Ου συγχρώνται Ιουδαίοι Σαμαρείταις και όμως να, ο Χριστός
μια με την παραβολή του καλού Σαμαρείτη μια με την κουβέντα του με τη Σαμαρείτιδα,
τους φέρνει στο προσκήνιο, καλή ώρα εμείς με τον Σενέρ Λεβέντ, ούτε τον ξέρουμε
ούτε μας ξέρει, προσωπικά λέω, κι όμως οι περισσότεροι εδώ λεν, «να ένας τουρκοκύπριος
που θέτει τα πράγματα στη σωστή τους βάση», «είμαι Ευρωπαίος» τους λέει εκεί
στα συμβούλια και τα διαβούλια, «η Τουρκία επενέβη στην Κύπρο και με καταπιέζει
κι εμένα και τους συμπατριώτες μου, ο Ερντογάν τυραννεί, και περιμένω από σας να
με σώσετε, είμαι πολίτης της Ευρώπης», και μένουν οι εδώ με το στόμα ανοιχτό,
σαν έμειναν οι μαθητές βλέποντας το Δάσκαλο να κάθεται και να μιλά παρά το
φρέαρ του Ιακώβ με την κυρία, «άντε να πεις στον άντρα σου να έρθει, -δεν έχω
άντρα Κύριε», νόμιζε πως τον απεκάλυψε αγνώτα, «άντε, της λέει, πέντε άνδρας
έσχες και ον νυν έχεις ουκ έστι σου ανήρ», πολυγαμικό η Φωτεινή, κι όμως έγινε
αγία, και μετεστράφη, αμήν και πότε θα ανοίξουν ως του τυφλού και οι οφθαλμοί
των ημετέρων και να πουν, «βρε Ευρωπαίοι, είμαστε κι εμείς εδώ, υπέστημεν
εισβολή, οι έποικοι γίναν περισσότεροι από τους γηγενείς, τις περιουσίες μας έφαγαν,
τη θάλασσά μας χαρτογραφούν, νέα κράτη αναδύονται ώσπερ άλλαι αφροδίται εκ των
γραφείων πολέμου της Τουρκίας», δυο κράτη λέει ο ένας, για να παρουσιάζεται ο άλλος,
ο δικός μας ο λεμέσιος ως ο καλός πατριώτης, τα βάζει και με τον Ερντοάν, Θεέ
και Κύριε, όλοι να μας κοροϊδεύουν πλέον; Καλά, αυτοί τη δουλειά τους! Οι δικοί
μας;
