ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΔΙΔΑΞΕΙ ΤΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΕΣ;
Η τουρκική σημαία και η «σημαία» του ψευδοκράτους είναι στον Πενταδάχτυλο. Μερόνυχτα. Χιλιάδες ελληνοκύπριοι δεν τις βλέπουν, ακόμα κι αυτοί που διαμένουν στη Λευκωσία. Νους ορά και νους ακούει. Τα παιδιά μας δεν τις βλέπουν ή τις έχουν τόσο συνηθίσει που εξαφανίστηκαν από τα μάτια τους. Κανενός τα μάτια δεν πονούν. Οι τουρκικές σημαίες βεβηλώνουν τον Πενταδάχτυλο. Κανένας δεν κλαίει. Ούτε μέρα, ούτε όταν βρέξει κι απλώνεις το χέρι να χαϊδέψεις τον Κουτσοβέντη, το Βουνό και το Συγχαρί. Ούτε νύχτα με τα τα τόσα λαμπιόνια.
Όταν ρωτούμε τα παιδιά μας ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα στην Κύπρο, απαντούν: η περιθωριοποίηση. Αυτό διδάχτηκαν, για να γράψουν μια έκθεση. Ότι εμείς κινδυνεύουμε να μπούμε στο περιθώριο στην ίδιά μας την πατρίδα, αν όχι να εκπαραθυρωθούμε, δεν το βλέπουν.
Κι αυτό όχι μόνο σήμερα. Πριν είκοσι χρόνια. Σε Γυμνάσιο με τον τούρκο φρουρό ολοφάνερο από το παράθυρο της τάξης. Το ίδιο ερώτημα. Ποιο το μεγαλύτερο πρόβλημα στην Κύπρο; Οι κατατρεγμένοι μαύροι της Αφρικής. Τα παιδιά παρακολουθούσαν τότε την περίφημη εκείνη τηλεοπτική σειρά. Το πρόβλημα το υπέβαλλε η τηλεόραση, όχι η πραγματικότητα απέναντί τους, ο τούρκος στρατιώτης, η εισβολή και η κατοχή.
Σήμερα το ίδιο. Τα κυριότερα προβλήματα τα οποία προβάλλουν τα παιδιά είναι ο ρατσισμός, η περιθωριοποίηση. Δεν είναι η τουρκική εισβολή. Δεν είναι η κατοχή. Δεν είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα που καταπατούνται από τον τουρκικό στρατό.
Έλεος.
Τα παιδιά μας ζουν σε μια εικονική πραγματικότητα. Δεν ζουν την πραγματικότητα, τα πραγματικά προβλήματα. Κι είναι καιρός να πούμε κι εμείς ποιες είναι οι πραγματικότητες στην Κύπρο. Ο τουρκικός στρατός κατέχει διά της βίας το 37% του κυπριακού εδάφους. Το ένα τρίτο των ελληνοκυπρίων εκτοπίστηκε από τις εστίες του. Μετακινήθηκαν βίαια πληθυσμοί. Το δράμα των αγνοουμένων συνεχίζεται ή αποκαλύπτει τραγικές στιγμές ζωής. Οι εγκλωβισμένοι στο περιθώριο. Η γη μας κι οι περιουσίες μας αντικείμενο της πιο παράνομης διεθνώς εκμετάλλευσης. Το ψευδοκράτος μόνο από την Τουρκία αναγνωρίζεται αλλά τρίζει δόντια και βρουχιέται σαν μέγας λέοντας. Οι τουρκοκύπριο αυτοαπομονώθηκαν από το 1963 κι απαιτούν να τους ξεαπομονώσουμε εμείς.
Αυτές τις πραγματικότητες ποιος θα τις διδάξει; Ποιος θα διδάξει για τις μαγαρισμένες μας εκκλησιές, για τα μοναστήρια και τις κλεμμένες εικόνες μας; Ποιος θα διδάξει στα παιδιά μας αυτές τις πραγματικότητες;
