20
Ιουλίου
Και τώρα που
διαβάσαμε
και για το
κεμπάπ του Ντεκτάς
εκείνη τη
νύχτα,
και για το
κρασί του,
Πού να τον
βρούμε ν’ αλλάξει τα λόγια του
Να χωρέσει η
χαρά του στη λύπη μας
Κι εκείνα τα
συγχαρητήρια που δέχτηκε
από τον
αυστριακό οηέ
Πώς να τα εκφραστούμε
διεθνώς;
Εκείνοι με
τη χαρά τους
Εμείς με τη
λύπη μας
Να την
κρατήσουμε αξιοπρεπώς
Να την
μαλάξουμε
να της δώσουμε
σχήμα
Μην την
ξεφτιλίζουμε.
Ύστερα από
το προδοτικό πραξικόπημα
Υπέστημεν την
βάρβαρον τουρκικήν εισβολήν.
Και τώρα που
καθόμαστε και περιμένουμε
Έρχονται με
τα κιτάπια
να μας πουν τις
λέξεις
Να ντύσουμε
το έγκλημα,
να το
αποδεχτούμε
Να βλέπουμε
σφαγμένα κορμιά
Τυραγνισμένα
και μετά θάνατον
Κι εμείς να
καθόμαστε
στα
καφενεδάκια της Κερύνειας
Ν’
αναπαυόμαστε.
Τελώνες και
φαρισαίοι,
Πόσοι πέρασαν
και σήμερα
να
επισκεφτούν την πόλη μας
Να κάμουν τα
μπάνια τους
Να παίξουν στα
καζίνα τους;
