κρατίδιο του Ντεκτάς κηρύχτηκε με ψηφίσματα από τον ίδιο τον ΟΗΕ παράνομη οντότητα μη αναγνωριστέα από τα λοιπά κράτη. Είναι δικαιοσύνη να τοποθετούνται στην ίδια μοίρα το νόμιμο με το παράνομο; Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας αναγνωρίζεται από όλα τα κράτη- πλην Τουρκίας. Είναι δικαιοσύνη να τίθεται σε ίση μοίρα με τον εκπρόσωπο της εισβολής στην Κύπρο, έστω κι αν ονομάζεται εκπρόσωπος των πνιγμένων στην αγκαλιά της Τουρκίας Τουρκοκυπρίων;
Η δικαιοσύνη λοιπόν των ίσων αποστάσεων αποτελεί τεράστιο ρήγμα και το καράβι βουλιάζει, αλλά δυστυχώς εμάς τώρα πνίγει. Φτάνει να θυμηθούμε πολλούς τιμονιέρηδες των ίσων αποστάσεων, των οποίων, αν δεν θυμόμαστε τα ονόματα- πλην του διαβοήτου Αναν- οι λοιποί μάς άφησαν φεύγοντας ένα σφιγγοειδές χαμόγελο, που σήμαινε πάντα: «πτωχοί εσείς ελληνοκύπριοι, που νομίζετε πως θα επιστρέψετε στις εστίες σας, που νομίζετε πως θα λυθεί έστω και ανεκτά για σας το πρόβλημά σας. Πού να ξέρετε τι παίγνια είστε σε χέρια δικών σας και ξένων!» Και το μέγιστο παιχνίδι: οι ίσες αποστάσεις!
Καλά για τους ξένους, να τις αντιληφθεί κανείς τις αποστάσεις και να τις καταπιεί! Ίσες αποστάσεις όμως κι από τους δικούς, πάει πολύ! Ίσες αποστάσεις απέναντι σε Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους από τον ίδιο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας: «φταίξαμε κι εμείς και πρέπει να πληρώσουμε». Ή, λίγες μέρες πριν, από εκπρόσωπο του κυβερνώντος κόμματος, σε παραλλαγή: «είμαστε ηττημένοι σ’ έναν πόλεμο και πρέπει να το χωνέψουμε!» Μήπως επιτεθήκαμε στην Τουρκία και δεν το’ γραψαν τα φύλλα; Μήπως κηρύξαμε πόλεμο στους Τουρκοκύπριους σε οποιαδήποτε περίοδο της Ιστορίας μας κι οι ιστορικοί μας το αποκρύβουν; Ίσες αποστάσεις απέναντι στους ξένους και στους δικούς, ίσες αποστάσεις απέναντι στους νόμιμους και στους παράνομους, ίσες αποστάσεις από μερικά κόμματα απέναντι στον ξένο εκπρόσωπο των ίσων αποστάσεων- απόδειξη η μη συζήτηση του θέματός του στη Βουλή.
Και το τελευταίο, με την έκθεση του ΓΓ του ΟΗΕ στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Μόνο το προεδρικό με το κόμμα του βρίσκει πως καλά τα λέει η έκθεση. Το έγγραφο βέβαια θα γράφτηκε από τον εδώ εκπρόσωπο, τον αυστραλό ισαποστάτη! Αλλά το έγγραφο επιρρίπτει και σ’ εμάς ευθύνες για την καθυστέρηση στην εύρεση λύσης. Τριάντα χρόνια μας περιέπαιζε ο Ντεκτάς και κανείς δε μίλησε για καθυστέρηση. Μας προδιαθέτει για χρονοδιαγράμματα. Απαράδεκτα για τον Πρόεδρό μας, που δεν διαμαρτύρεται. Την Τουρκία και τον εγκληματικό της ρόλο αποσιωπά. Την απαλλάξαμε με την ανοχή μας από πάσαν κακίαν. Καλεί τον ηγέτη μας να μας ανοίξει τα μάτια για το τι μας περιμένει και…περίπου… να μας διδάξει εκφραστικά μέσα θετικά για τον ΟΗΕ(!).
Όλα τα άλλα κόμματα όχι μόνο διαφωνούν με το περιεχόμενο και το πνεύμα της έκθεσης αλλά κι εκφράζουν τους φόβους τους, ότι με αυτή τη γραμμή του Προέδρου της Δημοκρατίας οδηγούμαστε σε άλλο χειρότερο από τα πριν αδιέξοδο, το λεγόμενο δίλημμα: μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Φαινομενικά υπάρχει επιλογή, το αποτέλεσμα όμως και στις δυο επιλογές χείριστο και κάκιστο. Και δυστυχώς ο ελληνικός κυπριακός λαός θα κληθεί και πάλι να διέλθει διά πυρός.
Εκτός αν το καθαρτήριον, εν προκειμένω, πυρ, προλάβει όσους κρατούν τέτοιου είδους ίσες αποστάσεις ανάμεσα στο δίκαιο και στο άδικο. Καλά κατάλαβε ο Ευριπίδης πως μερικές τραγικές καταστάσεις μόνο με το διά μηχανής θεό λύονται.
