Καλά λες.
Του άρεσε να τα λέμε, θα πρέπει πολύ να συγκεντρωθείς για να μαζέψεις τη σκουριά και να καθαρίσεις τους οφθαλμούς και τη διάνοια. Λόγια και γραφτά, τα περισσότερα σωριάστηκαν για να χτίσουν έναν τοίχο κι όταν χτίζουν θορυβούν, ξύλα μαδέρια το μιστρί και τα τούβλα, τα τσιμέντα ανακατεύονται μηχανικά, ο τοίχος ανυψώνεται, για να μη βλέπεις την αλήθεια, την ουσία που πρέπει να είναι κι όχι τον τοίχο που σου υποβάλλουν, τον άκουα, εκεί στον καφενέ, ο δρόμος ήταν ακόμα ανοιχτός, ένας κατέβαινε οδό Μεγάλου Κωνσταντίνου, άλλος πήγαινε αγια Σοφιά άλλος για Ερμού, κάπου εκεί ο Γιώργης από τη Μικρασία με τον παστουρμά, ο Πιτζιολής με τα ζεστά ψωμιά, η βρύση κλειστή εδώ και χρόνια, ύστερα έγιναν φυλάκια, γκρεμίστηκαν τα σπίτια, μαράθηκε ο καφενές, η αλήθεια είναι πως πρέπει να δεις πού σε οδήγησαν, με τις νομικές, τις πολιτικές, τις ατασθαλίες, ένα σκοτεινό μέλλον σου προδιαγράφουν, οι τοίχοι πλησιάζουν ο ένας τον άλλον απειλητικά, σκότος επεκάθησεν επί πάσαν της γην, αν παραμείνεις εκεί που σε οδήγησαν, αυτό φοβούμαι, λέω, κι όχι μόνο εγώ, πολλοί ευτυχώς, λοιπόν, αφού το βλέπετε, καθαρίστε τους δρόμους, τα χτίρια, τώρα που πέφτει και βροχή κατακαλόκαιρα και ξαστερώνει το περιβάλλον, η διαυγής ατμόσφαιρα, δεν γεννήθηκες για να γίνει ς σκλάβος κανενός, ορθά λες, δεν γεννήθηκες για να γεννήσεις σκλαβάκια, ορθά λες, να συζήσεις με όσους θέλεις αλλά ελεύθερος, όχι ραγιάς, σωστά λες, κι αφού το συλλάβεις και καταλάβεις την ουσία , να σκέφτεσαι αναλόγως και να πράττεις αναλόγως, μη σε συγχύζουν τα λόγια τα πολλά, οι διενέξεις των κομματαρχών, οι εξυπνάδες και τα λογύδρια, σωστά λες, ο άνθρωπος γεννήθηκε για να γίνει ελεύθερος κι όχι από μόνος του να κάμψει αυχένα στον καθένα. Σε κανένα. Καλά λες.
Του άρεσε να τα λέμε, θα πρέπει πολύ να συγκεντρωθείς για να μαζέψεις τη σκουριά και να καθαρίσεις τους οφθαλμούς και τη διάνοια. Λόγια και γραφτά, τα περισσότερα σωριάστηκαν για να χτίσουν έναν τοίχο κι όταν χτίζουν θορυβούν, ξύλα μαδέρια το μιστρί και τα τούβλα, τα τσιμέντα ανακατεύονται μηχανικά, ο τοίχος ανυψώνεται, για να μη βλέπεις την αλήθεια, την ουσία που πρέπει να είναι κι όχι τον τοίχο που σου υποβάλλουν, τον άκουα, εκεί στον καφενέ, ο δρόμος ήταν ακόμα ανοιχτός, ένας κατέβαινε οδό Μεγάλου Κωνσταντίνου, άλλος πήγαινε αγια Σοφιά άλλος για Ερμού, κάπου εκεί ο Γιώργης από τη Μικρασία με τον παστουρμά, ο Πιτζιολής με τα ζεστά ψωμιά, η βρύση κλειστή εδώ και χρόνια, ύστερα έγιναν φυλάκια, γκρεμίστηκαν τα σπίτια, μαράθηκε ο καφενές, η αλήθεια είναι πως πρέπει να δεις πού σε οδήγησαν, με τις νομικές, τις πολιτικές, τις ατασθαλίες, ένα σκοτεινό μέλλον σου προδιαγράφουν, οι τοίχοι πλησιάζουν ο ένας τον άλλον απειλητικά, σκότος επεκάθησεν επί πάσαν της γην, αν παραμείνεις εκεί που σε οδήγησαν, αυτό φοβούμαι, λέω, κι όχι μόνο εγώ, πολλοί ευτυχώς, λοιπόν, αφού το βλέπετε, καθαρίστε τους δρόμους, τα χτίρια, τώρα που πέφτει και βροχή κατακαλόκαιρα και ξαστερώνει το περιβάλλον, η διαυγής ατμόσφαιρα, δεν γεννήθηκες για να γίνει ς σκλάβος κανενός, ορθά λες, δεν γεννήθηκες για να γεννήσεις σκλαβάκια, ορθά λες, να συζήσεις με όσους θέλεις αλλά ελεύθερος, όχι ραγιάς, σωστά λες, κι αφού το συλλάβεις και καταλάβεις την ουσία , να σκέφτεσαι αναλόγως και να πράττεις αναλόγως, μη σε συγχύζουν τα λόγια τα πολλά, οι διενέξεις των κομματαρχών, οι εξυπνάδες και τα λογύδρια, σωστά λες, ο άνθρωπος γεννήθηκε για να γίνει ελεύθερος κι όχι από μόνος του να κάμψει αυχένα στον καθένα. Σε κανένα. Καλά λες.
