ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΑ
του Στέλιου Παπαντωνίου
Δημοσιογραφικός πυρετός τις τελευταίες μέρες. Τα φύλλα κι οι οθόνες με δηλώσεις και τοποθετήσεις πολιτικών. Πρώτα από την Τουρκία, με την επίσκεψη Παπανδρέου και τις θέσεις του στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και στο κυπριακό. Αντείπαν οι γνωστοί αυθάδεις αφέντες, από πρωθυπουργού μέχρι υπουργού εξωτερικών και υπευθύνου για τις ενταξιακές της Τουρκίας, που μάλλον συνειδητοποιεί πως πληρώνεται μάταια. Οι άλλες δηλώσεις από την Κύπρο, μια για το φυσικό αέριο και την υπογραφείσα με το Ισραήλ συμφωνία, μια για την επίσκεψη της καγκελαρίου της Γερμανίας με τις ξεκάθαρες θέσεις στο Κυπριακό και τις επισημάνσεις της στις κυπρογενείς υποχρεώσεις της Τουρκίας.
Ο πρόεδρος Χριστόφιας πέτυχε σημαντική νίκη όχι μόνο επικοινωνιακής φύσεως σε περιόδους ισχνών αγελάδων για την πολιτική του και την ενότητα του λαού, αλλά ελπίζουμε και πραγματική νίκη, τουλάχιστο στο κυπριακό και στην ανάγκη να πειθαναγκαστεί η Τουρκία να δράσει στα πλαίσια της νομιμότητας, σταματώντας την αυθάδη, αναιδή και υπερφίαλο συμπεριφορά της.
Στο εσωτερικό μέτωπο όλοι σχεδόν έχουν χαιρετίσει τις θετικές δηλώσεις από Παπανδρέου και Μέρκελ των τελευταίων ημερών, ομολογούν ευχαριστημένοι, έστω κι αν προσπαθούν να προσγειώσουν την κυβέρνηση, για να μην υπεραίρεται για τα κατορθώματα, που δεν είναι μόνο δικά της αλλά και όσων εργάστηκαν για την επιτυχία.
Οι ευνοϊκές για την κυβέρνηση τοποθετήσεις των περισσοτέρων κομμάτων αποδεικνύουν πως, όταν τα πράγματα βαίνουν καλώς, τούτο επαινείται. Όταν όμως παρατηρούνται παραπατήματα, ο καθένας καταδικάζει, πράγμα όμως που το κυβερνών κόμμα δεν έχει αντιληφθεί, γι’ αυτό και η επιθετικότητα, όταν κρίνεται ή κατακρίνεται πράξη του.
Τα καλά επαινούνται, τα κακά ψέγονται, κι αυτό είναι δημοκρατικό, έκφραση γνώμης, που οδηγεί στη σύγκλιση των αντιθέτων και στην αλληλοκατανόηση και ενότητα.
Απομένει η εκμετάλλευση των θέσεων, των δηλώσεων, των θετικών από την επίσκεψη Μέργκελ. Τούτο είναι έργο των τεχνοκρατών, των υπαλλήλων των υπουργείων και των πρεσβειών μας, των εκπροσώπων του τύπου στις πρεσβείες μας στις ξένες χώρες. Όπλα δόθηκαν για το ξεκαθάρισμα του στόχου και ενδυνάμωση των επιδιώξεών μας.
Ο λαός πώς νιώθει; Χαίρεται όταν αντιλαμβάνεται ότι το δίκαιό του βρίσκει ανταπόκριση, όταν μεγάλες δυνάμεις του παραστέκονται, όταν η Ευρώπη, το όραμα το ευρωπαϊκό γίνεται πραγματικότητα και η αλληλεγγύη παίρνει σάρκα και οστά ή έστω διακηρύσσεται. Γιατί απογοητεύτηκε πολύ τελευταία ακούοντας πως συζητούν στις ενδοκυπριακές χωρίς να ξέρει ποιο το αντικείμενο, ποιες οι διευθετήσεις που γίνονται, ίσως εις βάρος του με τον αινιγματικό αυστραλό να χαμογελά. Έρχονται όμως άλλες δηλώσεις υψηλόβαθμων και μάλιστα του προέδρου, που διακηρύσσει πως χωρίς επιστροφή στα σπίτια μας λύση δεν υπάρχει, ενώ σε άλλες του δηλώσεις το δικαίωμα της επιστροφής αντιστοιχεί ή με ανταλλαγή περιουσιών, ή με πώληση ή με άλλες διευθετήσεις δικαστικού τύπου, αποζημιώσεις και άλλα απογοητευτικά και ενάντια στα ανθρώπινα δικαιώματα.
Δεν λέμε φέρτε ξένους να μας κάμουν φιλικές δηλώσεις για το κυπριακό. Λέμε όμως, εμείς οι ίδιοι να μην κάνουμε απογοητευτικές δηλώσεις που να λυγίζουν το φρόνημα του λαού. Γιατί ο αγωνιζόμενος σήμερα αγωνίζεται με την ψυχή, όχι με την υλική δύναμη, που δεν διαθέτει.
