Πήγε κι ο Γλέζος στον ουρανό, μια πράξη στη μαύρη κατοχή, αλλά και συνέπεια στην όλη αγωνιστική ζωή του, τον ανέδειξε σε πραγματικό ήρωα του πολέμου και της ειρήνης, και κάθομαι κι απελπίζομαι τώρα εδώ, πώς γίνεται η ίδια πράξη τον ένα να τον ανακηρύσσει σε ήρωα και τον άλλο σε παλιόπαιδο, δεν φεύγει από το νου μου το παιδί στο κεφαλοχώρι, κατέβασε σημαία, και ποιοι δεν κλήθηκαν να μας πείσουν πως επρόκειτο για απερισκεψία, και «το κακό που έκαμε, και τι θα γίνουμε τώρα», κι αγοράσαμε σαράντα πήχες δίμυτο να τους κάμουμε βράκα να τους την δώσουμε σιδερωμένη και καινούργια, θα άρχιζε τρίτη εισβολή και «πώς θα τα βγάλουμε πέρα, και δεν θα μας επιτρέψουν ξανά να πάμε στο χωριό και πώς θα ζήσουμε χωρίς αυτό», να βλέπουμε άλλους στο σπίτι μας και να το απολαμβάνουμε, μα τι ωραία τα καταφέρνουμε!, ψυχικό σθένος που έχουμε!, μαζόχες, αλλά να το λέμε, κάτι κατάφερε κι ο κορωνοϊός, είναι καιρός να ακούσουμε τα τουρκοκορωνέικα, σώπασαν τα αλαλάζοντα κύμβαλα, κάτι φαφούτικα γερόντια χειρότερα κι από μας, με ανυψωμένα χέρια και γροθιές, «καταπατήθηκαν τα δικαιώματά τους να μπαινοβγαίνουν», να πίνουν τον τούρκικο καφέ τους, κι η άλλη μεγάλη βροντώδης εκρηκτική λέξη που άδειασε αυτές τις μέρες, «ο ρατσισμός», κι έμειναν οι φιλόλογοι χωρίς όπλα, δεν έχουν θέματα για έκθεση να βάλουν στα παιδιά, κι έμειναν οι μαθητές με χείλη καμένα, τώρα που έμαθαν τόσα και τόσα και δεν τους ρωτά κανείς για «ρατσισμό», έτσι που όλοι βράζουμε στο ίδιο καζάνι, έτσι που τώρα αρχίζουν όλοι να καταλαβαίνουν πώς μαγειρεύονται σε ξένα μαγειρεία τα γλωσσάρια, οι λέξεις, τα λεξιλόγια, τα κλισέ που καταδυναστεύουν, οι φούσκες στο χρηματιστήριο της λεξιλαγνείας και της κενότητας, καλημέρα σας.
Δευτέρα 30 Μαρτίου 2020
Ο Γλέζος
Πήγε κι ο Γλέζος στον ουρανό, μια πράξη στη μαύρη κατοχή, αλλά και συνέπεια στην όλη αγωνιστική ζωή του, τον ανέδειξε σε πραγματικό ήρωα του πολέμου και της ειρήνης, και κάθομαι κι απελπίζομαι τώρα εδώ, πώς γίνεται η ίδια πράξη τον ένα να τον ανακηρύσσει σε ήρωα και τον άλλο σε παλιόπαιδο, δεν φεύγει από το νου μου το παιδί στο κεφαλοχώρι, κατέβασε σημαία, και ποιοι δεν κλήθηκαν να μας πείσουν πως επρόκειτο για απερισκεψία, και «το κακό που έκαμε, και τι θα γίνουμε τώρα», κι αγοράσαμε σαράντα πήχες δίμυτο να τους κάμουμε βράκα να τους την δώσουμε σιδερωμένη και καινούργια, θα άρχιζε τρίτη εισβολή και «πώς θα τα βγάλουμε πέρα, και δεν θα μας επιτρέψουν ξανά να πάμε στο χωριό και πώς θα ζήσουμε χωρίς αυτό», να βλέπουμε άλλους στο σπίτι μας και να το απολαμβάνουμε, μα τι ωραία τα καταφέρνουμε!, ψυχικό σθένος που έχουμε!, μαζόχες, αλλά να το λέμε, κάτι κατάφερε κι ο κορωνοϊός, είναι καιρός να ακούσουμε τα τουρκοκορωνέικα, σώπασαν τα αλαλάζοντα κύμβαλα, κάτι φαφούτικα γερόντια χειρότερα κι από μας, με ανυψωμένα χέρια και γροθιές, «καταπατήθηκαν τα δικαιώματά τους να μπαινοβγαίνουν», να πίνουν τον τούρκικο καφέ τους, κι η άλλη μεγάλη βροντώδης εκρηκτική λέξη που άδειασε αυτές τις μέρες, «ο ρατσισμός», κι έμειναν οι φιλόλογοι χωρίς όπλα, δεν έχουν θέματα για έκθεση να βάλουν στα παιδιά, κι έμειναν οι μαθητές με χείλη καμένα, τώρα που έμαθαν τόσα και τόσα και δεν τους ρωτά κανείς για «ρατσισμό», έτσι που όλοι βράζουμε στο ίδιο καζάνι, έτσι που τώρα αρχίζουν όλοι να καταλαβαίνουν πώς μαγειρεύονται σε ξένα μαγειρεία τα γλωσσάρια, οι λέξεις, τα λεξιλόγια, τα κλισέ που καταδυναστεύουν, οι φούσκες στο χρηματιστήριο της λεξιλαγνείας και της κενότητας, καλημέρα σας.
