Τέτοιες ώρες
Σαν τέτοιες ώρες
ψιλή βροχή
Συννεφιασμένος ουρανός
Κατεβαίνει στον Πενταδάχτυλο
Ρωτά το σπίτι του παππού
Δεν το βρίσκει
Στο κοιμητήρι κοιμούνται ανήσυχοι
Χτυπούν τις νύχτες τενεκέδες να τους διώξουν
Άγρια πουλιά θεριά τσακάλια
Φοβερίζουν
Ριζωμένοι βαθιά στα χώματα
Κανένας δεν το κουνά
ξέρει τη γλώσσα τους
Εκεί καταφεύγει
Κάθονται στον καφενέ,
Έξω από το ρημοκλήσι και λεν τα παλιά
Τον καιρό που τη γιαγιά την έλεγαν Ειρήνη
Τον παππού Αγάθο.
Στέλιος Παπαντωνίου
