Η ΠΙΣΤΗ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΤΕΜΒΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ
Η Αθηνά Τέμβριου στην ποιητική της συλλογή “Ανάμεσα στους
Ήχους” δίνει στην ποίηση μοναδικά βαρύνουσα και θεμελιώδη για την ύπαρξη
σημασία ως σήμα ουσίας «άγκυρα της ψυχής στον πυρήνα του κόσμου».
Το πρώτο μέρος της συλλογής «Για την έμπνευση» επαληθεύει
την ταύτιση του δουλεμένου στίχου με τη μορφή του κόσμου. Εκρηκτικές οι
διαστάσεις της πίστης της στη δύναμη της Ποίησης ως καθρέφτη του έσω και έξω
κόσμου που μπορεί να εξακτινωθεί στους ανθρώπους και να τους θρέψει πνευματικά.
Η ποιητική δημιουργία διατρέχει τα στάδια της γέννησης με
πόνο πολύ και αυταπάρνηση, πολύμορφη και πολυποίκιλη, μαχητική και ασυμβίβαστη.
Οι ποιητές φέρνουν στο φως το δικό τους κόσμο, γιατί μπορούν να διαβάζουν
ανάμεσα στις γραμμές, να συλλαβίζουν τις μυστικές φωνές και να τις ενσαρκώνουν
στο στίχο μέσα στον ερωτικό τους οίστρο. Μόνο με πόνο και σκληρή φωτεινή
δημιουργία απλώνεται το φως της ποίησης στον κόσμο.
Στο δεύτερο τμήμα της συλλογής, «Της Απόγνωσης» με τον Άμλετ
στη σκηνή κι εμάς θεατές, ανοίγεται η καταπακτή του ψεύδους μέσα στο οποίο
ζούμε, με τραγικούς απόηχους για την ύπαρξή μας. Ο βιασμός της ανθρώπου, η
βαρβαρότητα, μια παρέλαση αίματος και απανθρωπιάς σε παγκόσμια κλίμακα και μικρογραφία,
με την αδικημένη κάθε Αμμόχωστο και τις κραυγές που δεν αφήνουν την ποιήτρια
παρά στην αγρύπνια της. Η άγνοια και η γνώση, το κρυπτό και το φανερό, η
διαμαρτυρία για καταστάσεις που ζήσαμε και ζούμε, μιας ανθρώπινης ευαίσθητης
ποιητικής ψυχής, που κραυγάζει για το δίκαιο και την αλήθεια σε μια κοινωνία
που βουλιάζει, παρασύροντας μαζί της την παιδικότητα και αθωότητα.
«Ψηφίδες Ποίησης» η τρίτη, ενότητα είκοσι τεσσάρων ολιγόστιχων
ποιημάτων, κοφτός λόγος, λακωνικός, μεστός, και στο ρυθμό ως χαϊκού, σαν
αρπάγματα στον άνεμο ποιητικές πτήσεις, αλήθειες, ομορφιές, αντικειμενικά
δοσμένα ή απευθυνόμενα, εκφραστικά ποιήματα ατόμου ή ομάδων. Η ποίηση κι η
προβληματική της, η αγάπη, ο Έρως, τα όνειρα των ανθρώπων, ερωτήματα κι
αποφθέγματα πείρας. Μπορούσαν να ήταν και «Στιγμές», όταν η ποιήτρια
συλλαμβάνει τα μηνύματα «Ανάμεσα στους Ήχους», αιώνια μηνύματα, τα κλειδώνει
στο στίχο τα κρυσταλλώνει και μας τα προσφέρει.
«Του Έρωτα». Μέσα στο κλίμα του Σαίξπηρ στην αρχή
ταξιδεύουμε με την ποιήτρια ταξίδι μαγευτικό στο άπειρο του τόπου και των
χρονικών εναλλαγών, ανάμεσα σε θάλασσα και ουρανό, χωρίς να μας εγκαταλείπει ο
φιλοσοφικός προβληματισμός κι οι αιώνιες για τον Έρωτα συλλήψεις, από το Μύθο ως
το Σήμερα, από τα πανάρχαια αρχέτυπα ως το πραγματικό γυναικείο Εγώ και τους περήφανους
καημούς του.
«Μεταφυσικοί στοχασμοί». Η Αθηνά Τέμβριου συνδυάζει την
ποίηση με τη φιλοσοφία ως παλαιότατα γινόταν από μεγάλους στοχαστές της αρχαιότητας.
Τα αιώνια ερωτήματα της ζωής και του θανάτου, ποιητικά δοσμένα, κεντρίζουν ολοκληρωτικά
τον αναγνώστη που παρακολουθεί, εκπλήττεται, θαυμάζει- κατά το αρχαίον- μπαίνει
στον πόλεμο κατά της φθοράς και της ανθρώπινης μοίρας. Το συμπέρασμα από αυτά του
κύκλου τα γυρίσματα είναι η εσωτερική σταθερά: «Τη χαρά τη φέρω εσώψυχα/ κάτω
από τα πόδια σου/ με στίχους και άσματα.»
«Παρορμήσεις». Ελπιδοφόρα μηνύματα για τον άνθρωπο, τη
γλώσσα, στάσεις ζωής στη σχέση των φύλων, αποδοχές πραγματικοτήτων, μα στο
βάθος η ελπίδα για αλλαγή ή η ανάγκη για αλλαγή. Η ποιήτρια δέχεται ερεθίσματα,
μηνύματα «Ανάμεσα στους Ήχους», αφήνει τα δικά της εκφραζόμενη ελεύθερα και
υπεύθυνα, παίρνει θέση, προβληματίζεται και προβληματίζει μέσα από την ομορφιά,
την αλήθεια και το ήθος της ποιητικής της συλλογής, καθρέφτη της ίδιας και του
ευγενούς κόσμου της.
«Ανάμεσα στους Ήχους»:
μια ποιητική συλλογή της ομορφιάς και της καθάριας σκέψης.
Στέλιος Παπαντωνίου
