Στέλιος Παπαντωνίου
Οιδίπους
Κάθε μέρα οι Θηβαίοι συναθροίζονταν στην αγορά
Το δυσαίνιγμα της σγίγγας να φωτίσουν
Παρθένου πρόσωπο,
στήθος και πόδια λιονταριού,
φτερά πουλιού
Κι ο τρυπημένος στα ποδάρια
«Ο άνθρωπος» ανέκραξε
Καθάρθηκεν η χώρα.
Κι εμείς, έρπουμεν άναυδοι
γεννημένοι για του πατέρα μας φθορά
Και της μητέρας συνουσία
Δε νογούμε ν’ απαγγείλουμε τον άνθρωπο δεσπότη μας
Του νόμου και του λόγου κυβερνήτη και ξωμάχο
Να σώσουμε τη χθόνα
Δάγκωμα ημισελήνου
Να χαράξουμε το γέλιο στα ροδάκινα
Κεφάλια με τους ίουλους
Και το ξανθίζον γένι.
