9. εικόνες Η σταύρωση
«Ηλί Ηλί, λιμά σαβαχθανί», τον Ηλία φωνάζει αυτός, κι ήταν
πράγματι του προφήτη Ηλιού, εικοστή Ιουλίου, πυρφόρα άρματα στον ουρανό έριχναν
βόμβες και τρέχαμε να σωθούμε, δονούνταν ο αέρας, πλοία αποβίβαζαν τανκς και σιδερένιες
μπότες να καταπατήσουν κορμιά και
χώματα, στην παραλία στο Πέντε Μίλι άνοιγαν κοιλιές καραβιών και ξερνούσαν ατσάλι
και μπούλμπερη, τα ραδιόφωνα καλούσαν τους εφέδρους να παρουσιαστούν στις
μονάδες τους, που δεν ήξεραν πού να τις βρουν, εμείς στο πεδίο των Ελαιών στα
γυμνάσια του Κύκκου, ψάχναμε να βρούμε ας είναι και τσιμεντόκουτο να γράψουμε
τα ονόματά μας οι παρουσιασθέντες, και δεν μπορούσαμε βέβαια να κοιμηθούμε, ένα
όπλο χωρίς κλείστρο μας έφεραν, να πέφτει ο ένας και να το παίρνει ο άλλος, μας
είπαν, η σταύρωση είχε ήδη αποφασιστεί στο συνέδριο των παρανόμων, ο Ιούδας
είχε επιτελέσει ο έργο του με ένα φίλημα, ο Πόντιος Κισιγκέρος δεν έπλυνε καν
τα χέρια του.
Πρωί πρωί στο προεδρικό, πριν λίγες μέρες, όχλος πολύς μετά
μαχαιρών και ξύλων, αυτά ήταν τανκς πραγματικά, δεν είναι ένας ο Πέτρος και δυο
και τρεις που τον απαρνήθηκαν, τα ιμάτιά της να μοιραστούν, να διαμελιστεί, το
καταπέτασμα του ουρανού εσχίσθη εις δύο, από άνωθεν έως κάτω, η γη εσχίσθη από
ανατολή ως δύση, βορράς και νότος, άλλους τους πότισαν με ξίδι, άλλους τους
έσυραν στην αιχμαλωσία στα καράβια, φραγγελλωμένους, γυμνούς και πεινασμένους.
Στην εκκλησιά μας βάλαμε ήδη τα μαύρα κρέπια από τη Μεγάλη
Πέμπτη, σκεπάσαμε τις εικόνες, σκεπάσαμε τη μάνα του να μην βλέπει, πολλές
μανάδες κρατούσαν σφιχτά τα παιδιά στην αγκαλιά μην τους τα πάρουν, άλλες τα
είδαν να σκοτώνονται μπροστά στα μάτια τους, τους αντράδες, τις κόρες, αγνοούμε
ακόμα…
Τη σταύρωση, μικρή εικόνα, τη θυμάμαι πάντα δίπλα στην
ανάσταση, που βρισκόταν πάνω από την αγία πύλη, ο σταυρός να καταλαμβάνει το
μεγαλύτερο μέρος της σύνθεσης, ημίγυμνος επί ξύλου κρεμάμενος, το κεφάλι γυρτό,
κάτω η μάνα κι ο φίλος, πάρε την στο σπίτι, αδύναμο πλάσμα, θα είναι η μάνα σου
κι εσύ ο γιος της, πολλοί ζωγράφοι τοποθετούν και ένα κρανίο στο βάθος, κρανίου
τόπος, κι η επιγραφή ΙΝΒΙ, γι’ αυτό κατηγορήθηκε, βλασφημεί, παρουσιάζεται ως βασιλεύς
των Ιουδαίων ή διασπείρει νέες ιδέες για θρησκείες και θεούς, αυτόν τον πότισαν
κώνειο, ήμουν εκεί και παρακολουθούσα τις τελευταίες του στιγμή, ο Πλάτων τα έλεγε,
αν και ασθενούσε, ο καθένας με το αίμα
του σφράγισε την αλήθεια του, κι η μάνα μας την προδοσία του Ιούδα με το αίμα
των παιδιών της.
Αποκαθήλωση δεν έχουμε, ωραία τελετή, κάποιος έπρεπε να
ζητήσει να τον θάψει. Όταν πήγαν στον Κυβερνήτη αυτός αρνήθηκε, τον Γρηγόρη,
λέει θα τον θάψετε στις φυλακές, και τα άλλα παιδιά, φυλακισμένους θα τους κρατήσω
και μετά θάνατον, αυτή η ύβρις των ανθρώπων, όταν δεν έχουν όρια, όταν δεν
ξέρουν τα όριά τους πως είναι δυο πήχεις στη γη.
Έκτοτε ζούμε με τη σταύρωση, σαράντα πέντε χρόνια, αλλά δεν
γίνεται, δίπλα της έχουμε πάνω από την αγία πύλη την Ανάσταση. Γι΄αυτήν ζούμε.
