Στέλιος Παπαντωνίου
ΙΑΚΩΒ
Ο ήλιος πάει να κοιμηθεί
Κι ο Ιακώβ
να δύσει
Κάτω απ’ τη
γενειάδα του
Πέτρα για
προσκεφάλι
Ξεσκλίδια σαραντάχρονα
Κι η μάνα
μου στη σκάλα
Μες στα
βαθιά της φρέατα
Ν’ ανέβει στα ουράνια.
Σαράντα χρόνους
νηστική
Σαρανταπληγιασμένη
Μύρο φωνής
απ’ ουρανού
Θεοφεγγιά να
λάμψει
Με κύμβαλα
και σάλπιγγες
Φλόγα να μας
δροσίσει
Ν’
αγάλλονται οι γηγενείς
Ν’ αναλυθεί
ο ζόφος.
