Του Ορφέα
και της Ευρυδίκης
Το εγχείρημα
ήταν παράνομο, πραξικοπηματικό. Ο Ορφέας κατέβηκε με τη βία στον άδη να την φέρει τη γλυκιά του Ευρυδίκη στο φως και
την έχασε. Και κινδυνεύει τώρα, κατατεμαχισμένος ο Ορφέας, να μείνει για πάντα
στον Άδη.
Είναι
μερικές μέρες που δεν θα ΄θελε κανείς να ξημερώνουν, όπως η 15 Ιουλίου. Είμαστε
η τραγικότερη γενιά της Κύπρου. Γεννηθήκαμε κι αναγιωθήκαμε με το όνειρο της
ένωσης με την Ελλάδα και κινδυνεύουμε να γίνουμε επαρχία της Τουρκίας.
Αγαπήσαμε την Ελλάδα μέχρι λατρείας , κι όμως ζήσαμε το πραξικόπημα εναντίον
του αρχιεπισκόπου Μακαρίου και εναντίον του ελληνικού κυπριακού λαού στις 15
Ιουλίου 1974 . Ήταν η πιο εγκληματική και καταστροφική για τον τόπο ενέργεια
της χούντας των συνταγματαρχών που κυβερνούσαν την Ελλάδα από το 1967, με πρώτο
στην αρχή τον Γεώργιο Παπαδόπουλο και ύστερα από τα γεγονότα του Πολυτεχνείου τον
Δημήτριο Ιωαννίδη, φανατικό εχθρό του Μακαρίου.
Ο απελευθερωτικός
αγώνας της ΕΟΚΑ του 1955-59 εναντίον της βρετανικής αποικιοκρατίας οδήγησε το λαό μας στα ύψη της ηθικής και
ανδρείας, η δημιουργία όμως της ΕΟΚΑ Β΄ συνέβαλε στην υπόσκαψη του Μακαρίου,
εκλελεγμένου Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, στην αποδυνάμωση του νησιού και
στην τελική καταστροφή του με την βάρβαρη τουρκική εισβολή.
Άνθρωποι που κινούνταν βασικά από το μίσος
εναντίον του Μακαρίου και την ψευδαίσθηση πως αγωνίζονταν για την ένωση της
Κύπρου με την Ελλάδα, πως θα ‘φερναν στο φως την Ευρυδίκη, στράφηκαν εναντίον των ίδιων των αδελφών τους.
Κινημένοι εκείνη την αποφράδα ημέρα οι πραξικοπηματίες από αμερικανικό δάχτυλο,
που σκοπό είχε τη διχοτόμηση της Κύπρου, στράφηκαν εναντίον του Προεδρικού, του
ΡΙΚ, της Αρχιεπισκοπής και άλλων στόχων αντίστασης, με αποτέλεσμα τη δολοφονία
δημοκρατικών αντιστασιακών Ελλήνων της Κύπρου και την επιβολή ενός δικτατορικού
καθεστώτος, έστω και οκταημέρου. Το χείριστο και κάκιστο έδωσαν αφορμή στην
Τουρκία να εισβάλει και να διχοτομήσει την Κύπρο, οδηγώντας στο θάνατο χιλιάδες
αθώους, στην προσφυγιά, στον εγκλωβισμό,
στην κακοποίηση ανθρώπων, αιχμαλώτων, και νεκρών ακόμα αγνοουμένων ηρώων.
Προπάντων
όμως έδωσαν μια νέα γεωγραφική και πολιτική διάσταση στον τόπο, με την Τουρκία
να έχει κερδίσει όσα είχε σχεδιάσει από τη δεκαετία του 50, τη συγκέντρωση του
τουρκικού πληθυσμού στα βόρεια κατειλημμένα εδάφη μας και την αναγκαστική
μετακίνηση των κατοίκων των περιοχών αυτών στο νότιο ελεύθερο τμήμα, που ελέγχει
η Κυπριακή Δημοκρατία.
Το
πραξικόπημα χαρακτηρίστηκε άφρον, εγκληματικό. Στάθηκε η μεγαλύτερη πληγή της
Κύπρου, που έδωσε πια μια νέα τροπή στην Ιστορία της, γεμάτη πόνο και οδύνη,
γιατί έφερε τον μεγαλύτερο εχθρό του τόπου μέσα στον ίδιο μας τον τόπο.
Αναγνώσεις
των ιδίων αυτών γεγονότων υπάρχουν διάφορες και διαφορετικές. Ο καθένας όπως τα
είδε και τα έζησε. Με την επιλεκτική του μνήμη να αφαιρεί ή να προσθέτει. Αναμφισβήτητος
όμως είναι ο κίνδυνος που διατρέχουμε τώρα, και η επικίνδυνη κατάσταση στην
οποία βρισκόμαστε, που απαιτεί τη συνεργασία όλων και την πανελλήνια και
πανευρωπαϊκή ακόμα κινητοποίηση. Πρώτα όμως ας τα βρούμε μεταξύ μας. Ζητούμε
την ελευθερία και αξιοπρέπειά μας, ό τι απολαμβάνει ο κάθε ευρωπαίος, ο κάθε
πολίτης ενός κανονικού κράτους.
