Κι εκεί που νομίζαμε πως δεν ξέρουμε τι είναι πολιτική, συνειδητοποιήσαμε
πως είναι το ξεγύμνωμα του μικρού μπροστά στο μεγάλο, για να τον αναγκάσει να
του δείξει τους οδόντες του, τους κυνόδοντες, προγόμφιους και γομφίους του, ενώ
τόσα χρόνια, εξήντα και βάλε, έβλεπε τους χαβλιόδοντές του.
Στο μεταξύ όμως, γύμνωμα το ξεγύμνωμα, θα οδηγηθούμε στο
μαρτύριο του Μαρκαντώνιου Βραγαδίνου, να μας ξέσουν και το δέρμα, συνηθισμένα
πράγματα στην Ιστορία τους και την δική μας.
Όσο μας απομένει η Κυπριακή Δημοκρατία, να κρατηθούμε από
αυτή γερά, να αρχίσουμε από τα ουσιώδη, να συγκεντρωθούμε στον εαυτό μας, να
καταλάβουμε πως άλλη δύναμη από τη δική μας δεν έχουμε και από την Ελλάδα, να
καλέσουμε την Ευρώπη να υπερασπιστεί τις αρχές της και το κεκτημένο, να αναλάβει
ευθύνες και όχι να νίβει χέρια πόδια, να καλέσουμε τα Ηνωμένα Έθνη και το
Συμβούλιο Ασφαλείας να μελετήσουν τα σχέδια, τις επιθετικές ενέργειες, τις παράνομες
πράξεις, τις παραλείψεις της Τουρκίας, τον τρομοκράτη της περιοχής που εξελίσσεται
σε παγκόσμιο ταραξία, προπάντων όμως να καταλάβουμε εμείς πως η λεγόμενη ηγεσία
των τουρκοκυπρίων δεν αποτελεί παρά φίδι
στον κόρφο μας, και το μόνο που κάνει είναι να αποτελεί το χανουμάκι της Τουρκίας,
του μεγαλύτερου εχθρού της ύπαρξής μας.
Ἐνα σχέδιο ανάκτησης της χαμένης αξιοπρέπειας, των χαμένων
ανθρωπίνων δικαιωμάτων μας να εκπονηθεί, να παύσουν να διδάσκονται στο σχολείο
τα παιδιά το ραγιαδισμό, και να καταλάβουμε πως ως λαός μπορούμε να τα
καταφέρουμε αν ανοίξουμε τα μάτια μπροστά σ’ αυτά που τώρα γίνονται, που δεν
είναι παρά μια πρόκληση στο νου, στη θέληση, στην ανθρωπιά μας.
Έρχονται μέρες αγωνίας αλλά και αγώνα για την αποκατάσταση της
Κυπριακής Δημοκρατίας στη θέση της, και ως ελεύθεροι πολιορκημένοι θα πρέπει να
μάθουμε πως όσοι θέλουν να ζουν ως άνθρωποι ελεύθεροι πρέπει να είναι πρόθυμοι
και να πάθουν. Στην κατρακύλα των «πολιτικών» ημερών πρέπει να αντιτάξουμε τη
θέληση του κάθε ανθρώπου, του κάθε λαού για ελευθερία και αξιοπρέπεια.
