Άκρατος οίνος
Την άλλη άποψη δεν την ακούω γιατί την έζησα στο πετσί, στα
κόκκαλα στο αίμα μου, με κυνηγά σαράντα τόσα χρόνια με τις βόμβες και τη βία, με
το διώξιμο από το σπίτι μου, τα χώματά μου, με τη ξιφολόγχη και τους αγνοούμενους
αδελφούς μου πεταμένους στα σκουπίδια, ασφαλτοστρωμένους, με τους νεκρούς και
πρόσφυγες κι εγκλωβισμένους μου, τη δική μου μόνο άποψη ακούω γιατί την είδα,
την βλέπω την ακούω, μου μιλά καθημερινά, μου κατευθύνει τα βήματα, γιατί δεν
ξεχνώ ούτε θέλω να ξεχάσω, τη δική μου άποψη, γιατί αν στο δικαστήριο σταθώ διχασμένος
σχιζοφρενικός, τότε ο οχτρός χειροκροτεί χορεύει χαίρεται, με τη σκληρή δική
του άποψη που πλάθει κι επιβάλλει, κι εγώ μισός, χαμένος στο κατράμι και τη λασπουριά
βυθίζομαι, το βλέπω καθημερινά και το ακούω, το διαβάζω το λυπούμαι, γι’ αυτό ο
καθένας πρέπει να κρατά γερά την άποψή του, για να μπορούν οι τρίτοι να εκφέρουν
δίκαιη κρίση, όχι με μένα συγχυσμένο στο νερωμένο μου κρασί. Έστω ο οίνος
άκρατος. Σε όσους αρέσει. Ας κεράσουν άλλοι.
