Στέλιος Παπαντωνίου
Η ΚΡΙΣΙΣ
Ο Σιμωνίδης στα επιγράμματά του φορούσε
Το κυανό του θανάτου άσβεστο κλέος
Ο Πίνδαρος κι ο Κάλβος
Του ηλίου δεν έβλεπαν θαλπνότερο φαεννό άστρο
Καθώς ο Ηράκλειτος ακολουθούσε τον ξυνό λόγο.
Κι έλεα πως η αλήθεια είναι στα μάτια μου μπροστά
Κι ήρθεν Εκείνος κι είπε
Γιατί κοιτάς το κάρφος στο μάτι του άλλου
Και δεν βλέπεις τη δοκό στο δικό σου;
Κι έτσι με πήρε από το χέρι τυφλό
Να ψαύσω στα ένδον του θυσιαστηρίου
πεποικιλμένη την κιβωτό μου.
Εκεί ξέεται βαθμηδόν η δοκός
Καθαίρονται πολυτρόπως οι κρίσεις
Κρίνουμε για να κριθούμε
Με το ίδιο μέτρο.