Του Πόντου
Νικόλαε Τωμαδάκη μου, τι διερωτάσαι αν τούρκεψε ο Αμιρούτσης, φτάνει που ήταν σύμβουλος του μακαριστού μας Δαβίδ του Κομνηνού και τον έπεισε να παραδώσει την Τραπεζούντα στους Τούρκους, ήταν αδύνατοι οι Ρωμιοί, και τι να κάμουμε την άμυνα, έλεγαν οι μεγαλόσχημοι εδώ, και συμβουλεύουν ακόμα να παραδώσουμε την πόλη, δεν είναι παράδοση, συμφιλίωση είναι κι επανένωση της πατρίδας, εσύ να βλέπεις το στόμφο, και είναι αδέλφια μας οι τούρκοι της Κύπρου, άνοιξε και καμιά ιστορία ελληνική και πες μας, διάβασε για τον Πόντο και τα πάθη του, και ανεξάρτητη Δημοκρατία και αντάρτικο και Σούλι είχαν και όρη του Τροόδους και του Μαχαιρά και δικό τους Αυξεντίου, μα η απόφαση δόθηκε και διαδόθηκε, ο Ερντογάν πρέπει να αποδειχτεί ανώτερος του Κεμάλ, πιο γενοκτόνος, πιο ξεκαθαριστής, αστραπιαία, καταβροχθιστική δύναμη, από τους άλλους πιο θηριώδης πολτικός, χιλιάδες να γονατίζουν και να πεθαίνουν στο δρόμο, μύγες οι άταφοι νεκροί, με μπουλντόζες να τους σκεπάζουν στην Κερύνεια, ευαίσθητη η ρινική τους κοιλότης, έβαζαν κι άσπρο μαντήλι μην ανεχόμενοι τα μικρόβια, πολύ μικρά κοντά τους, κι οι εγκληματίες βαρούσαν μια στις σιδερές πόρτες κι πηδούσαν έξω από τις φυλακές να συνδράμουν στο έργο της γενοκτονίας, κι εκεί και στην Ίμβρο και στην Τένεδο, οι άλλες χώρες, Ρωσία θες, Γερμανία, μια χειροκροτούσαν μια συμβούλευαν πώς να ξαστερέψει η σφαγή, μάταιες οι νομικές συνθήκες κι οι υπογραφές, κανείς δεν σου είπε Δαβίδ μου Κομνηνέ και άγιε, κανείς δεν σου είπε πως υπόγραψαν και την Γ΄Βιέννη, τη σωτηρία της Καρπασίας, την επιστροφή της Αμμοχώστου, κι αρχίζουν και πάλι τον αγώνα οι Κερυνειώτες, μην ξεχνάτε, κι η αναίδεια τούς διαγράφει, κάθονται κούφιοι με τα μαύρα τους γιαλιά στα καφενεδάκια στο λιμανάκι, παρακινώντας κι άλλους, ως επισκέπτες την Κερύνεια να την σέβεστε, και μας κυβερνούν και μας εμπαίζουν, τουλάχιστον εσένα μάζεψε σπυρί σπυρί το θάρρος η γυναίκα σου, Δαβίδ μου, να σωρεύει τα κόκαλά σου των παιδιών σου έξω από τα τείχη της Πόλης να τα θάψει, μην τα φαν άλλα θεριά.
Στέλιος Παπαντωνίου
Νικόλαε Τωμαδάκη μου, τι διερωτάσαι αν τούρκεψε ο Αμιρούτσης, φτάνει που ήταν σύμβουλος του μακαριστού μας Δαβίδ του Κομνηνού και τον έπεισε να παραδώσει την Τραπεζούντα στους Τούρκους, ήταν αδύνατοι οι Ρωμιοί, και τι να κάμουμε την άμυνα, έλεγαν οι μεγαλόσχημοι εδώ, και συμβουλεύουν ακόμα να παραδώσουμε την πόλη, δεν είναι παράδοση, συμφιλίωση είναι κι επανένωση της πατρίδας, εσύ να βλέπεις το στόμφο, και είναι αδέλφια μας οι τούρκοι της Κύπρου, άνοιξε και καμιά ιστορία ελληνική και πες μας, διάβασε για τον Πόντο και τα πάθη του, και ανεξάρτητη Δημοκρατία και αντάρτικο και Σούλι είχαν και όρη του Τροόδους και του Μαχαιρά και δικό τους Αυξεντίου, μα η απόφαση δόθηκε και διαδόθηκε, ο Ερντογάν πρέπει να αποδειχτεί ανώτερος του Κεμάλ, πιο γενοκτόνος, πιο ξεκαθαριστής, αστραπιαία, καταβροχθιστική δύναμη, από τους άλλους πιο θηριώδης πολτικός, χιλιάδες να γονατίζουν και να πεθαίνουν στο δρόμο, μύγες οι άταφοι νεκροί, με μπουλντόζες να τους σκεπάζουν στην Κερύνεια, ευαίσθητη η ρινική τους κοιλότης, έβαζαν κι άσπρο μαντήλι μην ανεχόμενοι τα μικρόβια, πολύ μικρά κοντά τους, κι οι εγκληματίες βαρούσαν μια στις σιδερές πόρτες κι πηδούσαν έξω από τις φυλακές να συνδράμουν στο έργο της γενοκτονίας, κι εκεί και στην Ίμβρο και στην Τένεδο, οι άλλες χώρες, Ρωσία θες, Γερμανία, μια χειροκροτούσαν μια συμβούλευαν πώς να ξαστερέψει η σφαγή, μάταιες οι νομικές συνθήκες κι οι υπογραφές, κανείς δεν σου είπε Δαβίδ μου Κομνηνέ και άγιε, κανείς δεν σου είπε πως υπόγραψαν και την Γ΄Βιέννη, τη σωτηρία της Καρπασίας, την επιστροφή της Αμμοχώστου, κι αρχίζουν και πάλι τον αγώνα οι Κερυνειώτες, μην ξεχνάτε, κι η αναίδεια τούς διαγράφει, κάθονται κούφιοι με τα μαύρα τους γιαλιά στα καφενεδάκια στο λιμανάκι, παρακινώντας κι άλλους, ως επισκέπτες την Κερύνεια να την σέβεστε, και μας κυβερνούν και μας εμπαίζουν, τουλάχιστον εσένα μάζεψε σπυρί σπυρί το θάρρος η γυναίκα σου, Δαβίδ μου, να σωρεύει τα κόκαλά σου των παιδιών σου έξω από τα τείχη της Πόλης να τα θάψει, μην τα φαν άλλα θεριά.
Στέλιος Παπαντωνίου
