ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΡΙΜΑΧΟ, ΣΜΙΛΗ
Ο Ριμαχο του
Παναγιώτη Νικολαΐδη είναι ένας πολύ σκεπτόμενος ευαίσθητος ποιητικός ήρωας, που
εμβαθύνει στη ζωή, φιλοσοφεί περί ζωής και θανάτου, και στις λεπτομέρειες και
στα θεμέλια, ο αναγνώστης σταματά καθώς διαβάζει τα ποιήματα κι αναρωτιέται,
συλλαμβάνει το νήμα, προβληματίζεται κι αποκαλύπτει εξαίφνης κάποτε την μεγάλη
αλήθεια που κρύβεται στον στίχο και την ομορφιά του ποιήματος και της ποίησης
γενικότερα, γιατί με το έργο του ο ποιητής συμβάλλει στην κατανόηση της μαγείας
ή καλύτερα στη βίωσή της.
Οι αφορμήσεις των
ποιημάτων του, από την καθημερινή ζωή, λεπτομέρειες θα πει κάποιος, και όμως τα
πάντα αξίζουν, η κάθε στιγμή, παίρνει διαστάσεις στην ποίηση γιατί συνέλαβε το
μεγαλείο της ο ποιητής. Η καθημερινότητα είναι ποιητικότατη, αρκεί να την
υποδείξει ο γνώστης των μυστικών της.
Τα ποιήματα,
παρόλο που δεν είναι ηθικά διδάγματα, από μόνα τους στέλνουν μηνύματα
ανθρώπινης στάσης απέναντι στα παγκόσμια προβλήματα, αγάπης, θυσίας, προσοχής
στους νέους, στους αγώνες για μια καλύτερη ζωή.
Η ποίηση του
Παναγιώτη Νικολαΐδη είναι ολοζώντανη, αφού τα πάντα προσωποποιούνται,
κινούνται, παίρνουν το βάρος τους. Το απρόσμενο κλονίζει, επαναφέρει στην τάξη
της ποίησης, όπου ο άλλος κόσμος κρύβεται στις λέξεις και στη σύνθεσή τους, στη
φράση και στις απρόσμενες ή παρθένες εικόνες που δημιουργεί.
Ριμαχο, ο μαχητής
της ρίμας ποιητής, συγκινείται από τα γύρω μας συμβαίνοντα, κυπριακά και
παγκόσμια ή μας υποδεικνύει πολλά που δεν βλέπουμε ή δεν ακούμε, όμως εκείνος
με την ποιητική του διαίσθηση συλλαμβάνει
και εκφράζει.
Στο δεύτερο μέρος,
Γράμματα στη Ριμαχόνα, παρών ο Μόντης με τα Γράμματα στη Μητέρα, είτε αυτή
είναι η πραγματική μάνα, η Ελλάδα, η Παναγιά, η Ποίηση, το πρόσωπο στο οποίο καταφεύγουμε
να πούμε τον πόνο μας. Το φαίνεσθαι και το είναι, το ιδεατό και πραγματικό, η
Ιστορία μας ως αγώνες και ένδοξες θυσίες σε αντιπαράθεση προς τους παρόντες πολιτικούς
ή την κατάσταση που ζούμε μετά την εισβολή, η σχέση μας με το εθνικό κέντρο,
αντιφατική κάποτε, στα βάθη της καρδιάς να φωλιάζει η Ελλάδα, όμως η
πραγματικότητα της πολιτικής να θολώνει την αγάπη, ή να την θέτει εν αμφιβόλω.
Οι ημερομηνίες γραφής ή σήμανσης του ποιήματος είναι χαρακτικές γραμμές της
σύλληψης του νοήματος.
Νέες όψεις του
Ριμαχο στην ποίηση κομίζει ο Παναγιώτης Νικολαΐδης, ένας άξιος ποιητής και
κριτικός της νέας γενιάς, μια στέρεη πέτρα στη ροή του ποταμού που κυλά και
αφανίζει πολλούς πνιγμένους των γραμμάτων μας.
Στέλιος
Παπαντωνίου
