Στέλιος Παπαντωνίου
Το δικαίωμα στη ζωή και τα λοιπά
Το δικαίωμα στη ζωή είναι το θεμελιώδες, αφού χωρίς αυτό τα άλλα όλα είναι μάταια και ψευδή. Υπάρχουν και τα απαιτούμε, εφόσον ο άνθρωπος είναι εν ζωή. Γι’ αυτό πρώτο και κύριο είναι αυτές τις μέρες να διαφυλάξουμε όλοι τα σημαντικότερο δώρο που μας έδωσε ο Θεός, την υγεία και τη ζωή μας. Τα άλλα όλα είναι πολύ δευτερεύοντα.
Το δικαίωμα της διακίνησης. Ολόκληρο σκηνικό στήθηκε από φανατικούς των ελευθέρων οδοφραγμάτων για την ελεύθερη διακίνηση, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους φόβους και τις αγωνίες της δικής μας πλευράς για τον ιό. Και αποδείχτηκαν οι φωνασκούντες αυτό που είναι, φανατικοί ιδεολήπτες του φυσανέμου. Για να μην χαρακτηριστούν με τα χειρότερα.
Το δικαίωμα στη γνώση. Ύστερα από την κατακραυγή εναντίον της απόφασης του Υπουργείου Παιδείας να καλέσει τους εκπαιδευτικούς στα σχολεία, ο υπουργός παιδείας είχε δυστυχώς στην τηλεόραση μια αποτυχημένη εμφάνιση. Προσπάθησε να μειώσει τη δύναμη της ανακοίνωσής του, λέγοντας εκείνη τη στιγμή πως πρόκειται μόνο για ομάδες που κλήθηκαν, δεν πρόκειται παρά για όσους έχουν κάτι να προσφέρουν, μα δεν θα κληθούν οι ασθενείς, δεν θα κληθούν όσοι έχουν παιδιά, θα γίνει μια καταγραφή, κλπ κλπ μπορείτε να δείτε την εμφάνισή του. Καλό παιδί, αλλά εδώ πελαγοδρομούσε, απόδειξη πως δεν είχε χάρτη πλεύσης. Και το επιδόρπιο: το δικαίωμα στη γνώση.
Μια άκρως λανθασμένη εντύπωση, να νομίζει ακόμα και υπουργός παιδείας πως η γνώση παρέχεται μόνο στα σχολεία. Για να με πιάσει και πάλι το γεροντικό και ο παλιμπαιδισμός, όταν η γενιά μου ήταν στα σχολεία, μάθημα δεν κάναμε για τρία περίπου χρόνια, όλο διαδηλώσεις και πλήρη αναστάτωση της ζωής με τον αγώνα εναντίον των εγγλέζων. Δόξα τω Θεώ, και γράμματα μάθαμε και δυσκολίες βρήκαμε και τις ξεπεράσαμε και στα πανεπιστήμια και στο επάγγελμα. Αναπληρώσαμε και με το παραπάνω, και μας έμεινε κι η πείρα του αγώνα. Τότε. Που δεν υπήρχαν ούτε τηλεοράσεις ούτε κομπιούτερ, ένα ραδιόφωνο, κι αυτό για να μεταδίδει τις ειδήσεις, όπως τις ήθελε ο δυνάστης. Την προπαγάνδα του. Είχαμε περιοδικά, τον Μικρό ήρωα και άλλα, όπως τον Θησαυρό. Περάσαμε κι από αυτό το στάδιο, της ανάγνωσης περιοδικών και περιοδικών. Θέλω να πω πως μεγάλη παρεξήγηση θα είναι να νομίζουμε σήμερα πως το σχολείο είναι η μόνη πηγή γνώσης. Υπάρχει διαδίκτυο, βιβλιοθήκες ολόκληρες, με χιλιάδες εργασίες σε άπειρα θέματα, οπότε το δικαίωμα της γνώσης δεν μονοπωλείται από κανένα υπουργείο, από κανένα σχολείο. Το διαδίκτυο είναι πάμπλουτο.
Λοιπόν, μην αγχώνεστε οι γονείς, μην αγχώνεστε οι δάσκαλοι, οι μαθητές δεν αγχώνονται, ξέρουν από μας καλύτερα, βρίσκουν τρόπους και να μάθουν και να εξασκηθούν.
Αλλά θα πρέπει και το Υπουργείο Παιδείας να δείξει το ενδιαφέρον του και την προστασία του στο δικαίωμα της γνώσης. Ας δείξουμε κατανόηση. Μια θάλασσα η παιδεία.
